แบบนี้ถือว่าเคารพหรือไม่เคารพในธรรม?

พอดีเมื่อเช้าได้อ่านความเห็นพี่เหลิม2001 บอกว่าวิ่งออกกำลังไปฟังธรรมเทศนาของพระอาจารย์สมบัติไป จริงๆ ผมเองก็สงสัยมานานแล้วเหมือนกัน เรื่องการฟังธรรมด้วยความเคารพ ต้องขนาดไหนถึงเข้าข่ายว่าไม่เคารพ อย่างพี่เหลิมวิ่ง ของผมเล่นเวท เวลาเล่นผมก็กางเกงในตัวเดียวล่ะครับ แต่ที่เล่นผมเป็นส่วนตัวนะ ไม่ได้ลุ่มล่ามอุดจาดตาใคร 555

 
ผมเองก็เหมือนพี่เหลิม คือออกกำลังกายไปฟังธรรมไป บางครั้งผมรู้สึกนะ เอ... แบบนี้ถือเป็นการฟังธรรมด้วยความไม่เคารพไหมนะ นุ่งกางเกงในตัวเดียว เดี๋ยวก็ยกเหล็กเดี๋ยวก็เบ่งกล้าม ชกกระสอบเตะกระสอบป๊าปๆ แต่หูน่ะฟังพระ แต่ก็ไม่เต็ม 100 หรอก สมาธิส่วนนึงมันก็ไปอยู่กับการออกกำลังกาย ผมเคยเปิดเพลงนะ เคยโหลดเพลงยุค 90 มาฟัง ฟังเพลงแล้วมันเคลิ้มน่ะ คือผมจะนึกถึงแต่ความหลัง นึกถึงคนนั้นคนนี้ เหตุการณ์เก่าๆ ร้องคลอตามเพลง เพลงยิ่งซึ้ง ยิ่งอารมณ์หวั่นไหว อย่างของอัสนีวสันต์ ฟังแล้วก็นึกถึงเกตุแฟนคนแรกสมัย ม.ปลาย ไปเจอกันที่ ymca คืออารมณ์แบบเนี้ย มันหยาบๆกระตุ้นตัณหาคลอไปกับกามกิเลส ผมก็มานั่งนึก เอ..เราจะมาระลึกสัญญาเก่าในอดีตทำไม? ฟังแล้วเราเคลิบเคลิ้ม มีแต่ตัณหากับกามกิเลสที่มันผุดขึ้น แล้วเวลาออกกำลังที่ใช้ไป 2 ชั่วโมงนี้ ทำให้กิเลสตัณหาเก่าๆกลับมาเท่าไหร่แล้วเนี่ย ผมคิดแบบนี้นะ ก็เลยคิดว่าอย่าไปฟังมันเลยไอ้เสียงเพลงนี่ สำรวมอินทรีย์ทางหูดีกว่า ถ้าจะฟังเพลง ฟังสวดธิเบต โปเยโปโลเย ยังจะดีเสียกว่า ถึงฟังไม่รู้เรื่อง แต่ก็ไม่ทำให้เคลิบเคลิ้มลุ่มหลง