จริงอย่างที่พ่อแม่พูดหรือเปล่า

คือเราเป็นคนที่กลุ้มใจเวลามีใครมาพูดแทงใจโดยเฉพาะพ่อกับแม่ค่ะ เคยได้ยินน้า(น้องสาวแม่)บอกว่า แม่มีลูกสาวคนแรกที่ไม่ใช่เรา แต่คนละพ่อ เราเป็นลูกคนที่สองและแม่เคยเล่าให้ฟังอยู่ ตอนนี้แม่มีลูกคนที่สามคือน้องชายเราเองค่ะพ่อเดียวกันแค่พี่สาวคนนั้นคนละพ่อ ปัจจุบันก็อยู่คนละจว.เราเคยเห็นหน้าแค่ในเฟส ตอนนี้พี่สาวอยู่มหาลัย เราอยู่มัธยมต้น น้องชายอยู่ประถมค่ะแม่มักจะส่องเฟสพี่สาวบ่อยๆหน้าก็คล้ายแม่ด้วยค่ะเราไม่ค่อยคล้ายเลย *จนวันหนึ่งน้ามาพูดว่าแม่เอ็งสนใจแต่น้องชายเอ็งรึเปล่าน่ะนี่ลูกชายคนแรกเพราะเขาก็เคยมีลูกสาว เราเก็บไว้คนเดียวเลย นานนับปีตอนนั้นเราอยู่ป.4-5 บางทีก็รู้สึกงั้นอยู่แต่ไม่อยากคิดมาก แต่เวลาเราทำอะไรให้พวกเขา(พ่อแม่)ไม่พอใจ เขาจะพูดจุดด้อยของเรา การเรียนบ้าง เราเกรดดีมาตลอดตั้งแต่ประถม พอมามัธยมเกรดตกไปเกรด1-2ค่ะ เรากลุ้มใจไม่กล้าบอกเพราะครั้งแรก สุดท้ายเขาก็รู้(ยังมีอีกเยอะ)เขาชอบบอกว่าเราอ่ะไม่เหมือนน้อง น้องเก่งกว่าทำอะไรก็ไม่ผิด คือความผิดจะตกที่เรา เราชอบร้องไห้คนเดียวด้วยอ่ะ เราไม่กล้าร้องไห้ต่อหน้า เคยร้องไห้ต่อหน้าเขาก็ด่าต่อ เลยทำเป็นนิ่ง(ส่วนมาก)แล้วค่อยมาร้องทีหลัง เราไม่ชอบจริงๆ ที่เอาจุดด้อยเรามาเปรียบเทียบกับน้อง น้องทำผิดก็หาว่าไม่ดูแลน้อง เราดูแลเต็มที่แล้วนะคะแต่ด้วยน้องเป็นผู้ชายเลยดื้อๆหน่อย แม่ชอบตามใจน้องใช่อันนี้ควรตามใจน้องแหละค่ะแต่บางอย่างสิ่งของที่เราจำเป็นมากๆเขาไม่ซื้อให้เขาบอกไว้ทีหลัง(ถามว่าซื้อไปทำไม)แต่พอน้องขอซื้อของเล่นเค้าเต็มที่เลยอยากไปไหนพาไป แม่เคยบอกว่าพ่อกับแม่เกลียดเราที่เราเป็นแบบนี้ชอบทำให้ด่าให้บ่น คือเรารู้สึกแย่ทันทีหลังได้ยินคำว่าเกลียดเราไม่ปรึกษากับใครเลย แม่บอกอนาคตเราจะพึ่งได้ไหม คงจะได้พึ่งน้องแหละเราคงพึ่งพาไม่ได้(ทั้งที่เราตั้งใจไว้สุดๆว่าจะเรียนจบไปทำงานเรารอวันนั้นวันที่สำเร็จเค้าจะได้ไม่มาว่าและสร้างจุดด้อยให้เราอีก)แต่แล้วเค้าก็ยิ่งพูดทำร้ายจิตใจเรื่อยๆคำด่าแรงๆ เราผิดทุกครั้งส่วนมากจะตีเราแต่ไม่ตีน้องน้องถูกหมดผิดเพราะพี่ไม่ดูแลน้อง และทุกครั้งที่พูดแบบนี้เรานึกถึงคำพูดน้าทันทีเลย.