เรื่องนี้มีเอี่ยวถึงแม่ด้วยนะครับ
คือว่าครอบครัวแม่มีลูกอยู่3คนผมคนน้องสุดท้องส่วนพี่ชายผมคือคนกลางคนพี่สุดคือผู้หญิงพ่อเลิกกับแม่ไปก็21ปีแล้ว ครอบครัวผมจำความได้ว่าผมแทบจะไม่เคยมีความสุขจริงๆเลยนับตั้งแต่เด็กๆผมเป็นเด็กที่โลกส่วนตัวสูงไม่ทำอะไรตามใครไม่ตามหลังใครมักจะอยู่คนเดียวทำไรคนเดียว เป็นคนที่เบื้องหน้าเข้มแข็งมากแต่เบื้องหลังร้องไห้จนตาบวม เข้าเรื่องเลยล่ะกันครับ คือตอนที่ทะเลาะกับพี่ผมคือเรื่องมันมีอยู่ว่าแค่เริ่มจากเถียง ผมเป็นคนที่เถียงแบบเอาชนะใครไม่เก่ง แล้วพี่ผมมันเหมือนจะป่วยจิตเวช มันชอบเถียงกับผมแล้วทำหน้าทำตาทำท่าทำทางแล้วเขาจะใช้เสียงสูงเถียงแบบเอาชนะเถียงคำเดิมๆไม่สนอะไรทั้งนั้นแล้วยิ่งเถียงๆเขาเหมือนจะยิ่งหลุดไปเรื่อยๆพอเขาเริ่มเถียงไม่ได้อะไรอยู่ใกล้ๆมือเขาก็จะหยิบมาปาหรือหยิบมาฟาดเลยแล้ววันนั้นเถียงอยู่ดีๆมีเก้าอีกไม้สมัยก่อนที่มันหนักๆถ้าฟาดโดนหัวมีสลบหรือแตกแน่นอน แต่วันนั้นเขาจับฟาดตรงหลังผมจังๆแล้วผมก็รีบไปจับไม้กวาดมาฟาดเหมือนกันจนทั้งผมทั้งเขาหยุดไปเอง เรื่องแบบนี้มีเรื่อยๆครับ แต่ตอนเด็กมันไม่หนักเท่าตอนโต และมาถึงตอนผมอายุ15-16 มีอยู่วันนึงเขามีอาการช็อคเกรงพูดไม่รู้เรื่องเหมือนผีเข้าสิง ผมยอมออกจากงานมาเพื่อเฝ้ามันเพราะถึงผมจะเกลียดยังไงแต่คำว่าพี่น้องมันตราหน้า รักษาอยู่เดือน2เดือนหายเป็นปกติ จะบอกว่าผมกับมันไม่เคยมีดวงถูกกันนะครับคือเอาง่ายๆไม่กินเส้นกัน แต่มันมักจะมีเรื่องที่มันชอบไล่ด่าคนในบ้านชอบพูดนั้นพูดนี่หาเรื่องคนในบ้านคนในบ้านต้องยอมมันถ้าไม่ยอมมันก็จะด่าทำลายข้าวของถึงขั้นทำร้ายพี่สาวผมมันก็ทำมาแล้ว แล้วเรื่องผมกับมันคือบางทีผมนั่งอยู่ดีๆเรื่องนั้นเรื่องนี้มันก็จะหามาด่าล่ะก็ด่าไม่หยุดด่าอยู่แบบนั้นส่วนตัวผมก็เหนื่อยจากทำงานผมก็ทนนะ แต่บางครั้งผมก็ทนไม่ไหวจริงๆผมเลยพูดไป พอผมพูดกลับกลายเป็นว่าเหมือนมันคลั่งอ่ะครับคือพูดจาไม่รู้เรื่องพูดวกวนซ้ำๆ พอพูดไปพูดมามันยิ่งคลั่งมากกว่านั้นคือมันอาจจะเกิดเรื่องที่ทำให้ไม่มันก็ผมได้ตายกันไปสักข้างอ่ะครับเพราะมันอาจจะหยิบนั้นหยิบนี้หรือทำลายอะไรแพงๆหรือของสำคัญพังได้ บางครั้งผมจะยั้งยอมหยุดยอมไม่เถียงพอไม่เถียงมันก็บอกว่าผมรับความจริงไม่ได้มันก็จะบ่นไปอีกว่าผมกระจอกบ้างไรบ้าง ขอต่อนิดนึงนะครับพี่ผมมันรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับที่บ้านไม่ได้ยิ่งเป็นเรื่องของผมมันสนิทกับใครมันก็ไปนินทาเอาไปบอกเขาหมดจนผมต้องตัดคนพวกนั้นทิ้งครับเพราะพี่ผมมีค่าสำหรับเขาคือพี่ผมทำงานหาเงินได้เขาเลยชอบที่จะดีกับพี่ผมเพราะยืมเงินเท่าไหร่ก็ได้เมื่อไหร่ก็ได้ แล้วพี่ผมคือแม่รักมากครับ มากถึงมากที่สุดแม่ยอมมันทุกอย่างอยากได้ไรแม่ซื้อให้ทุกอย่าง ผมทะเลาะกับมันทีไรกลับกลายเป็นผมที่เป็นฝ่ายผิด แล้วพอแม่เข้าข้างมัน มันก็จะพูดกับแม่ว่าไล่มันออกจากบ้านเลยคน
ๆแบบนัสรุปแม่ผมก็ทำตามที่พี่มันบอกแม่ก็ไล่จริงๆทั้งๆที่ผมไม่ได้ผิด ไม่ว่าพี่ผมจะสร้างเรื่องเข้าบ้าน หาเรื่องเข้าบ้าน #จนบ้านผมเกือบโดนพวกวัยรุ่นมากระทืบถึงบ้านเพียงเพราะมันไปคบคนไม่ดูแล้วยังเสือ*พาเข้าบ้านแบบงงๆพอมันทะเลาะกันมันเลยจ้องที่จะมาเล่นพี่ผมที่อยู่บ้านเดียวกัน แล้วมีอยู่ตอนนึงมันนั่งกินข้างกับแม่มันก็กินไปบ่นไปว่าแม่ทำกับข้าวไม่อร่อยนั้นนู้นนี่แม่ผมก็พยายามเงียบแต่มันบ่นไม่หยุดแม่บอกว่างั้นก็ไม่ต้องกิน มันจับถ้วยกับข้าวแล้วเทตรงที่แม่นั่งกินข้าวแล้วมันก็ปาจานออกนอกบ้าน เรื่องปาจานปาขันปาแก้วน้ำมันทำบ่อยจนชินครับ แต่แม่ไม่เคยโกรธไม่เคยจำว่ามันเคยทำไรไว้บ้าง มันชอบว่าแม่ทุกวันพอแม่โต้กลับมันก็เป็นเหมือนที่ผมเล่า บางทีมันก็ขู่จะทำลายของๆแม่บ้างไรบ้าง ผมห่วงแม่ที่สุดเลยครับผมคิดไว้แล้วว่าสักวันนึงผมต้องย้ายออกจากบ้านหลังนี้แน่นอน ผมกลัวว่าแม่จะต้องมาเจ็บตัวหรือโดนพี่ผมทำร้ายหรือมันอาจจะทำให้แม่ผมเสียเลยก็ได้ แม่ชอบยอมมันบ่อยๆจนมันคิดว่ามันใหญ่สุดในบ้านแล้วตอนนี้ ผมได้แต่คิดอยู่ตลอดว่าเมื่อไหร่มันจะตาeสักที ถ้ามันตายผมคงไม่ต้องห่วงแม่ขนาดนี้ต่อให้แม่ไม่ได้รักผมก็เถอะ ไม่ต้องมาบอกนะครับว่าถ้าพี่ผมตาeแล้วจะเสียใจทีหลัง มันไม่มีวันนันแล้วครับผมหมดทุกอย่างกับพี่ผมคนนี้แล้วเหตุการณ์มันมากจนผมไม่สามารถที่จะนับเป็นพี่ผมได้แล้ว มันด่าแม่โชว์เพื่อนโชว์คนที่มันรู้จักว่ามันใหญ่นะขนาดแม่ยังไม่กล้าหือกับมันมันต่างๆนาๆมันเป็นอะไรที่ผมรับไม่ได้แต่ตอนที่มันทำผมไม่มีสิทธิ์ที่จะทำไรได้เพราะแม่ยอมมัน ทุกคนคิดว่ายังไงครับเรื่องมันยาวกว่านี้มากๆครับเรื่องแค่นี้ยังซอฟๆครับ เพราะที่ผ่านมาก็เคยเกือบฆ่*กันมาแล้วครั้งนึงครับ ถ้าไม่เข้าใจตรงไหนถามได้นะครับเพราะผมเพิ่งทะเลาะกับมันเมื่อกี้ผมอาจจะพิมพ์ผิดพิมพ์ถูกเพราะคิดอยู่ว่าจะเอายังไงดีกับชีวิต ขอบคุณครับ😢
ทะเลาะกับพี่ที่ถึงขั้นสามารถฆ่ากันได้เพราะพี่ป่วยจิตเวช
คือว่าครอบครัวแม่มีลูกอยู่3คนผมคนน้องสุดท้องส่วนพี่ชายผมคือคนกลางคนพี่สุดคือผู้หญิงพ่อเลิกกับแม่ไปก็21ปีแล้ว ครอบครัวผมจำความได้ว่าผมแทบจะไม่เคยมีความสุขจริงๆเลยนับตั้งแต่เด็กๆผมเป็นเด็กที่โลกส่วนตัวสูงไม่ทำอะไรตามใครไม่ตามหลังใครมักจะอยู่คนเดียวทำไรคนเดียว เป็นคนที่เบื้องหน้าเข้มแข็งมากแต่เบื้องหลังร้องไห้จนตาบวม เข้าเรื่องเลยล่ะกันครับ คือตอนที่ทะเลาะกับพี่ผมคือเรื่องมันมีอยู่ว่าแค่เริ่มจากเถียง ผมเป็นคนที่เถียงแบบเอาชนะใครไม่เก่ง แล้วพี่ผมมันเหมือนจะป่วยจิตเวช มันชอบเถียงกับผมแล้วทำหน้าทำตาทำท่าทำทางแล้วเขาจะใช้เสียงสูงเถียงแบบเอาชนะเถียงคำเดิมๆไม่สนอะไรทั้งนั้นแล้วยิ่งเถียงๆเขาเหมือนจะยิ่งหลุดไปเรื่อยๆพอเขาเริ่มเถียงไม่ได้อะไรอยู่ใกล้ๆมือเขาก็จะหยิบมาปาหรือหยิบมาฟาดเลยแล้ววันนั้นเถียงอยู่ดีๆมีเก้าอีกไม้สมัยก่อนที่มันหนักๆถ้าฟาดโดนหัวมีสลบหรือแตกแน่นอน แต่วันนั้นเขาจับฟาดตรงหลังผมจังๆแล้วผมก็รีบไปจับไม้กวาดมาฟาดเหมือนกันจนทั้งผมทั้งเขาหยุดไปเอง เรื่องแบบนี้มีเรื่อยๆครับ แต่ตอนเด็กมันไม่หนักเท่าตอนโต และมาถึงตอนผมอายุ15-16 มีอยู่วันนึงเขามีอาการช็อคเกรงพูดไม่รู้เรื่องเหมือนผีเข้าสิง ผมยอมออกจากงานมาเพื่อเฝ้ามันเพราะถึงผมจะเกลียดยังไงแต่คำว่าพี่น้องมันตราหน้า รักษาอยู่เดือน2เดือนหายเป็นปกติ จะบอกว่าผมกับมันไม่เคยมีดวงถูกกันนะครับคือเอาง่ายๆไม่กินเส้นกัน แต่มันมักจะมีเรื่องที่มันชอบไล่ด่าคนในบ้านชอบพูดนั้นพูดนี่หาเรื่องคนในบ้านคนในบ้านต้องยอมมันถ้าไม่ยอมมันก็จะด่าทำลายข้าวของถึงขั้นทำร้ายพี่สาวผมมันก็ทำมาแล้ว แล้วเรื่องผมกับมันคือบางทีผมนั่งอยู่ดีๆเรื่องนั้นเรื่องนี้มันก็จะหามาด่าล่ะก็ด่าไม่หยุดด่าอยู่แบบนั้นส่วนตัวผมก็เหนื่อยจากทำงานผมก็ทนนะ แต่บางครั้งผมก็ทนไม่ไหวจริงๆผมเลยพูดไป พอผมพูดกลับกลายเป็นว่าเหมือนมันคลั่งอ่ะครับคือพูดจาไม่รู้เรื่องพูดวกวนซ้ำๆ พอพูดไปพูดมามันยิ่งคลั่งมากกว่านั้นคือมันอาจจะเกิดเรื่องที่ทำให้ไม่มันก็ผมได้ตายกันไปสักข้างอ่ะครับเพราะมันอาจจะหยิบนั้นหยิบนี้หรือทำลายอะไรแพงๆหรือของสำคัญพังได้ บางครั้งผมจะยั้งยอมหยุดยอมไม่เถียงพอไม่เถียงมันก็บอกว่าผมรับความจริงไม่ได้มันก็จะบ่นไปอีกว่าผมกระจอกบ้างไรบ้าง ขอต่อนิดนึงนะครับพี่ผมมันรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับที่บ้านไม่ได้ยิ่งเป็นเรื่องของผมมันสนิทกับใครมันก็ไปนินทาเอาไปบอกเขาหมดจนผมต้องตัดคนพวกนั้นทิ้งครับเพราะพี่ผมมีค่าสำหรับเขาคือพี่ผมทำงานหาเงินได้เขาเลยชอบที่จะดีกับพี่ผมเพราะยืมเงินเท่าไหร่ก็ได้เมื่อไหร่ก็ได้ แล้วพี่ผมคือแม่รักมากครับ มากถึงมากที่สุดแม่ยอมมันทุกอย่างอยากได้ไรแม่ซื้อให้ทุกอย่าง ผมทะเลาะกับมันทีไรกลับกลายเป็นผมที่เป็นฝ่ายผิด แล้วพอแม่เข้าข้างมัน มันก็จะพูดกับแม่ว่าไล่มันออกจากบ้านเลยคน