สวัสดีค่ะ คือเราไม่ได้โตมากับแม่ พ่อแม่มีเราตอนไม่พร้อม ฟีลแบบไม่ได้คบกันด้วยซ้ำแต่บังเอิญท้อง(ตอนรู้เสียใจมากเลยค่ะ แต่ตอนนี้เริ่มปล่อยวางละ) ป้าเป็นคนเลี้ยงเรา เราอยู่บ้านพ่อ เลยเจอพ่อตลอดแต่แม่นานๆมาที ตลอดมาตั้งแต่เด็กเราจะรับรู้ว่าแม่ไปทำงานกรุงเทพ แม่เคยสัญญาว่าจะพาเราไปเที่ยวบ้านแม่ตอน10ขวบ พอถึงเวลาจริงก็พาไปบ้านยายที่นครปฐมแทน ให้เราอยู่กับยาย แล้วก็แค่นั้น เราไม่เคยรู้ที่อยู่แม่เลยค่ะ ว่าแม่ทำงานอะไรกันแน่ อยู่ที่ไหน ครั้งนึงเคยคุยกับแม่อยู่เรื่องแบบโจรสะกดรอยตามไรงี้ เหมือนมันเป็นหนังหรืออะไรนี่แหละ แม่พูดขึ้นมาว่าแม่ก็กลัว ตอนนั้นเราคิดอะไรไม่รู้เลยพูดไปว่า หนูเป็นลูกแม่แท้ๆยังไม่รู้เลยแม่อยู่ไหน โจรก็ไม่รู้หรอก5555 แม่ก็แบบขำกลบเกลื่อน ล่าสุดให้เราสั่งของให้ เราก็ขอที่อยู่ก็ให้ที่อยู่บ้านยายมา แล้วบอกเดี๋ยวแม่ขับรถไปเอา เราก็บอกว่าแม่ก็เอาที่อยู่มาสิ จะได้ไม่ต้องขับรถมา แม่ก็เปลี่ยนเรื่อง วันต่อมาก็มาให้เราสอนสั่งของ บอกอยากสั่งเองเผื่อเราเรียน สรุปคือก็ไม่อยากให้รู้ที่อยู่นั่นแหละ เห้อ เราไม่รู้เลยแม่เราเป็นยังไงกันแน่ ตอนเด็กๆแม่มาหาทีปีครั้งสองครั้ง หลังๆนี่ไม่มาเลย บอกว่าไม่อยากมาเจอบ้านพ่อเรา แม่ชอบพูดว่าเรากับแม่เป็นแม่ลูก สัมพันธ์กันเป็นพิเศษ แม่มองตาเราก็รู้ว่าเราคิดอะไร เราอยากรู้แม่จะรู้มั้ยว่าเราสงสัยแม่อยู่ เรารู้สึกว่าแม่ไม่ได้สนิทกับเราเลย เรารู้สึกว่าป้ายังเหมือนแม่เรามากกว่าแม่เราอีก เราปรึกษาป้าได้ทุกอย่าง ป้ารู้ว่าเราเป็นยังไงโดยไม่ต้องบอก แต่แม่มันไม่ใช่ ถึงแม่จะพูดอย่างนั้นก็เถอะ ไม่รู้คิดแบบนี้กับแม่มันบาปมั้ย แต่ไม่เข้าใจว่าเก็บอะไรไว้ เรื่องท้องไม่พร้อมที่พ่อเล่ากับแม่เล่าก็คนละเรื่องเลย พ่อเล่าว่าบังเอิญ แต่แม่บอกพ่อมาจีบ แต่พอท้องพ่อไม่ค่อยใส่ใจ บ้านพ่อเราไม่ค่อยต้อนรับเลยทิ้งพ่อไปหางานทำกรุงเทพ เราไม่รู้จะเล่ายังไง เรื่องมันเยอะมาก แต่ตอนนี้เราแค่รู้สึกว่าเราสงสัยแม่ ไม่สนิทใจกับแม่ อึดอัด เมื่อก่อนแค่รู้ว่าแม่ไปทำงานก็ไม่ได้คิดอะไร แต่ตอนนี้พอโตแล้วมันก็เริ่มเอ้ะ มันแปลก เห้อ
ทำไมแม่ต้องโกหก