คือเรื่องมียุว่ากลุ่มเรามี4คน ทุกคนเป็นผู้หญิงหมดนะ ซึ้งเพื่อนแต่ละคนก็มีแฟนนะ มีเราคนเดียวที่ไม่มีแฟน เราเป็นคนที่รักเพื่อนมาก (เราขาดความรักจากพ่อแม่เลยทำให้เราเป็นคนอ่อนไหวกับความรักมากและกลัวความรักมากด้วย) จนต่อมาเพื่อนก็เริ่มแตกออกเพราะติดแฟนเลยเหลือแค่3คน คือขอบอกก่อนว่าเราเป็นคนที่ขี้เกรงใจเพื่อนมาก เพื่อนทำผิดเราไม่เคยว่าหรือด่า เรามีแต่เตือนเพื่อนเราเตือนหลายครั้งเพื่อนก็ไม่ฟังเราเลย จนต่อมาเพื่อนเราก็เริ่มออกห่างจากเราคือแค่เรานะ เพื่อนเรา2คนคือไปไหนไม่เคยชวนจะชวนก็ตอนที่เราถามว่าไปไหน พอไม่ถามก็ไม่ชวนชอบดองเเชทเราไม่อ่านไม่ตอบ เราซื้ออาหารมาเราแชร์ให้เพื่อนกินพอเพื่อนซื้อมากับไม่แชร์ให้เรา นานๆทีจะถึงจะแชร์ เราเสียใจมา วันนี้ก็เหมือนกันนัดกันไปกินหมูกะทะโดยไม่ชวนพอถามถึงชวนแล้วบอกว่าลืม คือเพื่อนมันลืมกันได้หรอ เราเสียใจมาก ค่าห้องก็ไห้เราจ่ายเยอะกว่า เราจะออกจากที่ตรงนี้ยังไงดี เราเหนือมาก เราเริ่มปรึกษาไครไม่ได้เลย เราคิดทุกวันเลยว่าเราจะฆ.ต.ต ดีไหม  อยู่ไป พ่อแม่เราก็ไปมีครอบครัวไหม่ลูกไหม่เราที่เกิดจากความผิดพลาด เพื่อนก็เริ่มออกห่าง เราแทบจะไม่เหลือใครในชีวิตแล้ว เราเหนือมาก คือถ้าเราตายทุกอยางคงจะดีกว่านี้จริงไหม??