ขณิกสมาธิ

ยิ่งพูดอธิบายปรมัตถธรรมก็ยิ่งเลอะเทอะ เพราะจะตกสู่บัญญัติธรรม จึงต้องอธิบายสภาวะธรรมด้วยการเห็นสภาวะจริงตรงหน้าขณะนั้น สภาวะจริงตรงหน้าขณะนั้น ก็ต้องแยกออกได้ว่าอะไรคือผู้เห็น อะไรคือผู้ถูกเห็น สภาวะ

ขณิกสมาธิ มีแต่วิตกจริต มีแต่กามวิตก พยาบาทวิตก วิปลาสวิตก เป็นมิจฉา  แก้นิวรณธรรมไม่ได้อุปจารสมาธิ เป็นสัมมาคือรูปฌาน 4 ฌานมีรูปธรรมเป็นอารมณ์ ฌานที่เป็นรูปาวจร ได้

พระพุทธเจ้าตรัสว่า การฝึกสมาธิอย่างถูกต้อง มีอยู่ ๔ ลักษณะ แต่ละอย่างให้ผลต่างกันดังนี้ ๑. สมาธิเพื่อความอยู่เป็นสุขในปัจจุบัน คือการฝึกสมาธิที่ทำให้ ใจสงบ มีความสุขในชีวิตประจำวัน ไม่ฟุ้งซ่าน ไม่ทุ

จิตเกิด ดับ ตลอดเวลา จะภาวนาได้ก็ต้อง เห็นจิตที่เป็นสมาธิได้ก่อน เห็นชั่วช้างกระดิกหู งูกระพือปีก ก็คือเห็น เห็นจิตที่เป็นสมาธิมันเกิด ดับ แล้วเกิดใหม่ อย่าเข้าใจผิดว่า ภาวนาไม่ต้องใช้สมาธิ

คุณลองจินตนาการว่า เคยเดินบนเส้นทางสายหนึ่งทุกวันเป็นประจำ แต่อยู่มาวันหนึ่งพบว่าเส้นทางที่เคยสัญจรเต็มไปด้วยหลุมบ่อและภัยอันตราย อีกทั้งระหว่างทางก็มีทั้งโจรผู้ร้ายและสัตว์ร้ายซุ่มอยู่เนือง ๆ คุณต้อง

แต่ละอย่างนี้ต่างกันยังไงครับ งงไปหมด ต้องทำอันไหน อันไหนที่จะทำให้บรรลุนิพพานครับ ขอคำแนะนำหน่อยครับมือใหม่ ขอบคุณคห.ครับ

สมาธิภาวนา หรือการเจริญสมาธิ เป็นหัวใจสำคัญในการปฏิบัติธรรมในพระพุทธศาสนา โดยพระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรงแสดงแนวทางการพัฒนาสมาธิไว้หลายนัย ซึ่งในสังคีติสูตร (ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค) และสมาธิสูตร (อังคุตตรนิกา