เเม่ผมเค้าทำงานเหนื่อยตลอดเค้าทำงานหนักตลอดทุกวันจนผมเเทบจะไม่ได้อยู่กับเค้าเลย วันหนึ่งอยู่ไม่ถึง 1 ชั่วโมงด้วยซ่ำ เเละเค้าก็ไปนอนอีกห้อง เเต่ล่ะวันผมเเทบจะนับคำที่ผมได้คุยกับเค้าได้เลย เเละเเน่นอนผมอายุยังน้อยอายุเเค่ 13 ปีผมก็ต้องอยากได้ของต่างๆเป็นธรรมดา ผมเลยขอชิ้นส่วนประกอบคอมราคา 2,000 บาท ตอนที่ผมขอผมอายุ 12 ปีจนตอนจะอายุ 14 ปีเเล้วผมยังไม่สิ่งของที่ผมอยากได้เลย เเม่ผมเค้าทำงานเเต่ล่ะปีได้เงินเกือบล้านเเถม เเม่ผมยังมีพ่อเลี้ยงที่เป็นหมอค่อยซัพพอร์ตตลอด ผมเลยอยากรู้ว่าเขาเกลียดผมหรือว่ายังไง
(ส่วนใหญ่ของที่ผมมีก็เป็นของเหลือใช้จากคนอื่นหมดเลยอย่างเช่นคอมผมโทรศัพท์ผม โทรศัพท์ผมก็เก่ามากเเล้วด้วยรุ่น samsung galaxy j4 ทุกคนคิดว่ามันนานใหม่ ผมก็ขอเค้าเเล้วผมอยากได้โทรศัพท์ใหม่เคื่องไม่เกิน 7-8พัน เเต่ทุกวันนี้ผมก็ยังไม่ได้อะไรเหมือนเดิมไปโรงเรียนผมก็อายเพื่อนที่ผมใช้โทรศัพท์เก่าขนาดนี้ ตอนนี้มันเป็นป่มของผมไปเเล้ว ผมก็เเค่อยากมีของดีๆใช้บ้างเเต่เเม่ผมไม่สนใจผมเลย ผมรักเค้านะเเต่เหมือนเค้าจะไม่รักผมเลยสักนิดวัน ผมอยากให้เค้าสนใจผมบ้าง
เเม่ที่ดี เป็นยังไงหรอครับผมไม่เคยสัมผัส