เคยคุยกับคนคนนึง เขาอายุ30 เราอายุ19 เขาชอบมาปรึกษาเรื่องที่ทำงาน เขาเป็นคนคิดมาก จนบางครั้งถึงกับเข้าโรงบาล เราเป็นห่วงเขามาก เรามักจะคอยเป็นคนที่คอยรับฟังทุกอย่าง จนวันนึงเขาได้หายไปแบบไม่พูดอะไรสักคำ เรารู้สึกแย่มาก ที่จริงเราควรจะลืมๆเขาไปซะ แต่กลับกัน เราดันนั่งเป็นห่วงเขาทุกวัน กลัวว่าเขาจะกดดันตัวเอง เราพยายามจะโตขึ้นทุกๆวัน เพื่อจะได้เรียนจบ แล้วได้ไปทำงานในที่ๆใกล้ๆเขา เผื่อว่าจะได้บังเอิญเจอกัน แค่อยากจะบอกเขาว่า ถ้าเขาเจออะไรที่โหดร้าย ยังเจอหัวหน้างานที่เอาเปรียบเขา เหนื่อยจากที่ทำงานคิดมากจนจะไปพึ่งยานอนหลับ พี่แค่ทักมาหาหนูนะ ถึงพี่จะอยู่ไกลแค่ไหนหนูพร้อมไปหาพี่ตลอดถ้าพี่ต้องการหนู แค่เป็นพี่หนูพร้อมใจดีเสมอ