เรื่องของเรื่อง คือผมเริ่มต้นงานใหม่ได้ จนถึงตอนนี้ 2 เดือนแล้ว อยู่ในช่วงโปรโมชั่น แต่ประเด็นคือ ... การมาทำงานของผมนั้น เต็มไปด้วยความเครียดถึงเครียดที่สุด เนื่องมาจากสาเหตุที่ เริ่มงานใหม่ ไม่มีคนสอนงานเลยแม้แต่นิดเดียวครับ แล้วตำแหน่งที่ผมมา ผมไปสืบรู้มาว่า คนก่อนผมก็อยู่ได้ 2 เดือน ส่วนคนก่อนหน้าคนที่ออกไป ไม่มีมาเป็นปี "ผมเลยตั้งคำถามกับตัวเองว่า ที่ผมอยู่ อยู่ทำไม ทำอะไรอยู่ อารมแบบว่าทนทำไม อะไรงี้"
ผมจะลิสปัญหามาเป็นข้อๆนะครับ
1.ห้องต้องมีการแสกนนิ้วเข้าทุกครั้ง (ประตูใหญ่) - ผมเข้าห้องไม่ได้เลยถ้าไม่มีคนมาก่อน
2.เนื้องาน ไม่มีคนแนะนำงานในตำแหน่งผม ว่าอะไรเชื่อมต่อยังไง ไปมายังไง (ผมต้องมานั่ง scan ip แล้วมั่วๆคลำๆระบบเอาเอง user&pass ก็ไม่มี ถามใครก็ไม่รู้ ซึ่งคนที่อยู่ในห้องก็ไม่มีใครตำแหน่งเดียวกับผมเลย สรุปตำแหน่งนี้มีผมคนเดียว)
3.เวลาระบบมีปัญหา ผมจะเข้าไปแก้ ผมเข้าไปแก้ไม่ได้ เพราะไม่รู้อะไรเลย แม้แต่ ip หรือ user - ผมเลยตั้งคำถามว่า มาทำไรที่นี้
4.เวลาระบบมีปัญหา จะมีคนจากที่อื่นมาค่อยแก้ไขให้ตลอด แล้วเวลาเขามาแก้ ผมก็เข้าหาเขาด้วยความที่หวังว่าเขาจะส่งต่องานให้ผมได้ หรือ contact ของ vendor ที่ติดต่ออยู่ อะไรประมาณนั้น แต่สิ่งที่ผมได้คือ ความเงียบ .... ถามไรไปเงียบ.... มองหน้าเงียบ.... ผมเลยเอ่อ ผมทำไรผิด 555+ (อาจเป็นเพราะการเมืองของบริษัทนี้หรือป่าวไม่รู้นะครับ)
5.ไม่มีทีม ผมอยู่แบบ alone alone alone
6.ไม่มีสังคมเลย พักเที่ยง ลงไปกินข้าว ขึ้นมานั่งเปื่อยต่อ
ปัญหาเหล่านี้ ผมได้สรุปและขอนัดคุยกับ ผจก.ที่รับผมมา
สรุปคือ เขาไม่รู้ว่าตำแหน่งนี้ต้องทำอะไร (ด้วยความทำเขาทำตำแหน่งอื่น อารมงานใครงานมัน) ผมก็หยิบยกหัวข้อต่างๆไปคุย แต่ก็ไม่ได้อะไรขึ้นมากนอกจากคำว่า ก็เมื่อก่อนมันเป็นแบบนี้ แล้วจะให้ทำยังไง (ผมนี้ช็อคเลย)
ผมบอกเขาว่า ทุกวันนี้ผมมาทำอะไร นั่งดู youtube หรอครับ คำตอบที่ผมได้คือ ความเงียบ....
จนถึงตอนนี้ ผมรู้สึกว่า....หมด หมดทุกอย่าง ทั้งความตั้งใจมาทำงานและอยากพัฒนาความรู้และประสบการณ์ที่ทำมาตลอด 5 ปี ที่ผ่านมา
ท่านอื่นๆเคยเจออะไรประมาณนี้ไหมครับ
ผมเอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับเพื่อนๆพี่ๆ ก็ได้คำตอบมาว่า "อดทน" ผมจะบอกว่า ความอดทนมีจำกัดนะครับ 555+
ความคิดที่จะลาออก มีมาตั้งแต่ 7 วันแรกที่รู้เรื่องราวต่างๆของคนก่อนๆ
แต่ก็พยายามทนมาให้ได้แต่ละวันๆ จนมาถึงวันนี้ กำลังจะ 2 เดือนเต็ม
เลยคิดไม่ตกว่า พอแค่นี้เถอะ และหลบไปอยู่ ตจว. สักพัก กับ ทนมันต่อไป....
กลับบ้านไปคนที่บ้านบอกไปทำอะไรมา ทำไมหน้าเครียดจัง (กลับบ้านทีไรเหมือนร่างไร้วิญญาณ นั่งนิ่งๆ ไม่พูดไม่จา)
ขอความคิดเห็นและแนวทางจากผู้มีประสบการณ์หน่อยครับ
เริ่มงานใหม่ก็ช็อคเลย
ผมจะลิสปัญหามาเป็นข้อๆนะครับ
1.ห้องต้องมีการแสกนนิ้วเข้าทุกครั้ง (ประตูใหญ่) - ผมเข้าห้องไม่ได้เลยถ้าไม่มีคนมาก่อน
2.เนื้องาน ไม่มีคนแนะนำงานในตำแหน่งผม ว่าอะไรเชื่อมต่อยังไง ไปมายังไง (ผมต้องมานั่ง scan ip แล้วมั่วๆคลำๆระบบเอาเอง user&pass ก็ไม่มี ถามใครก็ไม่รู้ ซึ่งคนที่อยู่ในห้องก็ไม่มีใครตำแหน่งเดียวกับผมเลย สรุปตำแหน่งนี้มีผมคนเดียว)
3.เวลาระบบมีปัญหา ผมจะเข้าไปแก้ ผมเข้าไปแก้ไม่ได้ เพราะไม่รู้อะไรเลย แม้แต่ ip หรือ user - ผมเลยตั้งคำถามว่า มาทำไรที่นี้
4.เวลาระบบมีปัญหา จะมีคนจากที่อื่นมาค่อยแก้ไขให้ตลอด แล้วเวลาเขามาแก้ ผมก็เข้าหาเขาด้วยความที่หวังว่าเขาจะส่งต่องานให้ผมได้ หรือ contact ของ vendor ที่ติดต่ออยู่ อะไรประมาณนั้น แต่สิ่งที่ผมได้คือ ความเงียบ .... ถามไรไปเงียบ.... มองหน้าเงียบ.... ผมเลยเอ่อ ผมทำไรผิด 555+ (อาจเป็นเพราะการเมืองของบริษัทนี้หรือป่าวไม่รู้นะครับ)
5.ไม่มีทีม ผมอยู่แบบ alone alone alone
6.ไม่มีสังคมเลย พักเที่ยง ลงไปกินข้าว ขึ้นมานั่งเปื่อยต่อ
ปัญหาเหล่านี้ ผมได้สรุปและขอนัดคุยกับ ผจก.ที่รับผมมา
สรุปคือ เขาไม่รู้ว่าตำแหน่งนี้ต้องทำอะไร (ด้วยความทำเขาทำตำแหน่งอื่น อารมงานใครงานมัน) ผมก็หยิบยกหัวข้อต่างๆไปคุย แต่ก็ไม่ได้อะไรขึ้นมากนอกจากคำว่า ก็เมื่อก่อนมันเป็นแบบนี้ แล้วจะให้ทำยังไง (ผมนี้ช็อคเลย)
ผมบอกเขาว่า ทุกวันนี้ผมมาทำอะไร นั่งดู youtube หรอครับ คำตอบที่ผมได้คือ ความเงียบ....
จนถึงตอนนี้ ผมรู้สึกว่า....หมด หมดทุกอย่าง ทั้งความตั้งใจมาทำงานและอยากพัฒนาความรู้และประสบการณ์ที่ทำมาตลอด 5 ปี ที่ผ่านมา
ท่านอื่นๆเคยเจออะไรประมาณนี้ไหมครับ
ผมเอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับเพื่อนๆพี่ๆ ก็ได้คำตอบมาว่า "อดทน" ผมจะบอกว่า ความอดทนมีจำกัดนะครับ 555+
ความคิดที่จะลาออก มีมาตั้งแต่ 7 วันแรกที่รู้เรื่องราวต่างๆของคนก่อนๆ
แต่ก็พยายามทนมาให้ได้แต่ละวันๆ จนมาถึงวันนี้ กำลังจะ 2 เดือนเต็ม
เลยคิดไม่ตกว่า พอแค่นี้เถอะ และหลบไปอยู่ ตจว. สักพัก กับ ทนมันต่อไป....
กลับบ้านไปคนที่บ้านบอกไปทำอะไรมา ทำไมหน้าเครียดจัง (กลับบ้านทีไรเหมือนร่างไร้วิญญาณ นั่งนิ่งๆ ไม่พูดไม่จา)
ขอความคิดเห็นและแนวทางจากผู้มีประสบการณ์หน่อยครับ