31/7/66.

น้องอายุ1ปี

วันนี้แม่ตีน้องเพราะว่าน้องกัดหัวไหล่แม่อย่างแรง แม่เลยฟาดก้นน้องเสียงดังมาก น้องร้องไห้และดิ้นไม่หยุด พยายามร้องขอให้ช่วย ส่วนพ่อก็ยืนยิ้มและขำชอบใจ มีแต่เราที่นั่งหน้าเครียด พยายามโอ๋ๆน้องเพราะสงสารมากๆ

จากนั้นน้องก็ร้องไห้ขอแม่กินนมเพราะง่วงนอนมากๆ แต่แม่ก็ตะคอกใส่และดันหน้าน้องทิ้ง ก่อนจะจับหัวร้องพยายามรวบผมน้องแรงๆและดึงไปมา น้องทุบมือแม่คงเพราะเจ็บ เราเตือนแม่ว่าอย่าทำแรงน้องมันเจ็บ แต่แม่บอกว่าที่น้องทุบมือก็เจ็บเหมือนกัน น้องร้องไห้ตาแดง ส่วนพ่อก็หัวเราะใหญ่ เหมือนว่ามันน่ารัก เราคิดในตอนนั้นว่า เอาไม้มาทุบหัวแม่และพ่อทิ้งให้ตายทั้งคู่เลยดีมั้ย พ่อตอนนั้นเหมือนไซโครพาส ส่วนแม่ก็ควบคุมอารมณ์ไม่ได้ นี่อยากฆ่าทั้งคู่ให้ตายมากๆ

คิดว่สถ้าพวกมันตาย น้องเราก็จะไม่ต้องเจ็บ เราจะเลี้ยงน้องและไม่ให้ใครมาแตะต้องน้องเราได้แม้แต่พ่อและแม่เลี้ยๆที่สมควรตาย ตั้งแต่น้องเกิดมาเรามักบอกให้พ่อและแม่สนใจน้องบ่อยๆเพราะน้องยังเด็กมากๆ แต่แม่ก็มักควบคุมอารมณ์ไม่ได้ในตอนที่น้องงอแงงและร้องไห้บ่อยๆ
แม่เคยตีน้องตอนน้องเกิดมาได้6-7เดือน เพราะน้องงอแงงเพราะคันเหงือก ตอนนั้นน้องเกิดมาได้6เดือน กำลังดิ้นพลิกตัว แม่เราปล่อยให้มุ้งพันคอน้องเกือบตาย แล้วไม่ช่วย จนเราต้องรีบไปช่วย พอบอกพ่อ พ่อก็ยิ้มแล้วไม่พูด

ส่วนพ่อติดเบียร์งานกว่าจะออกไปขายของก็ตอน3-4โมงเย็น กลับมาก็ซื้อเบียร์ ตอนกลางวันก็นอนเพราะชอบดื่มจนถึงเช้า ตื่นก็มาใช้แม่ทำงานเพราะจะได้มีงานไปขาย ส่วนน้องก็ไม่ช่วยเลี้ยง บางทีน้องทับน้องเกือบตาย หรืออุ้มไปไม่ดูจนน้องเกือบตก เราบอกพ่อให้อุ้มดีๆ มันก็บอกว่า เอาไปอุ้มเองหรือไม่ก็มือข้างนี้กูปวด กูอุ้มไม่ถนัด

ครั้งหนึ่งเราทนไม่ไหวพูดกูกับมันบ้าง มันด่ากู ส่วนแม่ก็จะตามมาตบหน้า เราตั้งใจที่จะฆ่ามันทั้งคู่ให้ตาย แต่นึกถึงน้องขึ้นมา ว่าถ้าไปอยู่กับคนอื่นเขาจะเลี้ยงน้องเรายังไง น้องเราจะปลอดภัยหรอ น้องจะเกิดปมว่าพี่ฆ่าพ่อแม่รึเปล่า เพื่อนที่รร.จะล้อมั้ยว่าพี่เป็นฆาตกร ที่มาเขียนเพราะอยากให้ทุกคนทราบ อย่างน้อยก็อยากระบาย อยากให้น้องรู้ว่าพี่โคตรห่วงเลย เกิดมาในบ้านพ่อแม่ประสาท โลกหมุนรอบตัว ไร้มารยาท สมองพิการ ทัศนคติเลี้ยๆ อารมณ์ร้อน ปัญญาอ่อน สมควรตายหายไปจากโลก ส่วนพี่อยากหนี อยากออกจากบ้าน เราเป็นคนอารมณ์ร้อนค่ะแต่ควบคุมได้ตลอด เพราะมักนึกถึงปัญหาที่จะตามมาเลยไม่อยากทำ เราtoxicกับคนที่toxicกับเรา เราโต้กลับตลอด ส่วนเรื่องที่คิดจะฆ่าก็ผุดมาในหัวเพราะอยากฆ่าพ่อแม่
ใครที่จะมาบอกว่า อย่าทำเลย ไม่ต้องบอกเพราะไม่ได้อยู่ในจุดเดียวกับเรา แกไม่รู้หรอกว่าความคิดนี้มันเกิดขึ้นไม่ใช่แค่อารมณ์แต่เป็นเพราะสิ่งที่มันบังคับให้ทำ เราคิดอยู่ว่า ถ้าฆ่าแล้วจะเกิดอะไรขึ้น แฟนเราบอกว่าเราต้องทนให้ได้ เพราะถ้าเรียนจบเมื่อไหร่ค่อยตัดทิ้ง เราพยายามมากๆที่จะทำแบบนั้นเพราะเป็นทางออกเดียวในตอนนี้ น้องเรายังเด็กเกินกว่าจะรู้ว่าตัวเองโตมายังไง พ่อแม่เลี้ยแค่ไหน เราเองตอนเด็กก็ไม่คิดอะไรคิดแค่ว่า อยากให้พ่อแม่อยู่ด้วยกัน แต่ตอนนี้เราอายุ16แล้ว มองเห็นอะไรต่างๆเยอะว่สพ่อแม่ตัวเองมันเน่าแค่ไหน สังคมก็กว้างจะออกไปอยู่รอดมั้ยถ้ายังคิดแค่นี้ เราเลยพยายามมากๆที่จะห้ามใจและมือตัวเอง ถึงจริงๆอยากจะกระซิกไส้มันออกมา ต้มให้พ่อแม่มันกินว่าเนื้อลูกเลี้ยๆของพวกมันเป็นยังไง อยากตัดลิ้นเลาะฟันทีละชิ้น ให้มันหุบปาก มือก็สับทีละนิ้วให้เจ็บปวดเล่นๆ ตัดไอ้นั่นออกซ้ำๆให้มันไม่ต้องไปสืบพันธุ์อีก อย่าได้ผุดเกิดขึ้นมาอีก พ่อแม่นรก เราเคยอยากพบแพทย์นะแต่ไปไม่ได้เพราะพ่อแม่บอกว่าคนไปพบแพทย์มักจะบ้ากันทุกคน เราเลยบอกกลับไปว่า การพบแพทย์ไม่ได้เป็นบ้าแต่เป็นเพราะเขามีเครื่องเครียดมากๆและมีปัญหาและไม่รู้จะแก้ปัญหาอย่างไร พ่อแม่ตะคอกใส่และบอกเราว่าเรามันโง่ สมองควายเหมือนน้าเราบอกให้เราดูบ้านโน่นนี่ว่า "เขาก็ควรไปพบแพทย์เหมือนมั้ยเพราะเรื่องแค่นี้เครียด กูต้องไปพบแพทย์ด้วยแล้วแหละ เป็นเด็กตัวแค่นี้เครียดแค่เรื่องเรียน" พอเราบอกว่าคนเราเครียดเหมือนกันแค่เครื่องเครียดมันต่างกัน เขาก็บอก เรา เถียงเขา อันนี้พ่อแม่ปัญญาอ่อนใช่ป่ะ คือพวกเขาด่าเราโดยไม่ดูตัวเองว่าสมองพวกเขาคิดได้แค่นี้ เราก็พูดกับเขาดีๆตลอดนะแต่ดูเขาพูดกลับมาสิ เห้ออ เกลียดพ่อแม่ขยะที่สุดละ ใครมีพ่อแม่แบบนี้มาแชร์กันที เราจะมาอัพเดตเพิ่มเรื่อยๆหละ อยากมาระบายเผื่อมันจะดีขึ้น