โพสนี้มาระบายค่ะ เราสุดจะทนกับพฤติกรรมของเเม่ตัวเองมาก หาความดีความประทับใจจากเเม่ตัวเองไม่ได้เลย เพื่อนคนไหนผ่านเข้ามาอ่านสามารถเเสดงความคิดเห็น ข้อเสนอเเนะได้นะคะ เริ่มเรื่องมันมีอยู่ว่าเเม่เราเนี่ย ไม่รู้ว่าจะเรียกว่ากลัวหรือหลงเเฟนใหม่เค้าดีนะ(พ่อเลี้ยง)คือเค้าเชื่อเเฟนเค้าทุกอย่าง เเฟนให้ทำอะไรทำหมด ถึงเเม้ว่าสิ่งนั้นจะกระทบเเละส่งผลกับชีวิตตัวเองระยะยาว ขีวิตลูกของตัวเอง เเละชีวิตคนอื่นรอบๆตัวเค้าก็ยอมทำ ขอโทษที่ต้องเอาเรื่องเเม่ตัวเองมาเเฉ เเต่ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟังจริงๆ จะข้อเล่าเป็นข้อๆเลย
1.เเม่ยอมไม่ทำงานตั้งเเต่อายุยังไม่ถึง30จนตอนนี้ปัจจุบันอายุ40ต้นๆเเล้ว สาเหตุที่ไม่ทำงานคือพ่อเลี้ยงไม่ให้ทำเพราะหึงหวง ไม่อยากให้ทำงานพบเจอผู้ชาย หรือพบเจอใคร เเน่นอนว่าทำงานคนเดียวมันไม่พออยู่เเล้ว พอเงินไม่พอก็มาขอที่เราซึ่งเราเป็นพี่คนโต บอกก่อนว่าเราตอนนี้ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยโดยไม่ได้ขอเงินเค้าใช้ตั้งเเต่อายุ16เเล้ว จนตอนนี้อายุ24เเล้วค่ะ กำลังเรียนต่อป.ตรีพร้อมกับทำงานไปด้วย ซึ่งก็ต้องพูดตรงๆว่าเราเองยังไม่สามารถที่จะให้เค้าได้ เราเองก็ต้องเลือกอนาคตของเราก่อน เพราะถ้าเราไม่มีเงิน เราไม่สามารถขอความช่วยเหลือจากใครได้เลย จนมีปัญหากันเรื่องเงินบ่อยๆ สิ่งที่เราไม่ชอบเลยคือนอกจากเเม่จะไม่เข้าใจถึงความเหน็ดเหนื่อยของเราเเล้วยังมาโทษว่าที่ไม่มีกินเป็นเพราะเราอีก เป็นเพราะเราไม่เหมือนลูกคนอื่นที่ทำงานเเล้วให้พ่อเเม่ ทุกครั้งที่มาขอเงินเค้าขอไปให้เเฟนเค้า(พ่อเลี้ยง)ตลอด บางทีพ่อเลี้ยงนี่เเหละเป็นคนสั่งให้เเม่มาเอาตังที่เรา มีครั้งนึงเราเก็บเงินไปจ่ายค่าเทอมประมาณ4พัน เเม่ก็มาขอยืมไปเเล้วไม่คืนตามนัด ทำให้เราลงทะเบียนเรียนเทอมนั้นได้เเค่3วิชาเพราะตังพอเเค่นั้น เรารู้สึกว่าการที่เเม่เชื่อฟังเเฟนเค้ามากเกินไปมันคือการไม่ได้นึกถึงลูกติดของตัวเองเลย ว่าจะเป็นยังไง เราจะหันหน้าเข้าหาใครได้ในเมื่อเราเหลือเเต่เเม่คนเดียว เเต่เเม่กลับไม่เคยสนใจเราเลยด้วยซ้ำ เเถมยังมาเบียดเบียนเงินเราไปให้พ่อเลี้ยงอีก
2.เนื่องมาจากข้อ1 พอไม่ได้ทำงาน ไม่มีรายได้ รายได้มีทางเดียวคือจากแฟนเค้า เค้าจะได้เงินจากเเฟนเค้าเดือนละ500 เเละใช่มันไม่พอยาไส้อยู่เเล้ว เเม่ก็จะมาบ่นให้เรากับยายฟังตลอด พอถามว่าเเล้วเงินที่เหลือเอาไปทำอะไรหมด คำตอบที่ได้จากเเม่คือไม่รู้ เค้าจะเอาไปทำอะไรมันก็เรื่องของเค้า เเล้วมาบ่นให้เราฟังเพื่อ? ไม่รู้ว่าเเฟนเอาเงินไปทำอะไรหมด เเต่พอเเฟนให้มาเอาตังที่ลูกก็ทำตาม ไม่เคยถามว่าลูกพอกินพอใช้ไหม ในบ้านเราออกทั้งหมด เเฟนเค้าไม่เคยมาช่วยเลยสักแดงเดียว
3.เเม่ไม่เคยรักเราเลย อันนี้ยังพอรับได้ เเต่ที่รับไม่ได้คือเเม่ไม่เคยรักตัวเองเลย เวลาเจ็บป่วยเเฟนเค้าไม่เคยสนใจ เเต่เค้าก็ยังรักก็ยังยอม ตังออกเอาไปใช้อะไรบ้างเเม่ไม่เคยได้รับรู้ อยู่แบบอดๆอยากๆ ค่าน้ำค่าไฟค่าข้าวสาร ค่าน้ำดื่ม ไม่เคยพูดเคยบอกเเฟนว่าให้ช่วยออกทั้งที่อยู่บ้านหลังเดียวกัน เราเลยกลายเป็นเสาหลักไปโดยปริยาย
4.เเม่ไม่เคยรักยายด้วย(เเม่ของเเม่นั่นเเหละ) เเม่ทำกับข้าวไม่เคยตักมาให้ยายกินเลย ทำกินกับเเฟนเค้าเเค่2คนกับลูกของเค้า บางทีเราทำงานเข้ากะ ไม่ได้อยู่บ้าน ไม่มีคนพายายไปซื้อกับข้าว เรากลับมาจากทำงานยายบ่นกับเราตลอดว่ากินข้าวกับน้ำพริกที่ซื้อไว้ให้ในตู้เย็นอย่างเดียว อารมแบบเเกก็น้อยใจที่แบบไม่คิดจะทำอะไรมาให้เเกกินเลย ไม่มาสนใจไถ่ถามเเกเลย ยายจะได้กินของๆเค้าต่อเมื่อเเฟนเค้ากินไม่หมด กินเหลือเท่านั้น
เเต่เวลาไม่มีเงินก็เเอบมาขโมยเงินยาย ยายก็รู้เเหละเเต่ไม่เคยว่า เเถมยังยืมเงินยายไปลงทุนเเล้วก็ไม่เคยคืนเลยสักกะบาท
5.เเม่ไม่เคยปกป้องลูกตัวเองได้เลย ต้องบอกก่อนว่าเเม่มีลูกติด2คน คือเรากับน้องชายอีกคน เเละมามีลูกกับพ่อเลี้ยงอีก2คน น้องชายเราจะโดนพ่อเลี้ยงใช้ตลอด ใช้ไปซื้อของตอนดึกๆดื่น ตอนฝนตกฟ้าร้อง ถ้าเค้าอยากได้อะไรก็ต้องออกไปซื้อให้เค้า ซึ่งเเม่ก็เห็นดีเห็นงามด้วย
6.เราเองเป็นผู้หญิง ไม่เคยวางตัวสนิทกับพ่อเลี้ยงเลย รู้ดีว่าต้องเว้นระยะห่าง เเละที่สำคัญเรามองออกว่าพ่อเลี้ยงคิดยังไงกับเรา ยายก็มองออก เเต่เเปลกที่เเม่ไม่เคยมองออก บอกตรงๆว่าทุกวันนี้มียายคอยปกป้อง ทุกวันนี้ก็คือนอนกับยาย ถ้าหมดจากยายไปเราคงอยู่ที่นี่ไม่ปลอดภัย นี่เป็นสิ่งเดียวที่ยายเป็นห่วงเรามากที่สุด อยากจะให้เราเป็นฝั่งเป็นฝามีคนดูเเลสักที เพราะรู้ดีว่าเเม่ปกป้องเราไม่ได้
7.เเม่ชอบให้เราไปยื่นกู้เงิน ไปเซนคำ้รถ ค้ำนู่นค้ำนี่ให้พ่อเลี้ยง เเต่เราไม่เคยเซนให้นะ ไม่เอาตัวเองไปเสี่ยงอยู่เเล้ว เเต่เเค่รู้สึกว่าแม่ไม่เคยเห็นใจหรือนึกถึงเราเลย ถ้าสมมุติเซนให้เเล้วเเฟนเค้าเกิดหนี เกิดไม่จ่าย ความเดือนร้อนมันจะมาที่ใครถ้าไม่ใช่เรา เเม่เคยให้ยายเอาโฉนดบ้านไปจำนำเพื่อเอาตังมาให้พ่อเลี้ยงด้วย เเต่ยายไม่ยอม
8.เเม่ขี้เกียจมากๆ ไม่ทำอะไรเลย วันๆเอาเเต่นอน บ้านไม่กวาด จานไม่ล้าง ข้าวไม่หุง น้ำไม่กรอก เเม้เเต่ขยะก็ยังกองให้คนมาตามเก็บตามถู เค้าจะทำเเค่ซักผ้าแฟนเค้ากับทำกับข้าวให้เเฟนเค้าเเค่นั้น
9.เเม่รังเกียจเรามากๆ เเม่เคยพูดว่าเค้าไม่อยากจะเฉียดเข้ามาในห้องเราหรอกถ้าไม่จำเป็น เพราะมันสกปรกเเละมีเเต่เขื้อโรค ทั้งที่เข้ามาในห้องเราก็เพื่อจะมาเอาของใช้เราไปใช้นั่นเเหละ ไม่ว่าจะเป็นครีมอาบน้ำ ยาสระผม ครีม โลชั่น เอาของเราไปใช้ทุกอย่างเเต่กลับบอกว่าเราสกปรก เวลาที่เราซักผ้าไปตาก เค้าจะไม่ให้เราไปตากใกล้เสื้อผ้าเค้า เเต่มาขโมยไม้เเขวนเสื้อในห้องเราไปประจำนะ
10.เเม่ชอบดูถูกเรา ไม่ว่าเราจะทำอะไรคือดูถูกเรา พูดกดเราให้ดูต่ำสารพัด ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ตาม เราเรียนก็ดูถูกว่ายังไงก็ไม่จบหรอก เรามีเเฟนก็ดูถูกว่าเราต้อยต่ำเป็นแค่สาวโรงงาน เราหาอาชีพเสริมทำก็หาว่าไปไม่รอดหรอก ขนาดเรามีเเฟนยังดูถูกไปถึงเเฟนเรา
11.เเม่เล่นพนันออนไลน์ เล่นกันกับพ่อเลี้ยงนั่นเเหละ จนต้องเอารถไปจำนำ เอามือถือไปจำนำ
12.เเม่ชอบเอาเราไปพูดในเชิงไม่ดีให้คนเเถวบ้านหรือญาติๆฟัง เช่นเอาเราไปพูดว่าเราขี้งก เค็ม ไม่เคยให้ตัง
เราพยายามมองหาในส่วนที่ดีเเล้ว เเต่มันยากจะเจอจริงๆ มันหาความประทับใจอะไรไม่ได้เลยจากคนๆนี้ ลืมบอกไปว่าปัจจุบันเราไม่ได้คุยกับเค้าเเต่ก็ยังอยู่บ้านเดียวกันนะ มันก็รู้สึกโล่งๆสบายใจดีที่ไม่ต้องยุ่งกัน เเต่เค้าเองก็ชอบเราไปพูดในทางไม่ดี เราไม่ได้เเคร์หรอกนะ เพราะรู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไร เเต่มันบั่นทอนเเละเหนื่อยมากๆ ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟังเลย จะเล่าให้เเฟนฟังก็กลัวเค้าจะไม่ชอบครอบครัวเรา ทุกวันนี้พยามโฟกัสเเค่เรียนกับทำงานพอ เครียดก็คงทำได้เเค่ระบายออกมาผ่านตัวหนังสือนี่เเหละ
ถ้าทุกคนอยู่ในสถานการ์ณแบบเราจะเลือกทำแบบเราไหมที่เฟดตัวออกมาไม่พูดคุยกับเค้าอีก
หาความประทับใจจากคนเป็นเเม่ไม่ได้เลย
1.เเม่ยอมไม่ทำงานตั้งเเต่อายุยังไม่ถึง30จนตอนนี้ปัจจุบันอายุ40ต้นๆเเล้ว สาเหตุที่ไม่ทำงานคือพ่อเลี้ยงไม่ให้ทำเพราะหึงหวง ไม่อยากให้ทำงานพบเจอผู้ชาย หรือพบเจอใคร เเน่นอนว่าทำงานคนเดียวมันไม่พออยู่เเล้ว พอเงินไม่พอก็มาขอที่เราซึ่งเราเป็นพี่คนโต บอกก่อนว่าเราตอนนี้ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยโดยไม่ได้ขอเงินเค้าใช้ตั้งเเต่อายุ16เเล้ว จนตอนนี้อายุ24เเล้วค่ะ กำลังเรียนต่อป.ตรีพร้อมกับทำงานไปด้วย ซึ่งก็ต้องพูดตรงๆว่าเราเองยังไม่สามารถที่จะให้เค้าได้ เราเองก็ต้องเลือกอนาคตของเราก่อน เพราะถ้าเราไม่มีเงิน เราไม่สามารถขอความช่วยเหลือจากใครได้เลย จนมีปัญหากันเรื่องเงินบ่อยๆ สิ่งที่เราไม่ชอบเลยคือนอกจากเเม่จะไม่เข้าใจถึงความเหน็ดเหนื่อยของเราเเล้วยังมาโทษว่าที่ไม่มีกินเป็นเพราะเราอีก เป็นเพราะเราไม่เหมือนลูกคนอื่นที่ทำงานเเล้วให้พ่อเเม่ ทุกครั้งที่มาขอเงินเค้าขอไปให้เเฟนเค้า(พ่อเลี้ยง)ตลอด บางทีพ่อเลี้ยงนี่เเหละเป็นคนสั่งให้เเม่มาเอาตังที่เรา มีครั้งนึงเราเก็บเงินไปจ่ายค่าเทอมประมาณ4พัน เเม่ก็มาขอยืมไปเเล้วไม่คืนตามนัด ทำให้เราลงทะเบียนเรียนเทอมนั้นได้เเค่3วิชาเพราะตังพอเเค่นั้น เรารู้สึกว่าการที่เเม่เชื่อฟังเเฟนเค้ามากเกินไปมันคือการไม่ได้นึกถึงลูกติดของตัวเองเลย ว่าจะเป็นยังไง เราจะหันหน้าเข้าหาใครได้ในเมื่อเราเหลือเเต่เเม่คนเดียว เเต่เเม่กลับไม่เคยสนใจเราเลยด้วยซ้ำ เเถมยังมาเบียดเบียนเงินเราไปให้พ่อเลี้ยงอีก
2.เนื่องมาจากข้อ1 พอไม่ได้ทำงาน ไม่มีรายได้ รายได้มีทางเดียวคือจากแฟนเค้า เค้าจะได้เงินจากเเฟนเค้าเดือนละ500 เเละใช่มันไม่พอยาไส้อยู่เเล้ว เเม่ก็จะมาบ่นให้เรากับยายฟังตลอด พอถามว่าเเล้วเงินที่เหลือเอาไปทำอะไรหมด คำตอบที่ได้จากเเม่คือไม่รู้ เค้าจะเอาไปทำอะไรมันก็เรื่องของเค้า เเล้วมาบ่นให้เราฟังเพื่อ? ไม่รู้ว่าเเฟนเอาเงินไปทำอะไรหมด เเต่พอเเฟนให้มาเอาตังที่ลูกก็ทำตาม ไม่เคยถามว่าลูกพอกินพอใช้ไหม ในบ้านเราออกทั้งหมด เเฟนเค้าไม่เคยมาช่วยเลยสักแดงเดียว
3.เเม่ไม่เคยรักเราเลย อันนี้ยังพอรับได้ เเต่ที่รับไม่ได้คือเเม่ไม่เคยรักตัวเองเลย เวลาเจ็บป่วยเเฟนเค้าไม่เคยสนใจ เเต่เค้าก็ยังรักก็ยังยอม ตังออกเอาไปใช้อะไรบ้างเเม่ไม่เคยได้รับรู้ อยู่แบบอดๆอยากๆ ค่าน้ำค่าไฟค่าข้าวสาร ค่าน้ำดื่ม ไม่เคยพูดเคยบอกเเฟนว่าให้ช่วยออกทั้งที่อยู่บ้านหลังเดียวกัน เราเลยกลายเป็นเสาหลักไปโดยปริยาย
4.เเม่ไม่เคยรักยายด้วย(เเม่ของเเม่นั่นเเหละ) เเม่ทำกับข้าวไม่เคยตักมาให้ยายกินเลย ทำกินกับเเฟนเค้าเเค่2คนกับลูกของเค้า บางทีเราทำงานเข้ากะ ไม่ได้อยู่บ้าน ไม่มีคนพายายไปซื้อกับข้าว เรากลับมาจากทำงานยายบ่นกับเราตลอดว่ากินข้าวกับน้ำพริกที่ซื้อไว้ให้ในตู้เย็นอย่างเดียว อารมแบบเเกก็น้อยใจที่แบบไม่คิดจะทำอะไรมาให้เเกกินเลย ไม่มาสนใจไถ่ถามเเกเลย ยายจะได้กินของๆเค้าต่อเมื่อเเฟนเค้ากินไม่หมด กินเหลือเท่านั้น
เเต่เวลาไม่มีเงินก็เเอบมาขโมยเงินยาย ยายก็รู้เเหละเเต่ไม่เคยว่า เเถมยังยืมเงินยายไปลงทุนเเล้วก็ไม่เคยคืนเลยสักกะบาท
5.เเม่ไม่เคยปกป้องลูกตัวเองได้เลย ต้องบอกก่อนว่าเเม่มีลูกติด2คน คือเรากับน้องชายอีกคน เเละมามีลูกกับพ่อเลี้ยงอีก2คน น้องชายเราจะโดนพ่อเลี้ยงใช้ตลอด ใช้ไปซื้อของตอนดึกๆดื่น ตอนฝนตกฟ้าร้อง ถ้าเค้าอยากได้อะไรก็ต้องออกไปซื้อให้เค้า ซึ่งเเม่ก็เห็นดีเห็นงามด้วย
6.เราเองเป็นผู้หญิง ไม่เคยวางตัวสนิทกับพ่อเลี้ยงเลย รู้ดีว่าต้องเว้นระยะห่าง เเละที่สำคัญเรามองออกว่าพ่อเลี้ยงคิดยังไงกับเรา ยายก็มองออก เเต่เเปลกที่เเม่ไม่เคยมองออก บอกตรงๆว่าทุกวันนี้มียายคอยปกป้อง ทุกวันนี้ก็คือนอนกับยาย ถ้าหมดจากยายไปเราคงอยู่ที่นี่ไม่ปลอดภัย นี่เป็นสิ่งเดียวที่ยายเป็นห่วงเรามากที่สุด อยากจะให้เราเป็นฝั่งเป็นฝามีคนดูเเลสักที เพราะรู้ดีว่าเเม่ปกป้องเราไม่ได้
7.เเม่ชอบให้เราไปยื่นกู้เงิน ไปเซนคำ้รถ ค้ำนู่นค้ำนี่ให้พ่อเลี้ยง เเต่เราไม่เคยเซนให้นะ ไม่เอาตัวเองไปเสี่ยงอยู่เเล้ว เเต่เเค่รู้สึกว่าแม่ไม่เคยเห็นใจหรือนึกถึงเราเลย ถ้าสมมุติเซนให้เเล้วเเฟนเค้าเกิดหนี เกิดไม่จ่าย ความเดือนร้อนมันจะมาที่ใครถ้าไม่ใช่เรา เเม่เคยให้ยายเอาโฉนดบ้านไปจำนำเพื่อเอาตังมาให้พ่อเลี้ยงด้วย เเต่ยายไม่ยอม
8.เเม่ขี้เกียจมากๆ ไม่ทำอะไรเลย วันๆเอาเเต่นอน บ้านไม่กวาด จานไม่ล้าง ข้าวไม่หุง น้ำไม่กรอก เเม้เเต่ขยะก็ยังกองให้คนมาตามเก็บตามถู เค้าจะทำเเค่ซักผ้าแฟนเค้ากับทำกับข้าวให้เเฟนเค้าเเค่นั้น
9.เเม่รังเกียจเรามากๆ เเม่เคยพูดว่าเค้าไม่อยากจะเฉียดเข้ามาในห้องเราหรอกถ้าไม่จำเป็น เพราะมันสกปรกเเละมีเเต่เขื้อโรค ทั้งที่เข้ามาในห้องเราก็เพื่อจะมาเอาของใช้เราไปใช้นั่นเเหละ ไม่ว่าจะเป็นครีมอาบน้ำ ยาสระผม ครีม โลชั่น เอาของเราไปใช้ทุกอย่างเเต่กลับบอกว่าเราสกปรก เวลาที่เราซักผ้าไปตาก เค้าจะไม่ให้เราไปตากใกล้เสื้อผ้าเค้า เเต่มาขโมยไม้เเขวนเสื้อในห้องเราไปประจำนะ
10.เเม่ชอบดูถูกเรา ไม่ว่าเราจะทำอะไรคือดูถูกเรา พูดกดเราให้ดูต่ำสารพัด ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ตาม เราเรียนก็ดูถูกว่ายังไงก็ไม่จบหรอก เรามีเเฟนก็ดูถูกว่าเราต้อยต่ำเป็นแค่สาวโรงงาน เราหาอาชีพเสริมทำก็หาว่าไปไม่รอดหรอก ขนาดเรามีเเฟนยังดูถูกไปถึงเเฟนเรา
11.เเม่เล่นพนันออนไลน์ เล่นกันกับพ่อเลี้ยงนั่นเเหละ จนต้องเอารถไปจำนำ เอามือถือไปจำนำ
12.เเม่ชอบเอาเราไปพูดในเชิงไม่ดีให้คนเเถวบ้านหรือญาติๆฟัง เช่นเอาเราไปพูดว่าเราขี้งก เค็ม ไม่เคยให้ตัง
เราพยายามมองหาในส่วนที่ดีเเล้ว เเต่มันยากจะเจอจริงๆ มันหาความประทับใจอะไรไม่ได้เลยจากคนๆนี้ ลืมบอกไปว่าปัจจุบันเราไม่ได้คุยกับเค้าเเต่ก็ยังอยู่บ้านเดียวกันนะ มันก็รู้สึกโล่งๆสบายใจดีที่ไม่ต้องยุ่งกัน เเต่เค้าเองก็ชอบเราไปพูดในทางไม่ดี เราไม่ได้เเคร์หรอกนะ เพราะรู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไร เเต่มันบั่นทอนเเละเหนื่อยมากๆ ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟังเลย จะเล่าให้เเฟนฟังก็กลัวเค้าจะไม่ชอบครอบครัวเรา ทุกวันนี้พยามโฟกัสเเค่เรียนกับทำงานพอ เครียดก็คงทำได้เเค่ระบายออกมาผ่านตัวหนังสือนี่เเหละ
ถ้าทุกคนอยู่ในสถานการ์ณแบบเราจะเลือกทำแบบเราไหมที่เฟดตัวออกมาไม่พูดคุยกับเค้าอีก