"...
บุษบาชมพูขาวพราวเต็มต้น
อีกไม่นานคงร่วงหล่นจนใจหาย
ไฉนเลยเมื่อรักแล้วต้องมลาย
ในสุดท้ายต้องจากกันกระนั้นฤๅ ?
น้องเก็บกลีบร่วงมาพาเศร้านัก
แม้นมีรักต้องมีเศร้าทุกคราวหรือ ?
วิหคโผกิ่งไม้เกินเอื้อมมือ
ในที่สุดจะยุดยื้อได้อย่างไร ?
..."
...
"...
บุษบงชมพูหลงคงเต็มต้น
เสี้ยวเพียงหล่นคราหนหรืองามหาย
รักยังอยู่เช่นนี้ใช่มลาย
หยุดเวลาสุดท้ายไว้ตรงนี้
พี่เก็บกลีบร่วงถนัดทัดหูน้อง
รู้แค่เพียงจะปกป้องมิหน่ายหนี
วิหคล้วนหวนคอนใช่จรลี
เพราะหยุดที่รักแล้วไม่ยื้อเลย ฯ
..."
พูดคุยกันเรื่อยเปื่อย หมายเลข 1 😁
หนึ่งบทสนทนา #1