สวัสดีค่ะ เนื่องจากอ่านมาหลายกระทู้ แต่เห็นส่วนมากจะเป็นปัญหาควันร้านอาหารเข้าบ้าน แต่ของเราเป็นควันร้านปลาเผา เข้าร้านก๋วยเตี๋ยวของเรา ซึ่งอยู่ติดกัน ร้านเราเปิดมาตั้งแต่รุ่นพ่อ ตั้งแต่พื้นที่ตรงนั้นยังไม่มีอะไร มีร้านอาหารมากมายเปิด/ปิดไปตามกาลเวลา แต่ร้านเรายังอยู่ มีลูกค้าประจำมากมาย
จนมาถึงช่วงที่เรารับกิจการต่อจากพ่อ ได้มีร้านปลาเผามาเปิด เขาได้มาขอตั้งเตาปลาติดร้านเรา เราบอกโอเคจ้า เพราะด้วยความที่เป็นญาติของน้าอีกทีเลยไม่คิดอะไร มาแรกๆนอบน้อม พอลูกค้าติด ลูกค้าเยอะ ไม่เห็นหัวเราเลย ทั้งฝุ่น ควัน ไอร้อน ตรงที่เขามาตั้งเตาปลาเป็นตรงที่โต๊ะก๋วยเตี๊ยวตัวนึงตั้งอยู่พอดี เคยได้ยิน ลูกค้าบอกร้อน ย้ายโต๊ะดีกว่า อ่อ ลืมบอกค่ะ ร้านเราจะเป็นร้านเปิด ไม่มีประตู จะเป็นร้านข้างถนน เมื่อเก็บร้านเสร็จก็แค่ผูกสแลนปิด ใครจะเดินเข้ามายังไงก็ได้ แต่ร้านเขาและอื่นๆที่มาเปิดทีหลังจะมีประตูปิดให้ มันจะแล้วแต่ว่าใครเคยมาอยู่แล้วเขาสร้างทิ้งไว้แบบไหนอย่างนี้ค่ะ
เข้าเรื่องค่ะ เมื่อประมานพฤศจิกาหรือต้นธันวา65อากาศเริ่มเย็น เมื่อได้รับควันหรือฝุ่นในปริมานมากๆจะแสบจมูก เราเลยไปบอกเขาว่าน้าควันเยอะนะ ลูกค้าบ่น ลูกค้าร้อน
เขาก็บอกว่า ก็เกรงใจอยู่ โทษๆเด้อ เป็นแบบนี้สองสามรอบ ก็เหมือนเดิม
หลังจากนั้น ประมานปลายธันวา65เราเลยบอกให้เพื่อนเราที่ขายอยู่ด้วยกัน นางก็สนิทกับร้านปลาเผาประมานว่าพอคุยกันได้ๆแหละ ให้ไปบอกเขาที ว่าทำที่ดูดควันได้แล้ว ใช่ค่ะเขามีแค่ปล่องสังกะสี แต่ไม่มีที่ดูดควัน ตัวดูดที่สูงๆดูดควันขึ้นฟ้า อันนั้นเขาไม่มีค่ะ พอเพื่อนบอกก็ได้คำตอบมาว่า กำลังสั่งทำ แต่ตอนนี้ติดหยุดปีใหม่รอก่อนนะ อะเครเราก็รอ ผ่านไป กุมภา มีนาก็ไม่มีอะไรคืบหน้า เอาละ เข้าเมษา เราเลยควักเงินเรานี่แหละ ทำร้านเราใหม่เลย รื้อร้าน ทำกำแพงกั้น ทำทุกอย่าง เพื่อป้องกันควัน แต่ควัน ก็คือควัน มันก็ลอดเข้ามาได้ทุกที ทนๆๆๆๆๆๆมาตลอด
จน26พ.ย.66 ลูกค้าเขาเยอะมั้ง เร่งเผาใหญ่เลย ควันก็ลอยเข้าร้านเราทีนี้ ลูกค้าเรานั่งกินอยู่ ได้แต่เอามือปัดไปปัดมา เราก็คิดทำไมต้องมาทนด้วยอ่ะ เห้ย ร้านเราเปิดก่อนนะเว้ย ตอนมาใหม่ๆทำไมนอบน้อมจังเลยอ่ะ ก็ได้แต่คิดแบบนี้ เราเดินไปมองหน้าร้านเขาแล้วนะ ก็ว่าจะถามว่าควันไม่เยอะไปหน่อยหรอ แต่เรากับเขามันถึงจุดที่แทบจะไม่อยากมองหน้ากันแล้วอ่ะ เลยไม่พูดอะไร ได้แต่เดินไปบอกเพื่อน คนที่เคยให้ไปบอกร้านปลาเผาเรื่องควัน กับบอกซ้อเจ้าของที่ตรงนั้นว่าเราจะแจ้งเขตแล้วนะ เรา พบปัญหาแบบนี้นะ เราปรึกษาคนเยอะมากๆว่าจะแจ้งดีมั้ย มันคิดหนักไปหมด
รุ่งขึ้นโทรแจ้งเขต เขตก็ทำงานไวที่สุด บอกว่าเดี๋ยวเข้ามาตรวจสอบ ตอนนี้ต้องดูแลงานวันลอยกระทงอยู่ เขตก็ถามๆๆๆใส่ใจม้ากก แต่พอวางสายปุ๊บ กลับกลายเป็นว่าเรารู้สึกผิดเอง เพราะอะไรนะหรอ เพราะเราเห็นเขาผ่อนจ่ายค่าที่ขายของรายวัน(ปกติที่นี่จะจ่ายเงินก้อนรายเดือน) ผ่อนเงินกู้บังรายวันอีก เคยทำของร้านเราเสียหายด้วย บอกจะรับผิดชอบก็นิ่งไปเลย ราคาประมาน3-4ร้อยนิแหละ รถมอไซพังก็ยังไม่มีเงินซ่อม ได้แต่ยืมรถญาติๆ ก็คิดตรงที่ว่าเขาจะหาเงินที่ไหนมาทำปล่องดูดควัน แล้วเขาจะเข้ามาทำอะไรในร้านเรามั้ย เวลาเราไม่อยู่ แบบมาแกล้งอย่างงี้ อีกใจก็ถ้าไม่แจ้งเขต เราต้องดมควัน ลูกค้าเราต้องเดือดร้อน แบบนี้หรอ แต่เขาขายดีนะคะเปิดร้านสี่โมงบางทีสองทุ่มก็หมดแล้ว บางทีก็เห็นเป็นกลุ่มควันเลย ลอยตู้มเข้ามา บางทีก็มีแต่กลิ่นคาวปลา แต่ถ้าลมแรงเราก็โดนเต็มๆ คิดมากๆเอาสะนอนไม่หลับเลย อยากจะคิดว่าเขายังไม่สงสารเรา เกรงใจเราเลย เราจะไปคิดสงสารเขาทำไม แต่มันก็วนลูปกลับมาคิดซ้ำๆเดิมๆ
ได้รับปัญหาควันจากร้านอาหารข้างๆ แจ้งเขตไปแต่ทำไมรู้สึกผิดเอง
จนมาถึงช่วงที่เรารับกิจการต่อจากพ่อ ได้มีร้านปลาเผามาเปิด เขาได้มาขอตั้งเตาปลาติดร้านเรา เราบอกโอเคจ้า เพราะด้วยความที่เป็นญาติของน้าอีกทีเลยไม่คิดอะไร มาแรกๆนอบน้อม พอลูกค้าติด ลูกค้าเยอะ ไม่เห็นหัวเราเลย ทั้งฝุ่น ควัน ไอร้อน ตรงที่เขามาตั้งเตาปลาเป็นตรงที่โต๊ะก๋วยเตี๊ยวตัวนึงตั้งอยู่พอดี เคยได้ยิน ลูกค้าบอกร้อน ย้ายโต๊ะดีกว่า อ่อ ลืมบอกค่ะ ร้านเราจะเป็นร้านเปิด ไม่มีประตู จะเป็นร้านข้างถนน เมื่อเก็บร้านเสร็จก็แค่ผูกสแลนปิด ใครจะเดินเข้ามายังไงก็ได้ แต่ร้านเขาและอื่นๆที่มาเปิดทีหลังจะมีประตูปิดให้ มันจะแล้วแต่ว่าใครเคยมาอยู่แล้วเขาสร้างทิ้งไว้แบบไหนอย่างนี้ค่ะ
เข้าเรื่องค่ะ เมื่อประมานพฤศจิกาหรือต้นธันวา65อากาศเริ่มเย็น เมื่อได้รับควันหรือฝุ่นในปริมานมากๆจะแสบจมูก เราเลยไปบอกเขาว่าน้าควันเยอะนะ ลูกค้าบ่น ลูกค้าร้อน
เขาก็บอกว่า ก็เกรงใจอยู่ โทษๆเด้อ เป็นแบบนี้สองสามรอบ ก็เหมือนเดิม
หลังจากนั้น ประมานปลายธันวา65เราเลยบอกให้เพื่อนเราที่ขายอยู่ด้วยกัน นางก็สนิทกับร้านปลาเผาประมานว่าพอคุยกันได้ๆแหละ ให้ไปบอกเขาที ว่าทำที่ดูดควันได้แล้ว ใช่ค่ะเขามีแค่ปล่องสังกะสี แต่ไม่มีที่ดูดควัน ตัวดูดที่สูงๆดูดควันขึ้นฟ้า อันนั้นเขาไม่มีค่ะ พอเพื่อนบอกก็ได้คำตอบมาว่า กำลังสั่งทำ แต่ตอนนี้ติดหยุดปีใหม่รอก่อนนะ อะเครเราก็รอ ผ่านไป กุมภา มีนาก็ไม่มีอะไรคืบหน้า เอาละ เข้าเมษา เราเลยควักเงินเรานี่แหละ ทำร้านเราใหม่เลย รื้อร้าน ทำกำแพงกั้น ทำทุกอย่าง เพื่อป้องกันควัน แต่ควัน ก็คือควัน มันก็ลอดเข้ามาได้ทุกที ทนๆๆๆๆๆๆมาตลอด
จน26พ.ย.66 ลูกค้าเขาเยอะมั้ง เร่งเผาใหญ่เลย ควันก็ลอยเข้าร้านเราทีนี้ ลูกค้าเรานั่งกินอยู่ ได้แต่เอามือปัดไปปัดมา เราก็คิดทำไมต้องมาทนด้วยอ่ะ เห้ย ร้านเราเปิดก่อนนะเว้ย ตอนมาใหม่ๆทำไมนอบน้อมจังเลยอ่ะ ก็ได้แต่คิดแบบนี้ เราเดินไปมองหน้าร้านเขาแล้วนะ ก็ว่าจะถามว่าควันไม่เยอะไปหน่อยหรอ แต่เรากับเขามันถึงจุดที่แทบจะไม่อยากมองหน้ากันแล้วอ่ะ เลยไม่พูดอะไร ได้แต่เดินไปบอกเพื่อน คนที่เคยให้ไปบอกร้านปลาเผาเรื่องควัน กับบอกซ้อเจ้าของที่ตรงนั้นว่าเราจะแจ้งเขตแล้วนะ เรา พบปัญหาแบบนี้นะ เราปรึกษาคนเยอะมากๆว่าจะแจ้งดีมั้ย มันคิดหนักไปหมด
รุ่งขึ้นโทรแจ้งเขต เขตก็ทำงานไวที่สุด บอกว่าเดี๋ยวเข้ามาตรวจสอบ ตอนนี้ต้องดูแลงานวันลอยกระทงอยู่ เขตก็ถามๆๆๆใส่ใจม้ากก แต่พอวางสายปุ๊บ กลับกลายเป็นว่าเรารู้สึกผิดเอง เพราะอะไรนะหรอ เพราะเราเห็นเขาผ่อนจ่ายค่าที่ขายของรายวัน(ปกติที่นี่จะจ่ายเงินก้อนรายเดือน) ผ่อนเงินกู้บังรายวันอีก เคยทำของร้านเราเสียหายด้วย บอกจะรับผิดชอบก็นิ่งไปเลย ราคาประมาน3-4ร้อยนิแหละ รถมอไซพังก็ยังไม่มีเงินซ่อม ได้แต่ยืมรถญาติๆ ก็คิดตรงที่ว่าเขาจะหาเงินที่ไหนมาทำปล่องดูดควัน แล้วเขาจะเข้ามาทำอะไรในร้านเรามั้ย เวลาเราไม่อยู่ แบบมาแกล้งอย่างงี้ อีกใจก็ถ้าไม่แจ้งเขต เราต้องดมควัน ลูกค้าเราต้องเดือดร้อน แบบนี้หรอ แต่เขาขายดีนะคะเปิดร้านสี่โมงบางทีสองทุ่มก็หมดแล้ว บางทีก็เห็นเป็นกลุ่มควันเลย ลอยตู้มเข้ามา บางทีก็มีแต่กลิ่นคาวปลา แต่ถ้าลมแรงเราก็โดนเต็มๆ คิดมากๆเอาสะนอนไม่หลับเลย อยากจะคิดว่าเขายังไม่สงสารเรา เกรงใจเราเลย เราจะไปคิดสงสารเขาทำไม แต่มันก็วนลูปกลับมาคิดซ้ำๆเดิมๆ