อาจจะเป็นคนนี้

ชีวิตฉัน มันโศก โลกไม่แจ่ม แต่เห็นเธอ พลันแฉล้ม ดั่งรับสาร แห่งฝนลม พรมฉัน ฉ่ำดวงมาน เฉกสายธาร ชะสาง ห่างโศกตรม ชีวิตฉัน มันแคบ แสบใช่เล่น โหยหิวเด่น

ตามนี้ค่ะ อันเมื่อหลังครั้งก่อนย้อนอดีต เราปราณีตบรรจงรักสมัครมั่น ดั่งฟากฟ้านำพามาพบกัน ไฉนจึงลืมฉันไม่หันมา จะทิ้งฉันลืมกันหรือไรเจ้า แต่ก่อนเราเฝ้าปักต่างรักษา แต่ก่อนเราห่างกันเกินพรรณนา ฟ้าอุตส

เพราะเธอคือ ดอกไม้ ในใจฉันเหมือนของขวัญ ล้ำค่า ที่ฟ้าให้เหมือนน้ำทิพย์ พร่างพรม ชโลมใจฉันยิ้มได้ ทุกที่ เมื่อมีเธอ เมื่อมีเธอ ข้างกัน ฉันอุ่นใจเป็นดวงดาว ส่องใน ใจเสมอเส้นทางใจ แผนที่ มีเพียงเธอแม้ต้อ

https://www.youtube.com/watch?v=ADEdfsy5Xc8 ฉันเองก็เป็นแค่ผู้หญิงที่เชื่อในรักจริง ไม่เคยระวังเมื่อรักก็เชื่อใจ แล้วเธอกลับเป็นแค่ผู้ชายที่เอาความไว้ใจ ใช้เป็นสะพานเพื่อการหักหลังกัน แค่อยากเห็นเธอม