ตอนนี้คบกับผู้ชายรุ่นน้อง  ทำงานที่เดียวกัน มาประมาณ 4 เดือนค่ะ 
อยากปรึกษาในส่วนของ เรื่องการจัดการความรู้สึกตอนนี้ก่อนค่ะ มันรู้สึกหน่วงๆ ไม่มีความสุข 
เขาไม่ใช่ผู้ชายสายหวาน ไม่เคยบอกรัก บอกคิดถึงเลย  ต่างกับตัวเรา ที่บอกทุกครั้ง ที่มีโอกาส เพราะรู้สึกจริงๆ แล้วพอถามกลับ เขาก็จะตอบว่า ไม่บอก ให้ดูการกระทำเอาเอง 
ส่วนมากเราจะแชทคุยกันตลอด แต่ความเป็นผู้หญิง มันก็ต้องมีบ้างที่อยากได้ยินค่ะ ถึงเรียกร้อง พยายามอ้อนถาม ดราม่า หรือแหย่ไป หยอดไป พอเขานิ่ง มันก็ทำให้รู้สึกน้อยใจ เสียใจ ว่าเขาไม่ได้รักเราหรือคิดถึงเราบ้างเลยเหรอ ส่วนมาก เราดูแลอาหารการกินให้ตลอดวัน เราเตรียมให้หมด ใส่ใจไม่ขาด เขามีรายจ่ายต้องผ่อนบ้าน ค่ารถ เราไม่เคยขอเขามาซื้อหรือช่วยจ่ายอะไรให้ ก็อยากช่วยเหลือตรงนี้ 
เขาจะมีเพื่อนเยอะ หลายกลุ่ม นัดเจอกันร้านเหล้า ดื่มสังสรรค์กันตลอด เวลาหึง เขาก็จะบอกว่า กินเหล้า คือกินเหล้า ไม่ได้ไปต้องการดูสาว ไม่มีคือไม่มี ไม่ได้จะไปมีไรกะทุกคน แต่ก็ยังแชทมาคุยด้วย จะเริ่มหายถ้าเมา ถึงบ้านก็ไม่บอก ทิ้งเรามีคำถามในใจ เพราะกังวล ล่าสุดวันเกิดเราและเพื่อนเขาตรงกัน เขาก็เลือกไปหาเพื่อน เราก็เสียใจทะเลาะกัน ว่าไม่เห็นความสำคัญเลยเหรอ ไปกินข้าวด้วยกันก็ยังดี เขาบอกว่า ไม่เคยให้ความสำคัญวันเกิด ที่ไปหาเพราะเป็นเพื่อน ให้รู้ไว้เลยว่า ระหว่างคนรักกับเพื่อน ยังไงก็เลือกเพื่อนก่อน 
เหมือนเกิดปมในใจว่า หรือเขาไม่รักไม่แคร์เราจริงๆ พูดอะไรผิด หรือถามที่ไม่โดนใจ ก็จะเปลี่ยนอารมณ์ทันที ด้วยนิสัยเขาจะเป็นคนที่โมโหง่าย เป็นคนไม่ยอมคน ชอบเอาชนะ ฐิฑิสูงมาก พร้อมประชด พร้อมเอาคืน เจ้าคิดเจ้าแค้น จะมีคำพูดที่ด่า ทำร้ายจิตใจบ่อยครั้งที่ทะเลาะ ถึงจะร้องไห้ ก็ไม่ง้อ ก็ไม่มีคำปลอบโยน เพราะเขาจะคิดว่าเขาไม่ผิด ไม่ได้ทำอะไร อยู่ดีไม่ว่าดีเองมาถามเซ้าซี้ ถามมาก  จะถามยังไงคือไม่ตอบ จะคิดว่าไงก็แล้วแต่ ไม่สน จะว่าไรก็ว่าเลย  เขาไม่เคยขอโทษหรือสำนึกผิดสักครั้ง 
พอทิ้งไปสักพัก เขาก็จะมาคุยทำปกติ เวลาเราตอบน้อย เพราะยังมีเคืองอยู่ ก็จะกลับโมโหอีก เหมือนเขามีเหตุผลมาปกป้องตัวเองเสมอ เขามักจะบอก ว่าเขาเป็นคนแบบนี้ อยุ่ได้ก็อยู่ อยู่ไม่ได้ก็ไป ถ้าคิดว่าเขาไม่ดี ไม่รักก็ไปซะ อยู่แล้วไม่มีความสุขก็ไปเลย  ไม่เห็นแก่ตัวจะรั้งไว้ ไม่ชอบง้อ ไม่ชอบอธิบาย จะบอกเลิกบ้าง ไล่บ้าง ตลอดที่ทะเลาะกัน ทำให้เรา กลายเป็นฝ่ายยอม ง้อมาตลอด พยายามใจเย็น คุยอธิบาย 
ตอนนี้รู้สึกสับสนค่ะ อยากเลิกแต่ก็รักเขา เป็นห่วง เวลาโกรธเคยจะไม่คุยด้วย แต่ภาระหน้าที่ต้องเจอกัน ละเขาก็จะมาทำเหมือนไม่มีอะไร ตอนนี้คิดว่า เหมือนเขามีอะไรในใจ สังเกตุจาก 1 ถ้าถามคำถามที่เขาไม่อยากตอบ โดยเฉพาะถามว่ารักมั้ย เขาจะย้อนว่า อยากได้ไรกันแน่ ความรักหรือคำว่ารัก ถ้าอยากได้คำว่ารัก จะพิมบอกทุกวัน แต่ถ้าอยากได้ความรักให้ดูการกระทำ ไม่ต้องมาถามอีก จะเอาคนจริงใจหรือแค่คำหวาน อยากได้ไปหาที่อื่น  2.เรื่องทีหึง เหมือนไม่เชื่อใจ ไว้ใจเขา เหมือนถูกใส่ร้าย 3. เรื่องที่ทำให้เขารู้สึกด้อยกว่าไม่ชอบให้ใครมาตำหนิ ต่อว่า รวมถึงเพื่อนร่วมงานด้วย  
ตอนนี้พยามมองหาเหตุผลมาเข้าใจ เขาเป็นมะเร็งค่ะ แต่ผ่าตัดไปแล้ว หมอก็นัดตลอด เพื่อเช็คอาการ หรือเขามีภาวะเครียด กังวล กลัว แต่ไม่แสดงความอ่อนแอ เลยใช้ความก้าวร้าวมากลบ บางทีก็มีหลุดว่า ไม่รู้จะหายหรือเปล่า ก็อยากใช้ชีวิต หรืออาจมีปม ที่โดนกระทำมาก่อน บางทีบางเรื่องที่ด่าออกมา เหมือนน้อยใจ ถ้าทิ้งเขาไป ก่จะคิดว่าเขาไม่ดีเอง ไม่มีค่าสำหรับใคร สารพัดคำด่า เหมือนประชดใครก็ไม่รู้
คำถาม....ถ้าจะลองรับมือกับอารมณ์เขาอีกซักตั้ง โดยจะปรับตัวไม่ถามหรือทำอะไรที่ทำให้เขาโมโห แลกกับคำรักคำคิดถึงที่โหยหา จะคุ้มค่ามั้ย ในเมื่อใจมันยังรู้สึกรัก ห่วงอยู่ ตัดไม่ได้ทันที จะห่างก็เจอกันทุกวัน  แล้วในส่วนเขา ควรมีวิธีบอกให้ปรับอารมณ์ยังไงดีคะ เป็นห่วงกลัวเขามารู้ตัวในวันที่สาย ไม่มีใครรักหวังดีกับเขาแล้ว