ผมไม่ได้ค้านเรื่องเงินจะไม่สำคัญ เพราะเงินเป็นสิ่งที่ใช้แลกเปลี่ยน และขับเคลื่อนการดำรงชีวิตไปอย่างราบรื่น   เมื่อวันนึงผมไปชอบผู้หญิงคนนึงและเคยบอกชอบเขา  แต่เขาอธิบายเหตุผลที่เป็นไปไม่ได้สำหรับเราด้วย อายุที่ต่าง  การเติบโตของครอบครัวที่ไม่เหมือนกัน ความดีก็ซื้อความรักไม่ได้ (แต่เรามีทัศนคติ จริต ที่ค่อนข้างคล้ายกัน) แต่สิ่งสำคัญที่เขาบอกกับผมก็คือ เงิน ถ้าใครจะจริงจังกับเขาได้ คนๆนั้นจะต้องดูแลเขาและครอบครัวทั้งหมดของเขาได้ ถ้าจะมีคู่ชีวิตก็ต้องทวีคูณขึ้นไป ไม่ใช่มาร่วมทุกข์สุขร่วมสร้างอีกแล้ว   เขาบอกกับผมว่ามีเงินมาก่อนความรักก็อาจจะตามมาได้  แต่ต้องอยู่ได้ด้วยเงิน  ความรักที่ไม่มีเงินน้อยนักที่จะมั่นคง ถ้าเงินไม่มากพอที่จะสบายถึงอนาคตก็ยากที่ผู้หญิงคนนึงจะฝากชีวิตไว้ได้   ผมฟังแล้วผมยอมรับและเข้าใจจึงพยายามพัฒนาตนเอง ไม่สร้างหนี้สิน แต่มันต้องใช้เวลาแต่เหมือนจะไม่ทันสำหรับเขาแล้ว  ผมรู้สึกเสียใจรู้สึกหมดกำลังใจกับความรักที่วัย 30+ มันช่างมีเงื่อนไขเยอะมากๆ ผมเข้าใจว่าผู้ชายจะต้องเป็นช้างเท้าหน้าต้องดูแลผู้หญิงคนนึงได้   ยังรู้สึกว่าสิ่งที่เราเป็นอยู่นั้นมันดีจริงๆหรือเราคู่ควรกับความรักแบบไหน ยิ่งอายุมากความรักเริ่มไม่สวยงามเลย มีแต่กฎเกณฑ์เต็มไปหมด   (ถ้าเขาบอกว่าไม่ชอบผมสั้นๆยังง่ายเสียกว่าแต่เขาไม่เคยพูด)   ตอนนี้สับสนในความรักดั้งเดิมที่มีแล้วจะชีวิตดีขึ้นกับความรักที่มีเหตุผลโดยคนยุคนี้ก็ยอมรับโดยใช้เงินเป็นตัวตั้ง