เราเป็นส่วนเกินของเพื่อนรึเปล่า?

Yahoo! ขอเกรินก่อนนะว่าเด้บมีเพื่อนสนิทอยู่สอนคนรู้จักกันตั้งแต่ประถมแต่ตอนประถมเราสามคนไม่ได้สนิทกันนะจนมาถึงม.1เด้บกับเพื่อนอีกสองคนเลือกเรียนของพิเศษเลยอยู่ห้องเดียวกัน ทำให้เราสามคนมาสนิทกันแต่เด้บเป็นคนที่ขี้แกล้งและไม่ค่อยเข้าสังคมไม่ค่อยออกไปไหนกับเพื่อน ประเด็นคือเพื่อนสองคนนั้นเขาชอบที่จะไปเที่ยวส่วนใหญ่จะไปด้วยกันบ่อยๆตอนเสาร์อาทิตย์ตอนเรียนพิเศษเสร็จและตอนที่มีจับกลุ่มเป็นคู่เพื่อนสองคนนั้นก็ชอบจับกลุ่มอยู่ด้วยกันตลอด จนเราเริ่มสังเกตได้ว่าเพื่อนคนนึ่งเริ่มไม่ค่อยคุยกับเรา ขอเอาคำว่านิสัยขี้แกล้งของเด้บมาก่อนตอนม.1 เด้บชอบแกล้งเพื่อน แต่แกล้งไม่แรงนะทำให้รู้สึกตกใจนิดหน่อยเฉยจนตอนม.2เราก็เลิกนิสัยขี้แกล้งไปแล้วแต่ตอนม.1เพื่อนทั้งสองคนก็คุยกับเด้บดีนะจนจบม.1เลยแต่พอม.2เพื่อนอขาดูเริ่มเย็นชาขึ้น มีวันนึ่งเพื่อนที่เรียนพิเศษคนนึ่งไม่มาเรียนซึงเราก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทำให้เพื่อนอีกคนมานั่งกับเราอยู่ดีๆเพื่อนคนนั้นก็เปิดแชทส่วนตัวของเพื่อนอีกคนให้ดูว่ามันแค่ตื่นสายไม่ได้ไม่สบายแต่ทำให้เด้บไม่รู้ว่าทำไมเพื่อนคนนั้นไม่บอกเราด้วย อีกหนึ่งเหตุการณ์คือ วันเสาร์เรากับเพื่อนทั้งสองต้องไปทำงานกลุ่มที่โรงเรียนแต่ดันยกเลิกกลางคันทำให้เด้บต้องกลับบ้านแต่แม่ของเด้บดันอยู่ต่างจังหวัดทำให้เรากลับบ้านไม่ได้เราก็เลยขอให้เพื่อนคนหนึ่งไปส่งเราที่บ้านทั้งที่บ้านเราอยู่ไม่ไกลจากที่เรียนพิเศษมากแต่ก็ไกลพอที่จะเดินไปไม่ไหวแต่เพื่อนคนนั้นกลับบอกว่าไม่ไหวอะกูต้องไปโรงเรียนกับเพื่อนอีกคนเด้บก็เลยตอบว่าแต่เลื้อนวันไม่ใช่หรอจะไปทำไมเพื่อนเลยตอบว่าไปดูเพื่อนน่าสนุกดี ทำให้เราคิดว่าไปยุ่งด้วยมันคงรำคาญเลยขอให้ครูที่สอนพิเศษพาไปส่งแทน               เราไม่รู้เลยว่าเราไปทำอะไรเพราะดูเหมือนเราเป็นส่วนเกินของเพื่อนทั้งที่เราช่วยเพื่อนทุกอย่างไปกินข้าวด้วยกันทุกวันเราแถมยังให้มาบ้านตอนที่ลำบากอีกนี้เรายังไม่ดีพอหรอ?