เหนื่อย..

เราเบื่อตัวเองเราเหนื่อยเราร้องไห้กับเรื่องเล็กๆมันเป็นความรู้สึกที่แบบเราไม่อยากเอาอะไรแล้วไม่อยากจะทำอะไรแล้วจะบอกว่าเหนื่อยก็ไม่ได้เพราะเราไม่รู้สิกระทู้นี้เราแค่อยากจะระบายกับสิ่งที่เรากำลังเผชิญพอเราอายุ 5 ขวบจะ 4 ขวบพ่อแม่พ่อแม่หย่ากันเราเป็นลูกคนแรกมีน้องผู้ชาย 1 คนพวกเขาแบ่งเราอยู่กับพ่อแบ่งน้องไปอยู่กับแม่ที่ปัจจุบันอยู่อุดรธานีเรากับพ่ออยู่ร้อยเอ็ดได้มาอาศัยบ้านพี่ของย่าเพราะเราติดเหล้ามานานมากๆเขาชอบตีเราจะโกรธใส่เราเวลาเขาเมาตอนนั้นเขายังมีงานทำตอนเราอยู่ป 2 เขาได้เลิกเหล้าแต่เขาก็ยังตีเราเหมือนเดิมเข้าใจเราเหมือนเดิมตอนเราป 4 เราได้รู้ว่าเขาเสพยาบ้าเรารู้ทั้งรู้เราก็ไม่บอกใครตอนเราอยู่ม 1 เทอม 2เขาโดนไล่ออกจากที่ทำงานใครเป็นคนว่างงานย่าเราเพราะอยู่คนละบ้านจึงเป็นคนนำอาหารมาส่งค่าน้ำค่าไฟเจ้าของบ้านก็เป็นคนออกก็คือพี่ของย่าตอนเราอายุ 14 ปีย่าให้เราไปทำงานที่นึงมันเหนื่อยมากเป็นช่วงเสาร์อาทิตย์ที่เราไม่อยากให้โรงเรียนหยุดเลยเราเกลียดช่วงเวลานั้นมากๆเราได้วันละ 200 บาท 2 วันก็ 400 บาทเราทำไปได้เกือบ 6 เดือนเราไม่ไหวเราเหนื่อยเหนื่อยมากๆเด็กอายุ 14 อ่ะทำงานเหมือนกับผู้ใหญ่ที่อยู่ที่นั่นเลยเงินเราก็ได้น้อยกว่าเขาแถมเถ้าแก่ก็ดูเหมือนไม่ชอบเรา ทุกคนเริ่มตั้งคำถามว่าทำไมเราไม่ไปทำงานเราได้แต่ยิ้มเพราะเราไม่ค่อยกล้าพูดเป็นคนขี้อายมั้งเพราะพวกเขาอยากให้เราเป็น ตอนนั้นย่าบอกว่าไม่งั้นก็ย้ายไปโรงเรียนประจำปัจจุบันเรายังไม่ได้ย้ายแต่ตอนม. 4 เราไม่รู้ตอนที่ทุกคนถามว่าเราไม่ไปทำงานทำไมเขาถึงลืมนึกไปว่าเราอายุแค่ 14 เด็กในหมู่บ้านนี้อายุ 14 เขาทำอะไรบ้างล่ะเพราะเขาไม่รู้แล้วพวกเราเลยเขาอิจฉาอิจฉาคนที่เขามีแม่มีครอบครัวที่สมบูรณ์พ่อที่เป็นแบบอย่างที่ดี ตอนนี้อายุ 15 แล้วเราไม่รู้ว่าอนาคตเราอยากจะเป็นอะไรอยากจะทำอะไรอยากจะเรียนต่อสายไหนที่โรงเรียนไหนเพราะถ้าอยากให้หนูอยู่ไหนเราก็จะเรียนที่นั่นถ้าเขาให้เราเรียนสายใดเราก็จะเรียนสายนั้นถ้าเขาอยากให้เราเป็นอะไรเราก็จะเป็นสิ่งที่เขาอยากให้เราเป็นไม่ว่าเขาอยากจะให้เราทำอะไรเราต้องพร้อมที่เราจะทำให้เราไม่มีเป้าหมายแล้วไม่มีความสามารถในการค้นคว้าในสิ่งที่ตัวเองสนใจเพราะไม่มีใครสอนเราไม่มีใครบอกเรา เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่มีแม้แต่เงินซื้อผ้าอนามัยรถต้องใช้เสื้อผ้าเก่าแทน เราเบื่อตัวเองเบื่อมากๆเลยวันนี้ทั้งที่น้องบอกเพื่อนไปว่าครอบครัวเรามันเพอร์เฟคมันดีทุกอย่างพ่อแม่ครอบครัวที่สมบูรณ์มีกินมีใช้ทั้งที่จริงมันก็เป็นแค่สิ่งที่เราโกหกขึ้นมาแต่เราเหนื่อยมากๆเลยแหละ