เรื่องราวของคนพูดไม่ค่อยเก่ง (แต่รักหมดใจ>< หยอกๆ)

ปกติเราเป็นคนที่เฮฮามากเวลาอยู่กับเพื่อน หรือคนที่สนิทและไว้ใจ ถึงจะดูเป็นคนเฮฮาแต่เราไม่ค่อยพูดนะ เอาง่ายๆคือเป็นคนที่เข้าถึงยากคนนึงแหละจะชวนคุยกับคนที่อยากรู้จักเท่านั้นถ้าสถานการณ์ตอนนั้นต้องเข้าสังคมก็ต้องพยายามเป็นคนที่เฟรนลี่ แต่ส่วนใหญ่ไม่ค่อยทักใครก่อน คงเป็นเพราะว่าเราพูดไม่เก่ง ไม่รู้จะชวนคุยยังไง ต้องใช้เวลามากๆ จนกว่าจะชินกับคนๆนั้น มันทำให้บางคนมองว่าเราเป็นคนเข้าถึงยาก มันก็เป็นความจริง เพราะบางทีเราก็ทำตัวไม่ถูกเวลาเจอสังคมใหม่ๆ เป็นคนที่ค่อนข้าง introvert มาก แต่ถ้าใครที่รู้จักเราจะรู้ว่าเราเป็นคนที่ไม่ได้เข้าถึงยากเลย ทุกวันนี้เราก็พยายามเป็นคนที่ต้องเข้าหาสังคมบ้างแหละเพราะด้วยการทำงานร่วมกับคนอื่นเเล้วเราต้องใช้ความกล้ามากๆ เมื่อก่อนเราเป็นคนที่กลัวการพูดมากๆแบบว่าไม่กล้าพูดต่อหน้าคนเยอะๆ ทำให้เราเสียโอกาสหลายอย่างเลยแหละแค่เราพูดไม่เก่ง แต่ก็เลือกไม่ได้ยิ่งกลัวสิ่งไหนยิ่งได้สิ่งนั้น ดันเข้ามาเรียนในสาขาที่ต้องกล้าแสดงออกอีก จะบอกว่าเคยร้องไห้ตอนนำเสนอหน้าห้องด้วยแหละน่าอายมาก เรากลัวมากๆสั่นไปหมด รู้สึกแย่สุดๆ เพราะต้องมาฝืนทำอะไรที่เราไม่อยากทำ แต่พอผ่านช่วงนั้นมาก็ พูดเก่งขึ้น แต่ก็ยังไม่กล้าแสดงความคิดเห็นอยู่ดีคงเป็นเพราะไม่มั่นใจในตัวเองด้วยแหละ เราอยากจะรู้ว่าทุกคนมีวิธีการยังไงให้เป็นคนที่ไม่ดูหยิ่ง เข้าถึงง่าย แล้วก็พูดเก่งๆ ไหนทุกคนลองมาแชร์ประสบการณ์ให้อ่านกันหน่อย><