ขอเล่าแบบ น้ำๆเลยนะ ทุกคนจะได้ออกความคิดเห็นได้ เราคบกับแฟนมา8ปี เราตัดสินใจซื้อบ้านอยู่ด้วยกันตกลงว่าจะอยู่กันเป็นครอบครัวตอนคบกันได้6ปี ซึ่งเรามีแผลนแต่งงานปี70 แต่เราก็มาทะเลาะเรื่องรองเท้าที่เขาซื้อมาแล้วเราลืมว่าเราเอาไปเก็บให้ พอเขาหาจะใส่เขาหาไม่เจอเขาเลยโวยวาย ซึ่งเราก็ทะเลาะกันในโทรศัพท์ไปแล้ว1รอบ เราก็ไม่ได้โกธรที่เขาว่า เราโมโหเราเพราะเราผิดเราก็ขอโทษ แต่พอเราเลิกงานกับบ้านมาเขาทำลายข้าวของในบ้านพังจนหมด ซึ่งปกติเขาไม่เคยทำ ทำให้เราโมโหน้อยใจ เราเลยโทรด่าเขาและก็ร้องไห้เพราะเราน้อยใจที่เขาเลือกที่จะทำแบบนั้น เราเลยทะเลาะะกันหนักมากในคืนนั้น พอตื่นเช้ามา เขาเลือกที่ไม่สนใจเรา และเขาก็ออกไปทำงาน พอตกเย็นมาเราก็ไม่คุยกัน เมินใส่กัน แล้วด้วยความโมโหเลยบเราล็อคเฟส บล็อคไลน์ บล็อคเบอร์ เพื่อให้เขาเดินมาคุยกับเรา โดยที่เราไม่ต้องง้อกันผ่านโทรศัพท์เหมือนทุกครั้ง แต่เขาเลือกที่จะบอกเลิกเราแล้วก็เอาเรื่องเก่าๆที่เคยมีปัญหากันมาพูด โดยที่เรื่องใหม่ที่เขาทำ เขาก็ไม่ขอโทษ กายเป็นเราที่เป็นคนผิดเพราะเรื่องเก่า เขาบอกถ้าเราอยากกลับไปให้ไปขอโทษเขาเรื่องเก่าทีเราทะเลาะกัน ผ่านมา3วันเราถามเขาว่าจะเลิกใช่ไหม เขาตอบว่าใช่ เขาบอกพ่อแม่เขาว่าเราจะเลิกกัน ซึ่งเราก็บอกพ่อแม่ฝั่งเราว่าเราจะเลิกกัน สุดท้ายแม่เราโทรไปหาเขา บอกให้เราใจเย็นค่อยคุยกัน ซึ่งตอนนี้เรากลับมาคุยกันปกติแล้วตกลงว่าจะปรับตัวเข้าหากันใหม่โดนเรื่องอะไรก็ช่างที่ผ่านมาเราจะไม่รื้ออีก แต่ปัญหามันอยู่ตรงที่แม่เอาไปเล่าให้ญาติพี่น้องฟังว่เราทะเลาะกัน จากที่เขาไม่ชอบแฟนเราเขาก็ยิ่งไม่ชอบ ชอบแซะเราว่าเราไปจากแฟนไม่ได้ พอเราตั้งใจจะเลิกเขาก็บอกว่าถ้าเลิกแล้วเราจะไปเจอคนไม่ดีไหม เหมือนเขาพูดเล่นแต่เราไม่ได้เล่นกับเขา ตอนนี้เราเลยไม่รู้ว่อยู่กับแฟนตอนนี่เพราะยังรักอยู่หรือเพราะกลัวคนรอบข้างรอซ้ำเติม เรากลับมานั่งคิดทบทวนหลายรอบมาก เราก็ให้คำตอบตัวเองไม่ได้ บางความคิดคือกลัวการกลัวการเริ่มต้นใหม่ บางความคิดก็อยากเลิกให้จบๆไปเลย เราเลยมานั่งคุยกับแฟนเรื่องที่เราเคลียด เขาบอกว่า เราอย่าเพ้อให้มาก ตอนนี้ทุกคนคิดว่าเรื่องที่เราเครียดกายเป็นเรื่องตลกเฉยๆเราก็อธิบายกับแฟนไปว่าเรารู้สึกความรู้สึกเราไม่เหมือนเดิม ไม่รู้ว่ายังรักไหมเขาก็ไม่สนใจหาว่าเรางี่เง่า พอเราคิดว่าเลอกเลยดีไหมถ้าไม่แคร์กันขนาดนี้ ความคิดหนึ่งกผ้คิดมาว่าถ้าเลิกญาติพี่น้องหัวเราะแน่ เราควรทำยังไงดี
อยากเลิกคนรอบข้างก็คอยซ้ำ