สวัสดีครับ ผมขออธิบายตัวเองก่อนนะครับ ผมอายุ 20 เป็นลูกคนเดียว พ่อแม่แยกทางกัน
ทางพ่อเป็นคนมีฐานะ แม่ผมมีกินวันใช้วัน นิสัยของผมในสายตาพ่อคือเป็นคนไม่เอาไหน แกเลยส่งผมมาที่ญี่ปุ่นทำงาน
ในมุมมองของแกคือ ได้เงินดี งานสบาย ทำอะไรสะดวก
"แต่" พอได้มาอยู่ที่นี้ ทุกอย่างไม่ได้เป็นตามที่วาดไว้

1. เรื่องเงินเดือนและงาน
- งานผมเกี่ยวกับโรงงานเกี่ยวกับชุบเหล็ก ขัดเหล็ก ชุบสี
เงินเดือนได้ประมาณ 150,000-200,000 เยน (รวมหักค่าที่พัก+ที่อยู่ 42,000 เยน)
รายได้ทั้งหมดรวมโอทีแล้ว

- งานเป็นงานที่กดดันพอสมควรเนื่องจากหัวหน้างานเป็นคนอายุ 43 บริหารงานไม่เป็นเป็นลูกจ้างของคุณพ่ออีกที
สนใจแต่งาน ไม่สนใจสภาพร่างกายของลูกน้อง ผมมีหัวหน้าแผนกเป็นคนแขกที่ทำงานมา 3 ปี กับคนอายุสูงวัยอีกคนหนึ่ง
ผมบอกอย่างแรกใครบอกคนญี่ปุ่นขยัน ผมเถียงสุดใจ (อาจจะเฉพาะบางคนผมยกในสิ่งที่ผมพบเจอ)
มาในวีซ่านี้ไม่ต่างจากแรงงานต่างด้าว เขามองเราแบบนั้น ผมไม่ได้ทำงานในส่วนของผมอย่างเดียว จะโดนแขกกับคนญี่ปุ่นใช้งานที่เป็นงานของเขาเสมอ
ซึ่งผมทำได้ แต่หน้าที่ของผมก็มี

2. เรื่องวันหยุด
- ผมได้หยุดแค่วันอาทิตย์วันเดียวครับ 1เดือนอาจจะมีหยุดเสาร์บ้าง หรือไม่มีก็แล้วแต่หัวหน้า

3. การเป็นอยู่
- ผมมองว่าญี่ปุ่นเป็นเมืองที่น่าท่องเที่ยวมากกว่า ทำงานนะครับ มันกดดันหลายๆอย่าง
อย่างที่ทราบค่าการใช้ชีวิต การเป็นอยู่ ค่าครองชีพสูง ต้องทำอาหารกินเองเท่านั้นถึงมีเงินเก็บเยอะ

เพิ่มเติม
ผมเคยปวดหลังจากการทำงาน ขอหัวหน้ากลับก่อน แกก็ไม่ให้กลับ คนที่เป็นแขกจะเป็นคนปล่อย OT
หลังจากที่ผมขอลากลับจากการปวดหลังมาก แกก็ไม่เคยให้ OT อีกเลย ผมรู้สึกกดดันจากการทำงานมากครับ

" คำถาม "
1. วีซ่าผมมาที่นี้ 3ปี แต่ต่อสัญญาปีต่อปี ผมสามารถทำได้แค่ 1 ปีละกลับได้ไหม?

2. ถ้าโรงงานไม่ให้กลับ ให้อยู่ครบ 3 ปี ผมสามารถหนีกลับแบบเงียบๆได้ไหม?

คำแนะนำ
- ใครจะมาญี่ปุ่นศึกษาให้ดีก่อนมา ชีวิตการอยู่ไม่ได้สวยหรูอย่างที่คิด ที่อื่น งานที่อื่นอาจจะมีดี แต่ผมคงดวงซวยที่เจอเหตุการณ์แบบนี้
ผมชอบคำนี้เสมอ "ไม่มีที่ไหนอุ่นใจเท่าที่บ้านเรา"

ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ ขอบคุณครับ