ชีวิต “ไร้โค้ด” (Rai Coat)

สวัสดีค่ะ ผู้อ่านที่น่ารักทุกคน 
แนะนำตัวก่อนเลย ดิฉันชื่อ ออย หรือทุกคนที่ใกล้ตัวจะเรียก น้องห้อย เพราะปากล่างใหญ่มาก แต่ดันไม่สวยเหมือนพี่จอย รินลนี 😭 
ออย ใช้ชีวิตบนโลกนี้มา 26 ปี 7 เดือนค่ะ  จากนี้ออยจะแทนตัวเองว่า "เรา" แล้วกันเนาะ
   ในยุคปัจจุบัน มีไลฟ์โค้ชมากมาย ซึ่งเราไม่เคยรู้ได้สัมผัสค่ะ เพราะชีวิตมัวแต่ทำมาหากิน เพื่อนๆหลายคนของเราเองมักจะแนะนำไลฟ์โค้ชมาให้ เพราะเขาจะสอนเราได้หลายอย่าง มันมีเพื่อนคนนึงที่ชื่อ "แนน" มันเป็นคนคิดบวกมาก แบบมากกกก คือถ้าได้คุยกับมันก็คือได้พลังบวกมาจนน่ารำคาญ แต่มันก็มีแต่ความหวังดีกับเราเสมอ ชอบแนะนำไลฟ์โค้ชมาให้ แต่เชื่อมั้ยเราไม่เคยได้เข้าไปดู แต่ความเชื่อคนเราไม่เหมือนกันอะเนอะ เราได้แต่ทำมาหากินไปวันๆ แล้วชีวิตเราก็ดำเนินมาแบบไร้โค้ช เสมอ เราเดินทางชีวิตด้วยความเชื่อในตัวเองและเสียงในใจ

   ย้อนไปเมื่อยังเด็กน้อยหอยแครง เราเกิดมาในครอบครัวพ่อแม่มีลูกทั้งบ้าน 3 คน เรามีพี่ชาย 1 พี่สาว 1 เราอายุห่างกับพี่ชาย 13 ปี ห่างกีบพี่สาว 10 ปี เรียกว่าคนรุ่น คนละยุค คนละสมัย ความคิด คำพูด ทัศนคติแตกต่างกันพอสมควร ยุคพี่ชายพ่อแม่ลำบากมากกกก แล้วพี่ชายก็เกเรมาก แต่ยุคที่รุ่งเรืองที่สุดคือ พี่สาวค่าาาา ยุคนั้นคือ 2530 พ่อเรามีงานรับเหมาก่อสร้างเยอะมาก จนมีรถเป็นของตัวเอง แต่พ่อกับแม่ก็เฮ้วทั้งคู่ เพราะคอแข็งมาก กระดกเหล้ากันเก่งงง คนสมัยก่อนอะเนอะ วันนี้ที่บอกเรื่องพ่อแม่ ไม่ใช่การเอาเรื่องในครอบครัวมาเผยแพร่ให้พ่อแม่ตัวเองไม่ดีเนาะ แต่เอามาเพื่อเป็นบทเรียนให้กับคนเป็นพ่อเป็นแม่สมัยนี้ว่า ลูก เมื่อมีมาแล้ว คุณต้องวางแผนชีวิตเขาให้ดี ทุกวันนี้พ่อแม่เรารู้สึกขอโทษเราในทุกครั้ง แต่เราไม่เคยโกรธ เพราะเขาเลี้ยงเรามาแบบไม่ขาดตกบกพร่อง แม้จะไม่มีสมบัติตกทอดสักชิ้น แต่พ่อกับแม่เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์แบบที่สุด (ดึงดราม่าเฉยยยย) 😭
พอมายุคของเราที่เกิดออกมาเพราะพลาดจ่ะ แม่เมาพ่อเมา แม่มีเราตอนอายุ 37 ปี แล้วแม่ก็เก็บเราไว้ แต่ตอนท้องแม่บอกว่าก็ไม่ได้ดูแลมากสักเท่าไหร่ เพราะต้องทำงานหนัก ส่วนพ่อก็มีบ้านเล็ก เงินทองค่อยๆหดหายไป สุดท้ายเขาก็กลับมารักกัน แม่ให้อภัย เพราะพ่อคือพ่อของลูก คนสมัยก่อนเขาคิดแบบนี้จริงๆนะ คือสามีก็คือสามี คือพ่อของลูก ตอนนี้ไม่รู้อีบ้านเล็กพ่อได้สายสูญไปหรือยัง อยากเจอหน้าเหมือนกัน 55555555 แต่พ่อคือจะเข้าบ้านเมาหรือไม่เมาแค่ไหน แต่ในมือพ่อจะมีกับข้าว ขนม ของกินมาให้เรากับแม่เสมอ แม้บางทีจะโซเซกลับมา 5555 แกต้องเข้าใจสังคมช่างสมัยก่อนนะเพื่อนมันเยอะจริง เลิกงานต้องนิดนึงอะ 
เราเกิดมาในยุครุ่งโรจน์ 2540 วิกฤติการณ์ต้มย้ำกุ้งน้ำข้น หรือ ฟองสบู่แตกนั่นเอง😳 ชีวิตตอนนั้นเป็นไงน่ะหรอ ไม่รู้ค่าาาาาาาาา เพิ่งเกิดเนาะ 😂 ดีใจมากที่ไม่ได้อยู่ในช่วงลำบาก รอดแล้วหนึ่ง 😁 เกิดมาไม่ร้องสักแอะ ไม่ใช่ไม่ดื้อนะ รกพันคอจ่ะ ตัวเขียว ไม่หายใจแล้ว แม่ช็อค หมอช็อค พยาบาลช็อค เราไม่ช็อค เพราะไม่รู้เรื่อง ผ่ามพ่ามมมม😱 พยาบาลช่วยสุดฤทธิ์โดยการตบก้น ปั๊มหัวใจ ล้างน้ำ ทำทุกอย่าง สรุปร้องค่ะ ร้องมันออกมา ทุกคนดีใจมาก ที่เราร้อง อูแว้ๆ ออกมา จากนั้นก็เคลื่อนกายไปอยู่ในตู้อบเป็นเดือนอยู่ เด็กบ้าอะไรวะ เกิดมารกให้อาหารพันคอ แล้วดันไม่ตายด้วยนะ งงมากกก
  แม่กับพ่อเลี้ยงเราดีมาก ตอนโตขึ้นมาหน่อยพอคลานได้ พ่อซื้อเป็ดห่วงยางมาให้ และใส่แว่นดำ เราถ่ายรูปคู่กับพ่อ ค่ตเท่ห์ รูปยังอยู่ส่วนไหนสักส่วนในบ้านแหละ ไม่หายหรอก โตขึ้นมาพอเดินได้ จำความได้ พ่อซื้อรองเท้าคู่แรกให้คือ รองเท้าแตะแบบผู้ชายค่ะ ตอนแรกก็เข้าใจว่าพออยากได้ลูกชายนะ แต่เปล่าเลย เพราะไม่ค่อยได้เลี้ยงลูก หมายถึงเลี้ยง แต่เลี้ยงเราเยอะมากสุด และคนแรกก็ผู้ชายไง พ่อก็ซื้อรองเท้าผู้ชายให้ สไตล์พ่อช่างอะเนาะ รองเท้าคู่แรก แทนที่จะเป็นส้นเกี๊ยะ หรือรองเท้าแก้วที่มีไฟ ดั๊นเป็นรองเท้าแตะ น่าจะ ADDA นะ เออเอ้า ไทน์อินเข้ามาอีก 
   และด้วยความที่พ่อแม่ก็ยังดื่มหนักคือเก่า วันนึงแม่แฮงค์ค่ะ นอนบนบ้าน ด้วยความที่ซอยบ้านมีป่าหญ้า เป็นหญ้าขน เราคิดว่าในซอยเพาะกระต่าย ปล่อยย่าขึ้นรกขนาดนั้น แล้วคือคันค่ะโดนแล้วคันมาก เรามีเพื่อนสาวในซอยอยู่ 3 คน นางเดินไปซื้อขนมแล้วเดินผ่านหน้าบ้านเราไป เราด้วยความเหงาหงอย เลยบอกว่าไปด้วยสิ เราวิ่วตามไปด้วยชุดเดรสผูกคอ สีน้ำเงิน ลายต้นมะพร้าว ฟิลสาวชายหาด ฮาวายอี้ เราวิ่งตามไป สักพัก กรี๊ดดดดดดดดด

ล้มหรอ ไม่ ✖️
เพื่อนแกล้งหรอ ไม่ ✖️
เจอผีธี่ยายช่วยหรอ ไม่ ✖️
เจอผีแย้มหรอ ไม่ ✖️

เราโดนบ้ากัดค่าาาาาาาาาา✅ 
ก็คือน้องชื่อหมี เป็นหมาแม่ลูกอ่อน กระโดดมาจากป่าหญ้าขน แล้วเล็งมาที่หน้าค่ะ เราได้แต่เอามือป้องหน้าไว้ มันกัดแบบสนุกสนาน แล้วก็มีพี่คนนึงขี่ม้าขาวมาช่วย เขาชื่อพี่ตั้ม เอาไม้มาตีหมาตัวนั้นนนนน แล้ววิ่งหนีไปค่ะ มาทำไมก่อน มันก็กัดกูต่อค่ะ แต่สุดท้ายก็จำไม่ได้นะว่าใครช่วยไว้ น่าจะพี่ตั้มนี่ละ ไปเรียกคนมาช่วย จำอะไรไม่ได้เลย เดินไปหาแม่ เลือดอาบหน้าอาบตัว แม่เป็นลมค่ะ เมื่อเห็นเรา ชุดสีนำเงินเป็นสีม่วงเมื่อผสมกับสีเลือด คือสภาพกูคือเหมือนไปฟัดกับมาจริงๆ อย่าถามว่าเจ็บมั้ย ตอบเลยไม่เจ็บ ไม่ใช่แข็งแกร่ง คือชาไปหมดทั้งตัว ไปโรงพยาบาลก็คือตกใจทั้งโรงพยาบาล แล้วพันผ้าก๊อตเป็นมัมมี่รีเทิร์น เย็บเกินสิบเข็ม ขมับซ้ายขวา คิ้วขวา ดีนะหน้าตาไม่เสียโฉม ไม่งั้นคงเยินก็กว่าทุกวันนี้
เดี๋ยวมาต่อ
แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่