เพดานดาวกลายเป็นที่สุมหัวของกลุ่มลูกผู้ชายพันธ์แกร่งแห่งโสฬส
วันนี้หลายคนมาซ้อมบอลกัน แต่ช่วงดินเนอร์ น่าจะมากันครบ
กษัตริย์หลุยส์ถือว่าทุกคนคือพระสหาย จึงให้เลิกใช้ราชาศัพท์
ระหว่างที่อยู่กันแบบส่วนตัว ทางกลุ่มฯ มีสมาชิกเพิ่มอีกสองคนคือจอห์นกับสหัส
กลายเป็นว่ากลุ่มนี้มีสมาชิก 22 คนแล้ว

ส่วนห้องนั่งเล่นที่ต่อเติมใหม่ที่เพดานดาว ศรีจิตราสั่งให้เพิ่มโซฟาจำนวน 4 ตัว
ตั้งหันหน้าเข้าหากัน แล้วมีโต๊ะกลาง 1 ตัว เตรียมเอาไว้สำหรับช่วงที่พวกเขาอยากรวมตัวกัน
แต่รอบ ๆ ก็ยังมีชุดรับแขกหลายชุด สำหรับช่วงที่พวกเขาอยากปลีกวิเวกแบบทางใครทางมัน
รอบ ๆ ห้องนั่งเล่น ยังมีโต๊ะเล่นเกมบอล โต๊ะสนุกเกอร์ และตู้เกมอีกหลายตู้
ถ้าใครอยากค้าง ก็จะมีทั้งห้องนอนใหญ่และห้องนอนเล็กอีกหลายห้องเตรียมไว้ให้ด้วย

วันนี้ หลังจากดินเนอร์กันแล้ว ทั้ง 22 คนก็มานั่งล้อมวงกันที่โซฟา
โซฟาตัวแรกมี 5 คนคือธนัช จักรพรรดิ จักรพันธ์ จักรภพ และจอห์น 
มีจักรพันธ์ จักรภพและจอห์นที่ไม่สวมเสื้อ

โซฟาตัวที่สองมี 6 คนคือเฟอดินาน กาเร็ต กวิน ชายชาญ เจ้าชายปารีสและเจ้าชายอังเดร
มีเฟอดินาน กาเร็ต และชายชาญที่ไม่สวมเสื้อ

โซฟาตัวที่สามมี 5 คนคือสหัส กษัตริย์หลุยส์ เจ้าชายจามร แดนสรวง และเจียงหัว
มีสหัสกับเจียงหัวที่ไม่สวมเสื้อ

โซฟาตัวสุดท้ายมี 6 คนคือภันดร อัศดาวุธ จางเจียง โจนาธาน ทัชภูมิ และโรบิน
มีจางเจียง ทัชภูมิและโรบินที่ไม่สวมเสื้อ

วันนี้พวกเขามีปาร์ตี้เปิดใจ ซึ่งคนที่ขอพูดก่อนคือกษัตริย์หลุยส์
"ต้องขอขอบใจพวกนายทุกคนนะ ที่ให้มิตรภาพดี ๆ ระหว่างกัน
ก่อนหน้านี้ เราก็ไม่ค่อยมีเพื่อนนะ พอได้เจอพวกนายแล้ว
ทำให้มีเพื่อนขึ้นเยอะเลย รู้สึกดีมาก อยากให้มิตรภาพดี ๆ อย่างนี้คงอยู่ตลอดไป"
ทุกคนปรบมือเป็นกำลังใจให้กษัตริย์หลุยส์

คนต่อมาคือเฟอดินาน
"มันไม่ง่ายนะที่จะทำให้คนดี ๆ อย่างพวกนายยอมรับตำรวจอย่างเรา
พวกเราก็พร้อมจะปรับปรุงตัว จะไม่เก็บส่วยอีก จะไม่ทำอะไรที่ไม่ดี
เราจะทำแต่เรื่องดี ๆ เพื่อประชาชนและประเทศชาติของเรา"
พอเขาพูดจบ ทุกคนก็พร้อมที่จะปรบมือให้

คิวต่อไปคือชายชาญ
"ผมเองเด็กสุดในที่นี้ ผมก็รู้ตัวนะครับว่าบางครั้งผมก็พูดจาไม่ดีออกสื่อบ้าง
บางทีก็ชอบไปประท้วง ไปหาเรื่องต่าง ๆ นานา ชอบแขวะไปทั่ว
แต่พอมาเจอพวกพี่ ๆ ผมรู้สึกดีมาก เหมือนมีพี่ชายเป็นโหลเลย
ผมได้ต้นแบบดี ๆ จากพวกพี่เยอะเลยครับ ผมดีใจมากครับที่พวกพี่รับผมเข้ากลุ่ม"
เสียงปรบมือดังลั่นตามมาพร้อมกับเสียงโห่ร้อง

กวินขอกล่าวบ้าง
"ขอบคุณพวกนายทุกคนที่ยังคงเป็นกำลังใจให้เรา
ถึงแม้ตอนนี้ ยังมีการบริหารจัดการอะไรหลาย ๆ อย่างที่ยังเป็นอุปสรรค
เพราะกลุ่มอำนาจเก่า ยังมีอิทธิพลสูงในสภา
แต่ตราบใดที่เรายังเป็นนายกอยู่ ขอสัญญาว่าจะเต็มที่กับทุกเรื่อง
และจะพลิกฟื้นประเทศให้ดีขึ้นให้ได้ในทุก ๆ แนวทาง"
เสียงปรบมือให้กำลังใจล้นหลาม

จอห์นกล่าวต่อ
"ทุกคนรู้เรื่องของผม แต่ก็ยังให้โอกาสเข้ากลุ่ม ผมต้องขอบคุณมากจริง ๆ"
เขามองมาทางกษัตริย์หลุยส์
"แล้วต้องขอโทษกษัตริย์หลุยส์ด้วยที่ผม ..." เขาหยุดชะงักไป
กษัตริย์หลุยส์ลุกขึ้นเดินมาทางจอห์น จักรภพลุกเพื่อให้กษัตริย์หลุยส์ได้นั่งข้างเขา
กษัตริย์หลุยส์กอดคอเขา "เราเข้าใจจอห์น นายไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว"
จอห์นโผกอดกษัตริย์หลุยส์แล้วก็ร้องไห้ จักรภพเดินมาลูบหลังเขา

จักรภพหันมองทุกคน
"พวกเราไปเล่นบอลกันต่อดีกว่า แล้วค่อยมาดื่มกันต่อ คืนนี้ใครค้างได้ค้างเลยนะ
ไม่ต้องกลับหรอก โอเคนะเพื่อน ๆ ทุกคน"
ทุกคนตอบรับกันเป็นอย่างดี
........................................
ทางกลุ่มผู้หญิง ศรีจิตราได้จัดอาคารบัวบาน ซึ่งสูง 14 ชั้นไว้ให้
ชั้นที่ 12-14 เป็นห้องพักสำหรับคนที่อยากมาค้าง
ชั้นที่ 9-11 เป็นห้องนั่งเล่นและห้องเก็บอุปกรณ์สำคัญต่าง ๆ
ชั้นที่ 7-8 เป็นห้องประชุมทั้งใหญ่และเล็ก
ชั้นที่ 4-6 เป็นชั้นสำนักงานเพื่อเด็กและสตรี
ชั้นที่ 1-3 เป็นศูนย์รับเรื่องราวร้องทุกข์สำหรับผู้ที่นัดล่วงหน้า
กลุ่มผู้หญิงจะทำเรื่องทำนองนี้อย่างจริงจัง

ชั้น 3 ทางกลุ่มจะมารับเรื่องกันเองหลังจากที่เจ้าหน้าที่คัดกรองมาแล้วจากชั้น 1 และ 2
วันนี้เป็นคิวของศรีจิตราและจินตหรา (บางวันจะเป็นราชินีโซเฟีย เจ้าหญิงวิมลลักษณา
เจ้าหญิงเจนนิเฟอร์ และคุณสเตฟานี่)

มีนักเรียนหญิงอายุ 10 ขวบขึ้นมาขอทุนการศึกษา ศรีจิตราเป็นคนสัมภาษณ์พอดี
"หนูมาจากที่ไหนคะ"
"เออะ หนูมาจากสลัมที่เสสิขะค่ะ" เด็กหญิงตอบแบบอาย ๆ
"อ๋อ พี่ก็เคยอยู่ที่นั่นค่ะ"
"จริงเหรอคะ ไม่น่าเชื่อเลย"
"พี่จะให้ทุนการศึกษาหนู หนูต้องตั้งใจเรียนนะคะ คนเราจะเกิดที่ไหน มาจากไหน
ไม่สำคัญนะคะ สิ่งสำคัญคือเราต้องตั้งใจเรียน มันจะมีประโยชน์มากเลยนะคะ"
"หนูจะได้สวยและรวยเหมือนพี่ใช่ไหมคะ"
"ไม่ใช่ค่ะ ความรู้มีคุณค่ามากกว่านั้น พี่เองเป็นลูกครึ่ง พี่จึงหน้าตาแบบนี้
ส่วนแฟนพี่ บังเอิญเขามีเงินค่ะ แต่เขาเป็นคนดีนะคะ ถ้าเขาจน พี่ก็จะอยู่กับเขาค่ะ
เพราะเขาเป็นคนดี พอได้อยู่กับเขา พี่รู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยค่ะ จำไว้นะคะ
เงินไม่ได้ซื้อได้ทุกอย่าง แต่ความรู้กับความดีจะช่วยเราได้ทุกอย่าง จำให้ขึ้นใจนะคะน้อง"
"ค่ะ หนูจะจำไว้ค่ะ ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะที่เมตตาหนู" 
...............................................
ภาพรวมในวิลล่าพาเลซกำลังดีขึ้นเรื่อย ๆ แต่บางคนก็วิปริตมากขึ้นเรื่อย ๆ
วรรณาพาสิงหราชไปมุมเปลี่ยวของวิลล่าพาเลซ
"ตรงนี้ไม่มีกล้องวงจรปิด เธอถอดเสื้อผ้าได้แล้ว"
สิงหราชทำตามทุกอย่าง เขาถอดจนเหลือเพียงกางเกงในตัวเดียว
เขาก้มลงมองที่พื้น มันจะมีพืชชนิดหนึ่งที่เจริญไปตามพื้น แต่หนามแหลมมาก
เขาพอจะเดาออกว่าเขากำลังจะโดนอะไร

วรรณายังสั่งต่อว่า "ถอดกางเกงในออกด้วย"
สิงหราชตกใจกับคำสั่งนั้น จึงโดนวรรณาเตะผ่าหมากอย่างแรง
"ถอดออกเร็ว"
เขาจำใจถอด ตอนนั้นเขาตื่นเต้นมาก จึงทำให้อวัยวะเพศแข็งตัวอย่างคาดไม่ถึง
วรรณาพอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น 
"นอนคว่ำลงไป" เธอสั่งสิงหราชให้นอนคว่ำลงไปบนกองพืชที่มีหนามอยู่เต็ม
"เอามือไพล่หลังแล้วเอาหน้าอกแถกตัวไปเรื่อย ๆ"
สิงหราชทรมานสุด ๆ โดนเฉพาะส่วนนั้นที่โดนหนามทิ่มแทงแบบไม่ยั้ง

พอเขาแถกปลาหมอไปจนสุดทาง วรรณาจึงสั่งให้เขานอนหงาย
ตอนนั้นมีเลือดเต็มตัวสิงหราชไปหมด รวมถึงตรงส่วนนั้นด้วย เขานอนครางอย่างเจ็บปวด
แต่สิ่งที่วรรณาทำคือเอาแส้ที่โหดที่สุดมาฟาดบนตัวเขาเพื่อให้เลือดออกมากขึ้น
จากนั้นจึงไปจ้องที่อวัยวะเพศของเขาที่กำลังมีเลือดออกมาจากเส้นเลือดตรงนั้น
เธอเอาร้องเท้าส้นสูงเหยียบไปตรงนั้นอย่างบดขยี้ ซึ่งทำให้สิงหราชเจ็บปวดทรมานมาก

เธอหยิบน้ำเกลือที่เตรียมมาหลายขวดมาราดไปตามตัวของเขา มันยิ่งทำให้เขาปวดแสบปวดร้อนมากขึ้น
แล้วเธอก็นำไปราดตรงอวัยวะเพศของเขาด้วย สิงหราชร้องครางด้วยความทรมาน
เธอยังเอาไฟแช๊คจุดเทียนไข แล้วหยดน้ำตาเทียนลงไปตรงอวัยวะเพศของเขา 
จนทำให้สิงหราชเริ่มครางมากขึ้น แล้วเธอก็เอาเข็มกลัดประมาณ 7 อันไปกลัดตรงหนังหุ้มปลายของเขา
ปิดท้ายด้วยการราดน้ำเกลือไปตรงนั้นจนหมดขวด เป็นอันเสร็จพิธี

อีกฟากฝั่งหนึ่งที่วิปริตไม่แพ้กัน และเชื่อมโยงได้ด้วยสายเลือดคือนายพลชวน 
เขาหงุดหงิดมากเมื่อเห็นชาวโสฬสกำลังมีความสุขกับการเตรียมจัดงานอภิเษกฯ
ของเจ้าหญิงวิมลลักษณาและเจ้าชายปารีส เขาจึงสั่งทหารให้หาทหารรับใช้หนุ่มหล่อ
หุ่นดีมาให้เขาหนึ่งนาย เขาถูกใจโยฮันมาก นี่คือทหารรับใช้ที่เขากำลังต้องการ
เขาสั่งให้โยฮันถอดเสื้อผ้าจนเปลือยเปล่า แล้วให้พวกทหารจับเขามัดโยงกับขื่อ

นายพลชวนลงแส้เขาเองกับมือโดยที่เขาไม่ได้กระทำผิดอันใด 
นายพลชวนมีความสุขมากที่ได้เอาแส้ฟาดไปที่แผ่นหลังที่เต็มแน่นไปด้วยมัดกล้าม
รวมทั้งแผงอกแกร่ง ยิ่งได้เห็นรอยเลือดเป็นทางบนตัวของหนุ่มกล้ามแน่นหน้าหล่อ
ทำให้เขากระชุ่มกระชวยมากขึ้น เขาเป็นแบบนี้มานานแล้ว ตั้งแต่อายุ 10 ขวบ

หลังจากนั้น เขาให้ทหารสองนายนำเหล็กปลายแบนมาคนละอัน

เขาสั่งให้ทหารทั้งคู่จุ่มเหล็กปลายแบนลงไปในเตาถ่านร้อน แช่จนร้อนได้ที่
จากนั้นจึงนำปลายที่แบนมานาบตรงหัวนมทั้งสองข้าง โยฮันร้องอย่างโหยหวน
แต่อวัยวะเพศดันแข็งตัวจนเต็มพิกัด เห็นดังนั้นนายพลชวนมีความสุขมาก
และเขาคิดว่าเขาได้เจอตัวเงินตัวทองเข้าให้แล้ว เขาจึงสั่งให้ทหารแช่เหล็กลงเตา
เพื่อให้เหล็กร้อนอีกครั้ง พอเหล็กร้อนจัด จึงให้นำเหล็กทั้งสองชิ้นมานาบไปที่อวัยวะเพศของโยฮัน
โยฮันแสดงสีหน้าที่เจ็บปวดถึงขีดสุด เพียงแต่นายพลชวนดันไปเห็นแววตาที่เว้าวอน
นายพลชวนรู้สึกฮึกเหิมขึ้นมาทันที เขาได้แต่คิดในใจว่า "ถ้ามืงชอบ เดี๋ยวกูจัดหนักให้เลย"
ทั้งนายพลชวนและวรรณาถือเป็นสายเลือดอำมหิตอย่างแท้จริง