เราเป็นเด็กอายุประมาณ13-14 เราอยากขอคำปรึกษาเกี่ยวกับปัญหาข้างต้นตามที่เห็นค่ะ
ต้องท้าวความก่อนว่าครอบครัวเรามีสมาชิกอยู่5คน
มี เรา,คุณแม่,คุณป้าและคุณยายอีก2ท่านค่ะ คนที่เป็นหัวหน้าครอบครัวก็เป็นคุณแม่กับคุณป้าค่ะ เราเป็นที่รองรับอารมณ์ตั้งแต่จำความได้ก็ประมาณ5-8ขวบค่ะ ส่วนตัวที่บ้านเป็นคนอารมณ์ร้อนค่ะ แต่เดี๋ยวนี้ทุกคนในบ้านก็เหมือนจะดีขึ้นจากเมื่อก่อนเยอะเลยค่ะ แต่พอมาช่วงนี้รู้สึกว่ามันเริ่มจะกลายเป็นเหมือนเมื่อก่อนเลยค่ะ
ถ้าจะให้เราเล่าถึงปัญหาก็น่าจะยืดยื้อเกินไปค่ะ(มีหลายสาเหตุมากค่ะ)ขอสรุปสั้นๆ เวลาที่คุณแม่หรือคุณป้ากลับบ้านก็มักจะอารมณ์เสียใส่เราอยู่เป็นประจำค่ะ(ส่วนตัวเราเองก็ยอมรับว่าทำตัวไม่ดีด้วยค่ะ)แต่เราคิดว่าน่าจะมีวิธีสื่อสารที่ดีกว่านี้ แล้วก็เราก็พยายามปรับปรุงแก้ไขแล้วด้วยค่ะ ความที่ทั้ง2ท่านเป็นคนอารมณ์ร้อนก็จะเผลอใส่อารมณ์หรือพูดจาไม่ดีเป็นเรื่องปกติค่ะ ซึ่งเราก็ทนได้แต่ประเด็นคือไม่ได้อารมณ์ร้อนกับเราแค่คนเดียวแต้รวมถึงคุณยายทั้ง2ท่านด้วยค่ะ มันเลยกลายเป็นวงจรอุบาตสั้นๆที่ว่า
ป้าหัวร้อนใส่แม่(แม่ทน)
แม่หัวร้อนใส่ยายทั้ง2ท่าน(ยายทน)
แล้วทุกๆอย่างที่ทุกคนอดกลั้นนี้ก็มาลงที่เรา เท่ากับว่าเราเป็นคนรองรับทุกสิ่งทุกอย่าง
ทุกท่านส่วนใหญ่ที่ได้เข้ามาอ่านกระทู้นี้คงสงสัยว่าแล้วทำไมไม่บอกตรงๆหรือไม่มาปรับความเข้าใจกัน?
ไม่ใช่ว่าไม่เคยทำค่ะ เราทำมาหลายครั้งแล้วสุดท้ายก็จบด้วยการยอมรับแต่ส่วนใหญ่ก็หาเรื่องเก่าๆมาพูด/หาว่าเถียง/หาว่าเราเป็นต้นเหตุของปัญหา เราทำได้แค่ทนมันเปล่าประโยชน์ที่จะมาต่อล้อต่อเถียงกับสิ่งที่กำหนดผู้ชนะไว้แล้ว(ถึงบางเรื่องเราจะผิดจริงๆแต่ก็พยายามกลับปรุงตลอดค่ะ) เราเคยมีความคิดที่จะ
ฆตก.มาหลายครั้ง แล้วก็ทำร้ายตัวเองด้วยค่ะ(กรีดแขน) เรารู้สึกว่าเราเป็นคนเก็บกดมาก
ส่วนเรื่องที่จะไปหาจิตแพทย์นี่ตัดออกไปได้เลยค่ะ เพราะว่าเราไม่สามารถจะไปรับการรักษาโดยที่ไม่มีผปค.ไปด้วยค่ะ อีกอย่างเราเคยบอกแล้วแต่ทุกคนบอกว่าคิดเองเออเอง ฯลฯ
และหากถามว่าทำไมไม่ย้ายไปอยู่กับคนอื่นหรือออกไปอยู่เองก็ขอตอบเลยว่าเราทำไม่ได้ค่ะ เพราะว่าอย่างที่บอกว่าเราอายุประมาณ13-14ปี ซึ่งก็สามารถดูแลตนเองได้พอสมควรแล้วแต่ติดตรงที่เงิน,การเดินทาง ฯลฯและบ้านญาติๆของเราค่อนข้างอยู่ไกลจากที่รร. จึงเดินทางได้ลำบากและด้วยปัจจัยต่างๆนานๆจึงไม่สามารถทำได้(แล้วก็เราไม่มีความคิดที่จะย้ายรร.ด้วยเพราะเรามีเพื่อนที่ดีและเป็นที่ๆเราทุ่มเทในการสอบเข้าค่ะ)
เราเหนื่อยล้า,ท้อรู้สึกอยากหายไปแต่คงทำไม่ได้เมื่อคิดถึงสิ่งที่ต่องรับผิดชอบทั้งหลาย
เอาตามตรงเราไปอ่านบทความ,กระทู้ เกี่ยวกับเรื่องการเป็นที่รองรับอารมณ์ เราพบว่ามีหลายๆคนที่เป็นหนักกว่าเรามากๆขอชื่นชมเลยว่าคนที่ผ่านมาได้นี่
เก่งมาก ๆเลยค่ะแต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตามเราจะพยายามอดทนแล้วผ่านจุดๆนี้ให้ได้ค่ะ
ขอบคุณสำหรับคำตอบของทุกๆท่านล่วงหน้านะคะ
ขอคำปรึกษาการเป็นที่รองรับอารมณ์ของคนในครอบครัวหน่อยค่ะ
ต้องท้าวความก่อนว่าครอบครัวเรามีสมาชิกอยู่5คน
มี เรา,คุณแม่,คุณป้าและคุณยายอีก2ท่านค่ะ คนที่เป็นหัวหน้าครอบครัวก็เป็นคุณแม่กับคุณป้าค่ะ เราเป็นที่รองรับอารมณ์ตั้งแต่จำความได้ก็ประมาณ5-8ขวบค่ะ ส่วนตัวที่บ้านเป็นคนอารมณ์ร้อนค่ะ แต่เดี๋ยวนี้ทุกคนในบ้านก็เหมือนจะดีขึ้นจากเมื่อก่อนเยอะเลยค่ะ แต่พอมาช่วงนี้รู้สึกว่ามันเริ่มจะกลายเป็นเหมือนเมื่อก่อนเลยค่ะ
ถ้าจะให้เราเล่าถึงปัญหาก็น่าจะยืดยื้อเกินไปค่ะ(มีหลายสาเหตุมากค่ะ)ขอสรุปสั้นๆ เวลาที่คุณแม่หรือคุณป้ากลับบ้านก็มักจะอารมณ์เสียใส่เราอยู่เป็นประจำค่ะ(ส่วนตัวเราเองก็ยอมรับว่าทำตัวไม่ดีด้วยค่ะ)แต่เราคิดว่าน่าจะมีวิธีสื่อสารที่ดีกว่านี้ แล้วก็เราก็พยายามปรับปรุงแก้ไขแล้วด้วยค่ะ ความที่ทั้ง2ท่านเป็นคนอารมณ์ร้อนก็จะเผลอใส่อารมณ์หรือพูดจาไม่ดีเป็นเรื่องปกติค่ะ ซึ่งเราก็ทนได้แต่ประเด็นคือไม่ได้อารมณ์ร้อนกับเราแค่คนเดียวแต้รวมถึงคุณยายทั้ง2ท่านด้วยค่ะ มันเลยกลายเป็นวงจรอุบาตสั้นๆที่ว่า
ป้าหัวร้อนใส่แม่(แม่ทน)
แม่หัวร้อนใส่ยายทั้ง2ท่าน(ยายทน)
แล้วทุกๆอย่างที่ทุกคนอดกลั้นนี้ก็มาลงที่เรา เท่ากับว่าเราเป็นคนรองรับทุกสิ่งทุกอย่าง
ทุกท่านส่วนใหญ่ที่ได้เข้ามาอ่านกระทู้นี้คงสงสัยว่าแล้วทำไมไม่บอกตรงๆหรือไม่มาปรับความเข้าใจกัน?
ไม่ใช่ว่าไม่เคยทำค่ะ เราทำมาหลายครั้งแล้วสุดท้ายก็จบด้วยการยอมรับแต่ส่วนใหญ่ก็หาเรื่องเก่าๆมาพูด/หาว่าเถียง/หาว่าเราเป็นต้นเหตุของปัญหา เราทำได้แค่ทนมันเปล่าประโยชน์ที่จะมาต่อล้อต่อเถียงกับสิ่งที่กำหนดผู้ชนะไว้แล้ว(ถึงบางเรื่องเราจะผิดจริงๆแต่ก็พยายามกลับปรุงตลอดค่ะ) เราเคยมีความคิดที่จะ
ฆตก.มาหลายครั้ง แล้วก็ทำร้ายตัวเองด้วยค่ะ(กรีดแขน) เรารู้สึกว่าเราเป็นคนเก็บกดมาก
ส่วนเรื่องที่จะไปหาจิตแพทย์นี่ตัดออกไปได้เลยค่ะ เพราะว่าเราไม่สามารถจะไปรับการรักษาโดยที่ไม่มีผปค.ไปด้วยค่ะ อีกอย่างเราเคยบอกแล้วแต่ทุกคนบอกว่าคิดเองเออเอง ฯลฯ
และหากถามว่าทำไมไม่ย้ายไปอยู่กับคนอื่นหรือออกไปอยู่เองก็ขอตอบเลยว่าเราทำไม่ได้ค่ะ เพราะว่าอย่างที่บอกว่าเราอายุประมาณ13-14ปี ซึ่งก็สามารถดูแลตนเองได้พอสมควรแล้วแต่ติดตรงที่เงิน,การเดินทาง ฯลฯและบ้านญาติๆของเราค่อนข้างอยู่ไกลจากที่รร. จึงเดินทางได้ลำบากและด้วยปัจจัยต่างๆนานๆจึงไม่สามารถทำได้(แล้วก็เราไม่มีความคิดที่จะย้ายรร.ด้วยเพราะเรามีเพื่อนที่ดีและเป็นที่ๆเราทุ่มเทในการสอบเข้าค่ะ)
เราเหนื่อยล้า,ท้อรู้สึกอยากหายไปแต่คงทำไม่ได้เมื่อคิดถึงสิ่งที่ต่องรับผิดชอบทั้งหลาย
เอาตามตรงเราไปอ่านบทความ,กระทู้ เกี่ยวกับเรื่องการเป็นที่รองรับอารมณ์ เราพบว่ามีหลายๆคนที่เป็นหนักกว่าเรามากๆขอชื่นชมเลยว่าคนที่ผ่านมาได้นี่
เก่งมาก ๆเลยค่ะแต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตามเราจะพยายามอดทนแล้วผ่านจุดๆนี้ให้ได้ค่ะ
ขอบคุณสำหรับคำตอบของทุกๆท่านล่วงหน้านะคะ