โพวันตกใจมากที่เห็นชายหนุ่มคนนั้น
"นายคือจอมเหรอ"
"ครับ" 
พอหายตกใจ โพวันก็หากางเกงให้เขาใส่
แล้วชวนมานั่งคุยกัน

"นายคือจอมจริง ๆ เหรอ" โพวันยังสงสัยไม่หาย"
"ครับ"
"แล้วนายจะเป็นมนุษย์นานแค่ไหน"
"ยังไม่แน่ใจครับ"
"นายรู้จักภูตตนนั้นได้ยังไง"
"ปกติ แมวจะสื่อสารกับภูตได้บางตนอยู่แล้ว
แต่ด้วยความเป็นห่วงนายที่กำลังจะไปเจอทหารโหด
ของสิริคิมาจาโร ทำให้ภูตพเนจรล่วงรู้
พอดีเขาเป็นภูตจากป่านูเปีย เขาเลยช่วยเหลือพวกเราได้"

"นายเป็นห่วงฉันมากขนาดนั้นเลยเหรอจอม"
"ครับ เป็นห่วงมาก"
"นายรู้สึกยังไงกับฉัน"
"รักมากครับเพราะนายดูแลฉันดีมาก หาอาหารดี ๆ ให้กิน
ตอนต้องไปทำงาน ก็ฝากให้คุณป้าใจดีเลี้ยง
ตอนเข้ามาคลอเคลียร์และตอนอุ้มเข้าไปกอด มันอบอุ่นมาก
นายไม่เคยเตะ ไม่เคยตี ไม่เคยทำให้ฉันหงุดหงิดแม้แต่น้อย 
ฉันจึงรักนายมาก"

โพวันเอามือไปลูบหัวของจอม
"นายนี่ดีจัง เป็นแมวก็น่ารัก เป็นคนยิ่งน่ารักใหญ่เลย
ขอกอดนายได้ไหม"
"ได้สิครับ ทำไมจะไม่ได้"
ตอนนั้นทั้งสองไม่ได้สวมเสื้อ พอกอดกันจึงรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของกันและกัน
โพวันรู้สึกดีมาก "เมื่อก่อนฉันให้ความอบอุ่นนาย
แต่ตอนนี้นายเป็นฝ่ายให้ความอบอุ่นฉัน มันดีจังเลยนะ"
"ครับ กอดผมไว้นาน ๆ นะครับ เพราะอีกไม่นาน ผมจะกลายเป็นแมวแล้ว"
"งั้นฉันขอกอดนายแบบนี้จนกว่านายจะกลายเป็นแมวนะ"
"ได้เลยครับ"
"น่ารักจัง"

................................................................................................................................................
วันนี้ สิ่งที่หลายคนไม่คาดคิดก็คือได้มีพิธีแต่งตั้งกษัตริย์องค์ใหม่
ณ พระราชวังวริศรา ประเทศโสฬส
ราชาป่านูเปียและกษัตริย์หลุยส์โคยายาชิได้ร่วมกันสถาปนา
เจ้าหญิงศรีจิตราให้กลายเป็นสมเด็จพระราชินีศรีจิตราแห่งหนานนูเปีย

ตอนนั้น กลุ่มคนที่ดีใจมากที่สุดคือทุกเผ่าพันธุ์ในป่านูเปีย
เพราะพวกเขาเชื่อว่าผู้หญิงจะดูแลพวกเขาและใส่ใจพวกเขาได้ดีกว่าผู้ชาย
หลังจากนั้นกษัตริย์หลุยส์โคบายิชิและสมเด็จพระราชินีศรีจิตราแห่งหนานนูเปีย
ทรงช่วยกันสถาปนาเจ้าหญิงวิมลลักษณาให้กลายเป็นสมเด็จพระราชินีวิมลลักษณา
แห่งโสฬส

หลังจากนั้น กษัตริย์หลุยส์โคบายาชิทรงสละราชสมบัติ
คนที่ชมการถ่ายทอดสดในทุกช่องทางต่างยินดีกับ
สมเด็จพระราชินีวิมลลักษณา หลังจากถูกสถาปนาแล้ว
สมเด็จพระราชินีวิมลลักษณาทรงไปยืนเคียงข้างพระสวามีคือ
เจ้าชายปารีส

สำหรับประชาชนที่ทราบเรื่องราวแห่งรักของสมเด็จพระราชินีวิมลลักษณา
และเจ้าชายปารีส (ตอนที่ 47-49) เมื่อได้เห็นทั้งสองพระองค์ได้ยืนเคียงข้างกันในวันนี้
ก็อดที่จะร้องไห้ด้วยความยินดีไม่ได้
..........................................................................................................................
การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นนอกจากจะได้กษัตริย์องค์ใหม่แล้ว
ทางนายกฯกวินแห่งโสฬสได้ทำการยุบสภาฯเพื่อเปิดทางให้มี
การเลือกตั้งใหม่ ทางฝั่งตำรวจ เฟอดินานกับกาเร็ตกำลังประชุมกันอยู่

ตอนนี้ยังไม่แน่ใจว่าจะจัดสรรกำลังตำรวจอย่างไร
แต่ทั้งสองหวังอยากดึงตำรวจสองนายมาช่วยกัน
รายแรกคือเมสัน

ถึงจะอารมณ์ร้อนไปบ้าง แต่ทำงานดี สุจริต
ถือเป็นตำรวจฝีมือดีและมีความยุติธรรม
เฟอดินานกับกาเร็ตเห็นว่าเมสันนี่เหมาะกับวิลเลียม
น่าจะเป็นคู่หูกับวิลเลียมได้

วิลเลียมค่อนข้างสุขุมนุ่มลึก ทำงานดี มีวินัย
ถ้าวิลเลียมกับเมสันเป็นคู่หูกันได้จริง ๆ ก็จะดีไม่น้อย
เฟอดนานกับกาเร็ตจึงบังคับให้ทั้งคู่มาทำภารกิจพิเศษในช่วงนี้
แล้วต้องมาพักร่วมกัน 

วันนั้นวิลเลียมเข้ามาก่อน เขาตกใจมากที่ ๆ พักเป็นห้องเดียว
มีเตียงเดียวและ 1 ห้องน้ำ วิลเลียมชอบความเป็นส่วนตัว
แต่ห้องนี้มันหาความเป็นส่วนตัวไม่ได้ ไม่นานนักเมสันก็เข้ามา
"อะไรวะ ห้องแค่นี้ให้อยู่กันสองคน ทางตำรวจหมดงบแล้วหรือไงวะ"
เมสันเข้ามาก็บ่นก่อนเลย วิลเลียมยังนั่งเฉย รอดูท่าทีไปก่อน

เมสันดูจะไม่สนใจเพื่อนร่วมห้อง เขาถอดเสื้อผ้าจนหมด
เหลือแค่กางเกงในตัวเดียว ผิดกับวิลเลียมที่ไม่สวมเสื้อ
แต่ยังใส่กางเกงขาสั้น วิลเลียมนั่งที่โต๊ะญี่ปุ่นดื่มเบียร์อยู่
เมสันมานั่งฝั่งตรงข้าม เปิดเบียร์แล้วทำท่าจะยกกระป่องชนกัน
วิลเลียมก็เอากระป๋องเบียร์ชนกับของเขา 
ดูเหมือนมิตรภาพกำลังเบ่งบาน แต่ทั้งคู่ยังไม่ได้พูดอะไรกันเลย
.........................................................................................
ทางสิริคิมาจาโรก็มีความเคลื่อนไหวหลายอย่าง
อย่างแรกคือการนำทหารที่มีฉายา "จอมโหดโคตรทมิฬ"
มาทรมานไม่ยั้ง โทษฐานที่มีส่วนปล่อยคอนยัคไป

คงเคราชอบหมอนี่มากเพราะทรมานสนุก
หมอนี่อึดดี เหมือนมันเจ็บปวดไม่เป็น
คงเคราเลยคิดจะกล่อมหมอนี่เป็นพวก
แต่มันไม่พูดอะไรเลย เงียบมาก คงเคราก็ไม่อยากโหด
กับมันอีก อยากถนอมไว้เพื่อใช้งาน 
คงเคราเลยให้นายทหารอีกคนที่ชื่อออสตินเข้าไปกล่อมมัน

คงเคราแนะออสตินว่าให้กล่อมหมอนี่ แต่ถ้ากล่อมไม่ได้
จะลงโทษมันก็ได้ เพราะมันถูกมัดไว้อยู่แล้ว 
เวลามันอยู่กับออสติน มันจะถูกพันธนาการไว้ตลอดเวลา
เพราะฉะนั้นจะทำอะไรกับมันก็ได้ แล้วแต่สถานการณ์
...............................................................................

แอนโทนี่กำลังนั่งรอแขกที่กำลังจะมางานดินเนอร์