ตอนนี้อยู่ ม.6 แล้วครับบเป็นปีที่ผมคิดมาตั้งแต่ช่วงปิดเทอมแล้วว่าไม่อยากให้ม.6 ผ่านไป555 รู้สึกเสียดายเพื่อน ๆ หลาย ๆ คนที้เคยผ่านอะไรด้วยกันมาจนไม่อยากให้มันจบลงเลย ตอน ม.ต้น อยากให้จบม.6เร็ว ๆ แต่พอเริ่มโตขึ้นนิสัยที่เคยเป็นตอน ม.ต้น หายไปรู้สึกได้ใช้ชีวิตมีความสุขขึ้นเยอะเลย ตอนม.ต้นเป็นคนเก็บตัวมีเพื่อนจริง ๆ แค่2คน แต่พอ ม.ปลายมาก็เริ่มเปลี่ยนตัวเองเริ่มมีเพื่อนเยอะขึ้นมีความสุขมาก ๆ จนไม่อยากให้มันจบไปเลย เพื่อนที่เคยไม่ชอบตอนม.ต้น ตอนนี้กลายมาเป็นเพื่อนสนิทกันรู้ใจกันสุด ๆ มีทุกข์มีสุข ได้มีกิจกรรมร่วมกันกับเพื่อนที่รู้ใจมันสนุกจริง ๆ ครับไม่อยากให้มันจบเลย ผมว่าวันปัจฉิมผมน่าจะร้องไห้แน่เลย ตอน ม.5 ผมเคยขำที่พี่ม.6 ร้องวันปัจฉิมตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่ามันรู้สึกยังไง กว่าจะมาถึงจุดนี้แล้วต้องแยกกัน น่าใจหายมาก ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับนี่จะเป็นกระทู้แห่งความทรงจำของผมไว้ ผมจะกลับมาอ่านอีกทีตอนที่ผมเรียนจบ ปริญญา แล้วครับ !
ความรู้สึกตอนขึ้นม.6