นั่งงงกลางวงเพื่อน

คิอผมมีเพื่อนคนนึง เอ(นามสมมติ) เขาเป็นคนค่อนข้างเงียบๆ แล้วเวลาเพื่อนในกลุ่มกลุ้มใจอะไรก็มักจะไปเบ่า ไประบายให้คนนั้นฟัง ซึ่งที่สังเกต ทุกครั้งเขาก็นั่งฟังเฉยๆ ทำตัวเป๋นผู้ฟังที่ดี้สมอครับ แต่พอวันนึง บี(เพื่อนในกลุ่มอีกคน) ก็ไปหัวร้อนจรกไหนมาไม่รู้ มาโวยใส่ เอ ว่าทุกครั้งที่บีเศร้า เอ ก็เอาแต่นั่งมอง ไม่ช่วยไม่ปลอบอะไรเลย ทั้งต้อว่าด่าทอต่างๆ จนคนนิ่งๆอย่างเอ ก็คงหมดความอดทนล่ะครับ ทีนี้ก็บึ้มเลย เอาคร่าวๆ นะครับ เอบอกว่า “ที่ต้องมานั่งฟังคนงี่เง่าแบบนี้ ก๋ปวดหัวมากพอแล้ว แกจะให้ฉันที่มีตรรกะ mind set วิธีคิดคนละเเบบกับเเกมาข่วยออกความเห็น มาแนะนำ แกคิดว่าคนไม่เอาไหนแบบแกจะทำได่หรอ ฉันนั่งพยายามเข้าใจแกให้มากขึ้น เพราะอยากช่วยเเนะนำแก แต่แกก็เอาแต่ความรู้สึกตัวเองตั้ง แกทำอย่างกับโลกหมุนรอบตัวแกอย่างนั้น ใครจะช่วยแกได้วะนอกจากนั่งเป็นผู้ฟัง“
ยัยบีก็ไม่น้อยหน้า ความหัวร้อนอยู่ละมั้งครับ แกก็สวนฟิลแบบ บอกว่าเอ ตรรกะป่วย ความคิดแปฃกประหลาดกว่าชาวบ้าน ทำนองนี้ครับ แล้วทั้งสองก็ถถกกัน ไม่สิ โยนกันไปมาว่าต่างฝ่ายต่างตรรกะป่วย ด้วยความที่ผมนั่งเอ๋อฟังพวกเขาทะเลาะกันมานานก็รีบๆ ปัดแล้วบอกว่าพวกเราก็ป่วยกันหมดนี่ล่ะ ไม่รู้ว่าได้ผลมั้ย แต่เอก็หันมาหัวเราะนิดนึงแล้วทุกอย่างก็จบ ทุกคนนั่งกินลูกอมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

จริงๆ ผมเขียนอันนี้ขึ้นมาเฉยๆ ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟังดี เขียนไว้ในนี้ละกัน ฟิ้ว~