เเม่ชอบบอกว่าเราใจเเคบกับเเม่ น่าเบื่อ ทั้งๆที่เเม่นั่นเเหละที่ทำให้เราเป็นเเบบนี้ เพราะเเม่คนเดียว พอโตมาเเล้วเเม่ก็ไม่เคยให้อะไร หรือทำอะไรให้เลย ขนาดชุดนักเรียนเเม่ยังไม่ซื้อให้ โดยให้เหตุผลว่า เเม่ซื้อของพี่ก่อน เเล้วเงินมันหมด จนเราต้องเเคะกระปุกของเรามาซื้อเอง เเม่ไม่เคยคุยกับเราเลยยกเว้นเรื่องที่เเม่อยากรู้ พอรู้เเล้วก็ไล่เราหนี บอกว่ารำคาญหน้า ชอบด่าเราต่อหน้าคนอื่น ไม่รู้ทำไมชอบทำให้เราขายหน้า แถมเเต่งเรื่องเพิ่มไปให้เราดูเเย่ขึ้นกว่าเดิม มี2อย่างที่เเม่จะหันหน้ามาคุยกับเรา หนึ่งคือด่า เเละสองคือใช้ คือด่าเสร็จเเล้วก็ใช้อะ คุณลองนึกตามเราดิใครมันจะไปทำวะ คนกำลังจะร้องไห้เเต่บังคับให้ไปทำงานต่ออะ
อีกอย่างนึงคือเราพยายามมากๆ ทำทุกอย่างที่คิดว่าเเม่จะชอบ เเต่สุดท้ายก็ไม่มีผล ทำแทบตาย สุดท้ายก็แย่เหมือนเดิม เราเลยเลือกที่จะไม่แคร์ เพราะแม่นั่นเเหล่ะเป็นคนสอนเองว่าถ้าใครไม่เเคร์เราก็ไม่ต้องไปแคร์มัน เเละพอเราทำตามที่เเม่บอก ก็กลายเป็นว่าเราเป็นคนไม่ดีในสายตาเเม่ ไปพูดไปบอกทุกคน ว่าเราอย่างนู้นอย่างนี้ เรื่องดีๆของเราไม่เคยออกมาจากปากเเม่เลย คนเป็นเเม่ที่ไหนเค้าทำเเบบนี้กับลูกวะ
ในตอนนี้ที่เราเข้าใจก็คือ มีชีวิตเพื่อให้เเม่ใช้งานไปวันๆ พองานเสร็จก็ไล่ทิ้ง ต่อให้ทำงานให้ตายก็ไม่มีค่า ต่างกับพี่ เเค่ตื่นสามโมงมาล้างจานก็คือเป็นงานหนักเเล้ว “เค้าไปเรียนมาเหนื่อยๆยังต้องตื่นมาล้างจานอีก หัดทำอะไรเพื่อคนอื่นบ้าง” คำนี้เเม่เคยพูดกับเรา เเต่เราที่ต้องไปเรียนเหมือนกัน ทำไมเเม่ไม่เข้าใจ??
แต่เราก็เลือกที่จะรักแม่อยู่ เวลามีอะไรที่ทำให้เรารู้สึกดี ก็จะเล่าให้เเม่ฟัง เเต่เเม่ดันไม่ฟัง เเต่บอกว่าไร้สาระ
เวลารู้สึกไม่ดี ก็เล่าให้เเม่ฟัง เเต่ไม่เคยได้คำปลอบใจเลย ได้เเต่คำว่า”สมน้ำหน้า ทำตัวเอง” แต่เเม่จะรู้บ้างมั้ยว่าทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะเเม่คนเดียว
เกลียดตัวเองที่ยังรักเเม่อยู่ อยากเกลียดเเม่ให้ได้เหมือนที่เกลียดคนอื่น
อยากเกลียดเเม่ให้ได้เหมือนที่เกลียดคนอื่นเพราะเเม่
อีกอย่างนึงคือเราพยายามมากๆ ทำทุกอย่างที่คิดว่าเเม่จะชอบ เเต่สุดท้ายก็ไม่มีผล ทำแทบตาย สุดท้ายก็แย่เหมือนเดิม เราเลยเลือกที่จะไม่แคร์ เพราะแม่นั่นเเหล่ะเป็นคนสอนเองว่าถ้าใครไม่เเคร์เราก็ไม่ต้องไปแคร์มัน เเละพอเราทำตามที่เเม่บอก ก็กลายเป็นว่าเราเป็นคนไม่ดีในสายตาเเม่ ไปพูดไปบอกทุกคน ว่าเราอย่างนู้นอย่างนี้ เรื่องดีๆของเราไม่เคยออกมาจากปากเเม่เลย คนเป็นเเม่ที่ไหนเค้าทำเเบบนี้กับลูกวะ
ในตอนนี้ที่เราเข้าใจก็คือ มีชีวิตเพื่อให้เเม่ใช้งานไปวันๆ พองานเสร็จก็ไล่ทิ้ง ต่อให้ทำงานให้ตายก็ไม่มีค่า ต่างกับพี่ เเค่ตื่นสามโมงมาล้างจานก็คือเป็นงานหนักเเล้ว “เค้าไปเรียนมาเหนื่อยๆยังต้องตื่นมาล้างจานอีก หัดทำอะไรเพื่อคนอื่นบ้าง” คำนี้เเม่เคยพูดกับเรา เเต่เราที่ต้องไปเรียนเหมือนกัน ทำไมเเม่ไม่เข้าใจ??
แต่เราก็เลือกที่จะรักแม่อยู่ เวลามีอะไรที่ทำให้เรารู้สึกดี ก็จะเล่าให้เเม่ฟัง เเต่เเม่ดันไม่ฟัง เเต่บอกว่าไร้สาระ
เวลารู้สึกไม่ดี ก็เล่าให้เเม่ฟัง เเต่ไม่เคยได้คำปลอบใจเลย ได้เเต่คำว่า”สมน้ำหน้า ทำตัวเอง” แต่เเม่จะรู้บ้างมั้ยว่าทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะเเม่คนเดียว
เกลียดตัวเองที่ยังรักเเม่อยู่ อยากเกลียดเเม่ให้ได้เหมือนที่เกลียดคนอื่น