เราได้เรียนกับครูท่านนี้ตอนม.1 แต่ตอนม.1เรายังไม่รักครูไง แต่พอเราขึ้นม.2 ความรู้สึกมันเปลี่ยนไป เราไม่รู้ว่าเรารักครูตั้งแต่เมื่อไหร่ คือตอนม.2แบบ ชอบมากกกก ด้วยความที่ครูท่านเป็นคนอบอุ่น สุภาพ พอได้เรียนด้วย ได้อยู่ใกล้ๆเรารู้สึกดีอ่ะ เหมือนมีเกราะมาป้องกัน...อ้อ! ตอนที่เราอยู่ม.2 ครูท่านได้เปลี่ยนระดับสอนคือครูได้ไปสอนพี่ม.3 เราก็ภาวนาทุกวันๆว่าขึ้นม.3แล้วให้ได้เรียนกับครู แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เรียน (เฟลนิดๆ) เกือบทุกวันเราจะพยายามเดินผ่านห้องที่ครูสอน เพื่อที่จะได้เห็นหน้า เอาเป็นว่า ตอนนั้นเป็นเอามากละกัน พอมาถึงงานปัจฉิม นร.ม.3และมันจะไม่มีวันกลับขึ้นมาเกิดได้อีก.6ที่ ร.ร. แล้วม.3จะฮิตแบบให้คนสนิทเขียนเฟรนด์ชิพให้ เราก็เอาสมุดเฟรนด์ชิพไปให้ครูเขียนให้ (เราสนิทกับครูอ่ะนะ♥) ครูท่านก็เขียนให้นะ เขียนให้เต็มหน้ากระดาษ เลย ความรู้สึกตอนนั้นคือแบบ ดีใจมากกกกกก ฟินที่สุด เราเคยคิดที่จะบอกนะว่าเรารู้สึกยังไง ว่าจะบอกตอนจบม.3 แต่ก็ไม่มีโอกาสได้บอก จบช่วงชีวิตม.ต้นไป พอเราขึ้นม.4 เราก็ไม่ค่อยได้เจอหน้าครูสักเท่าไหร่ เพราะอาคารเรียนม.ต้นกับม.ปลายห่างกัน เราก็คิดว่าจะทำยังไงให้ได้เจอหน้าทุกวัน...จนโอกาสมาถึง
แอบรักครูสอนอิ้งมา 5 ปีแล้ว อยากตัดใจ ทำไงดี