ขอชี้แจงก่อนเลยนะคะเราไม่ได้เกลียดเด็ก ออกจะรักเด็กด้วยซ้ำ เรื่องมีอยู่ว่า
เราพักอาศัยอยู่กับแฟนที่คอนโดสองคนตามประสาคนวัยทำงานตามปกติทั่วไป (ไม่มีลูก) ก็มีความสุขดี เรื่องทะเลาะเบาะแว้งระหว่างครอบครัวเราเองแทบจะไม่มีเลย  แต่…..ปัญหาก็เกิดขึ้นจนได้ เนื่องจากแฟนเรามีหลานสาวคนนึงอยู่ป.2ซึ่งเป็นลูกของน้องสาวแฟน แทบจะทุกวันหยุดน้องสาวแฟนชอบเอาหลานมาทิ้งไว้ที่ห้องเรา(นอนค้างที่ห้องเราด้วย) ซึ่งเราไม่โอเคมากเพราะวันหยุดเราก็อยากมีเวลาส่วนตัวบ้าง แต่ทางน้องสาวแฟนก็เอาทิ้งไว้ให้ทุกอาทิตย์โดยอ้างเหตุเช่น ทำงาน,ทำบ้าน,ทำรถ,ทำสวน ฯลฯ สารพัดที่จะสรรหามาอ้าง แล้วสุดท้ายตอนเย็นก็เห็นพ่อแม่เด็กไปกินไปเที่ยวสบายใจเฉิบกับเพื่อนบ้างกับแฟนเค้าบ้าง เป็นแบบนี้ทุกครั้งเลยคร่าาา  แล้วเราล้ะคะไปไหนหรือทำอะไรก็ไม่ได้ต้องมานั่งเลี้ยงลูกคนอื่นจนเวลาส่วนตัวไม่เคยมีเป็นของตัวเองเลย ที่ร้ายแรงไปกว่านั้นคือสิ่งที่เด็กคนนี้เป็น เด็กคนนี้ค่อนข้างเอาแต่ใจมากๆเนื่องจากถูกเลี้ยงมาแบบตามใจ ไม่เคยถูกตีเลยแม้สักครั้งเดียว(เท่าที่ทราบมา) ไม่พอใจอะไรก็จะร้องไห้โวยวาย อยากกินอะไรหรือทำอะไรต้องได้เดี๋ยวนั้นตอนนั้นเลยถ้าไม่ได้ตามต้องการจะเอาหัวโขกกำแพง(พ่อแม่เด็กค่อนข้างเป็นคนมีเงินคนเป็นแม่ไม่ต้องทำงาน มีหน้าที่เลี้ยงลูกอย่างเดียว ส่วนพ่อเป็นผู้รับเหมาจะมีหน้าที่ทำงานและคอยไปรับ-ส่งลูกตามสถานที่ต่างๆ) เรื่องราวของเด็กคนนี้มีมากมายค่ะ ขอเกริ่นๆบางเรื่องพอนะคะ ยกตัวอย่างเช่น
เวลาไปเล่นบ้านคนอื่นก็ชอบไปเปลี่ยนช่องโทรทัศน์ของคนอื่นทั้งๆที่มีผู้ใหญ่นั่งดูอยู่ พอเจ้าของบ้านไม่ให้ก็ร้องไห้โวยวายจะให้เปลี่ยนให้ได้จนต้องพากลับบ้านตัวเอง , เวลาเราจะทำงานบ้านก็จะมาแย่งพวกเครื่องดูดฝุ่น เตาไมโครเวพ เครื่องซักผ้า ฯลฯ พอไม่ได้เล่นก็จะร้องไห้โวยวาย เราก็ต้องตัดปัญหาด้วยการไม่ทำอะไรใดๆทั้งสิ้นเพื่อยุติความน่ารำคาญ(อยู่ที่บ้านพ่อแม่ของเด็กเองก็เป็นนะ พ่อแม่เค้าก็ตัดปัญหาด้วยการเอามาทิ้งไว้ที่บ้านเราและให้นอนบ้านเราแทนเวลาจะทำความสะอาดบ้านเค้าเอง) ชอบเดินและทำเสียงดังในคอนโดพูดหรือบอกอะไรก็ไม่ฟังเลยสักอย่าง(เกรงใจเพื่อนร่วมคอนโดมาก) ตัวเราเคยสงสัยมาตลอดว่าทำไมเด็กคนนี้ถึงมีนิสัยแบบนี้ จนมีวันนึงที่เด็กคนนี้มาห้องเราเหมือนปกติ แต่รอบนี้เค้าไปวิ่งกดกริ่งเพื่อนร่วมชั้นคนในคอนโดของเรา เราก็ไม่ว่าอะไรเด็กนะเพราะเราไม่ใช่พ่อแม่เค้า(พ่อแม่เด็กบอกให้สั่งสอนได้ตามสมควร) เราเลยบอกพ่อแม่เด็กไปว่าวันนี้เค้าไปวิ่งกดกริ่งห้องคนอื่นนะ แต่……สิ่งที่ได้ยินจากปากแม่ของเด็กคือ
“สงสัยแม่ต้องเรียกช่างมาซ่อมกริ่งที่บ้านแล้ว จะได้นั่งกดที่บ้านตัวเองได้!!!!!!” โอ้วววว สวรรค์ เห้ย!!!คือต้องสอนว่าไม่ให้เค้าไปกดกริ่งเล่นสิถึงจะถูก ทำให้ในตอนนี้เราเริ่มเข้าใจทุกๆอย่างแล้ว จนตอนนี้เราเริ่มทะเลาะกับแฟนบ่อยขึ้นๆแทบจะทุกวันทั้งๆที่ไม่ใช่ปัญหาของครอบครัวเราเอง แต่เป็นปัญหาของครอบครัวอื่น เมื่อก่อนนั้นก่อนที่เราจะทะเลาะกันมีครั้งนึงน้องสาวเค้าบอกว่าจะเอาจักรยานไปซ่อมขอฝากลูกไปนอนที่ห้องหน่อย แต่อยู่ๆเด็กคนนี้อยากกินฮาจิบัร้องไห้จะเป็นจะตายจะต้องกินให้ได้เดี๋ยวนั้นตอนนั้นเลยโทรไปบอกพ่อแม่เด็ก สรุปสุดท้ายพ่อแม่เด็กมารับเด็กไปกินฮาจิบังเสร็จก็เอามาทิ้งไว้ที่เราต่อ!!!  เราไม่มีอะไรจะพูดหลังจากนั้นอีกเลย   เมื่อก่อนเราเช่าบ้านอยู่อยู่กับพ่อแม่เราเองที่เชียงใหม่ ส่วนน้องสาวของแฟนอยู่พัทยา เค้าก็จะเอาลูกเค้าไปฝากไว้ให้ย่าเลี้ยงทุกวันหยุด(ย่าอยู่จังหวัดข้างๆชลบุรี) แต่ตอนนี้เรากับแฟนได้ย้ายมามาทำงานแถวพัทยาเลยตัดสินซื้อคอนโดแถวนั้นและนั่นเองทำให้ห้องเราอยู่ไกล้บ้านน้องสาวแฟนมากกว่าบ้านย่าหวยเลยมาออกที่ห้องเราแทนบ้านย่า เป็นแบบนี้มาเจ็ดปีแล้วตอนนี้เราอึดอัดมากๆๆๆๆๆๆๆ

เราเคยบอกแฟนแล้ว แต่แฟนเราเป็นผู้ชายขี้เกรงใจไม่ยอมพูดหรือปฏิเสธอะไรใดๆเลย เราเลยรู้สึกว่าต้องทำอะไรสักอย่างซึ่งก็ไม่รู่จะทำยังไงดีเลยมาขอคำปรึกษาจากเพื่อนๆที่เจอประสบการณ์แบบนี้น่ะค่ะ