🥲 ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ

สวัสดีค่ะ เรารู้สึกทกุข์ใจจังเลยค่ะ คือว่าเราเป็นคนที่ค่อนข้างเข้าข่ายโรคซึมเศร้าเราไม่เคยบอกใครเลยค่ะเพราะว่าเราพูดไปพวกเขาก็ไม่เชื่อหรอกค่ะเพราะเราพูดหมดแล้วค่ะ มีวันหนึ่งอยู่ๆแม่เราก็มาบอกว่าเราดื้อไม่เชื่อฟัง เราก็ถามเหตุผลเพราะอย่างไร 1.แม่เราบอกว่าเราดื้อเวลาแม่ใช้เราปุปเราไม่ยอมไปทำปัป เหตุผลที่เราตามที่สั่งช้าไปหน่อยเพราะบางครั้งเราลุกเร็วจนหน้ามืดบ้าง เรากำลังนั่งทำงานบ้าง แต่เราก็ลุกขึ้นไปทำทุกครั้งค่ะ ประมาณมานว่าแม่สั่งต้องไปทำทันทีไม่งั้นแม่เราจะด่าจะว่าเราไม่รักแม่ค่ะ 2.แม่เราบอกเราใช้เงินเก่ง มีช่วงหนึ่งเราเข้าโรงพยาบาลเพราะวันนั้นเรามีอาการเครียดจากงานทางวิลัยอย่างมากเราโทรไปหาแม่เราอยากได้คำปลอบใจดีๆบอกว่าเราเครียดเราเหนื่อยจังเลย แต่เราได้คำตอบมาว่า เรื่องแค่นี้เราเครียดเป็นด้วยหรอ เราเงือบไปพักหนึงเลยค่ะ แม่เราก็บอกต่อว่า เครียดทำไมอยู่บ้านใช้แต่เงินอย่างเดียวเรื่องแค่นี้ทำไมต้องเครียดด้วย เรารู้สึกหมดหวังทันทีเลยค่ะ พอได้ยินว่าเราใช้เงินเก่งวันไหนเราใช้เงินเกิน 100 บาท วันนั้นทั้งวันเราจะเครียดทั้งวันพอวันต่อมาเราก็ไม่กล้าใช้เงินเลยค่ะ เราเป็นอย่างงี้ได้ 3 วัน น้ำหนักเราจาก 55 เหลือ 52 กิโล เราทนไม่ไหวร้องไห้ออกมาเลยค่ะ เราไม่สามารถหยุดน้ำตาได้เลยค่ะ แล้วเราก็ลงไปนอนสักพักเราก็ฝันเห็นว่ามีดอกไม้ดอกหนึ่งจากสีชมพูก็กลายเป็นสีดำ กลีบดอกของมันค่อยๆหล่นไปทีละกลีบๆ พอมันหล่นหมดปุปอยู่ๆเราก็สะดุ้งดื่นขึ้นมาเรามีอาการหายใจไม่ออก ไม่มีแรง ลืมตาไม่ขึ้น แขนขาขยับไมได้ เราเป็นแบบนั้นเรารีบเอาแรงทั้งหมดลุกขึ้นไปหยิบโทรศัพท์โทรหาป้าเราทันทีและวิ่งไปบอกลุงที่รู้จักส่งเราไปโรงพยาบาลเราถึงโรงพยาบาลเราหมดสติทันทีค่ะ 3.แม่ก็บอกว่าเอาแต่เล่นเกม และมีเรื่องพี่สะไภ้ต่างๆอีกมากมายมาโถมเราในเวลาเดียวกันจนอาการเราแย่ถึงขั้นสุด และหลังจากนั้นแม่เราตรวจพบว่าแม่เราป่วยเป็นโรคกล้ามเนื้อหัวใจโตตั้งแต่กำเนิด แม่เราบอกว่าเป็นเพราะเราไม่เชื่อฟังแม่เราเอาแต่ดื้อ สั่งอะไรก็ไม่เคยทำตามที่สั่ง เป็นเพราะเราไม่รักแม่เหมือนที่ลูกพี่ลูกน้องเรารักแม่ของเขา ตั้งแต่แม่เราป่วยเราก็ไม่กล้าพูดอะไรกับคุณแม่เลยค่ะ เราเป็นห่วงคุณแม่มากว่าอาการเขาจะแย่ วันนี้เราทำความสะอาดห้อง เราเป็นภูมิแพ้ค่ะ เวลาเจอฝุ่นหนักๆ เราจะเกิดอาการคัน คัดจมูก หายใจติดขัด แต่เราก็ต้องทำต่อค่ะ เราทำต่อไปเรื่อยๆจนอาการเริ่มหนัก ตาเราเริ่มบวม เราเลยหยุดทำแปปนึงเปิดประตูไปบอกแม่ว่าขอยาแก้แพ้หน่อยแต่แม่เรากลับบอกว่ากินทำไม ไม่ต้องกิน แพ้แค่นี้ทำไมต้องกิน เราได้ยินอย่างงั้นเราก็หันกลับไปทำต่อจนเสร็จ ในใจเราอยากบอกว่าหนูหายใจไม่ค่อยออกแล้ว แต่เรากลัวอาการแม่เราจะหนักเราเลยเงียบค่ะ เราว่าถ้าเราทนอย่างงี้ต่อไปเราแย่กว่าเดิมแน่ๆ จากที่แย่อยู่แล้ว เราควรทำยังไงดีคะ ขอร้องนะคะช่วยบอกหน่อยค่ะ 🥲