อาการแบบนี้คือเสี่ยงจะเป็นอะไรมั้ยคะ

 คือเราเป็นคนที่ข้อนข้างคิดมากในระดับที่ว่ามากจริงๆ คิดเล็กคิดน้อยมีอะไรนิดหน่อยก็จะคิดมากจนซึม ไม่ค่อยพอใจกับอะไรที่มันขัดใจตัวเองค่ะ เหมือนจะหงุดหงิดง่ายมากๆด้วย ทุกครั้งเวลามีเรื่องอะไรให้คิดม

วันนี้โครตนอยตัวเอง เราเรียนเรื่องพวกคลื่นและพลังงานกระจกเว้านูน อะไรประมาณนี้ มอสามอ่ะค่ะ เรานั่งทำโจทย์แล้วไม่เข้าใจเลย ตอนนี้เราพึ่งอ่านถึงแค่เรื่องคลืานด้วย ทั้งๆที่มีอีกเยอะมาก นั่งร้องไห้ เคคียด

สังเกตุตัวเองมาสักระยะหนึ่งแล้ว ระยะเวลา2เดือน อาการที่เป็นบ่อยๆ - ชอบคิดมากอยู่บ่อยๆ -หมกตัวกับโลกโซเชี่ยล -ไม่ออกไปพบปะเพื่อนฟูง -แอบร้องไห้บ่อยมาก มันมีช่วง2-3สัปดาห์ที่ แอบลุกทานั่งร้องไห้ตอนดึกๆร

หลายวันมานี้ รู้สึกค่อนข้างแย่เลยค่ะ เครียดเรื่องปัญหาชีวิต-ครอบครัว และเราก็เป็นคนคิดมากด้วยสิ คิดไปเรื่อยเปื่อย ยิ่งเครียดเลยทีนี้ แล้วมันดันมีความคิดอยากจะทำร้ายตัวเองขึ้นมา ควรทำยังไงดีคะ

เราเป็นคนที่เสพติดการร้องไห้มากๆ เราจะร้องในตอนกลางคืนเป็นส่วนใหญ่ อย่างเช่น เราคิดมากเรื่องคนคุยเรา คิดไปเอง อ่านเธรดเศร้า ฟังเพลงเศร้า คิดถึงเรื่องตอนเด็กๆ ดูรูปเก่าๆ ส่วนน้อยที่จะร้องตอนเช้า(ที่โรง

มาแลกเปลี่ยนกันเถอะค่ะTTอยากรู้ว่าแต่ละคนมีวิธีรับมือแบบไหน เผื่อจะเอาไปปรับใช้บ้าง TT คือเราค่อนข้างมีปัญหากับคุณตาบ่อยมากเลยค่ะ ไม่ใช่แค่เรา รวมถึงพี่ชายเราก็ด้วย เราอยู่บ้านกับตา บ่อยค่ะ เดิมทีท่า

ตามหัวข้อเลยค่ะ ตอนนี้เราอยู่แค่ม.2 เรียนอยู่ที่สาธิตค่ะ งานเยอะมากกก เหนื่อยมากๆ ช่วงม.1 เป็นปีแรกที่เข้ามามัธยม ปีปรับตัว ร้องไห้แทบทุกวัน งานมันเยอะมากๆ ไม่เหมือนปกติที่เรียนมา แต่ละงานก็เป็นงานชิ้

เราไม่รู้นะคะว่าทุกคนเคยเป็นมั้ยคือเราอยากเป็นนักเขียนค่ะ แต่ที่บ้านไม่ค่อยสนับสนุนเพราะเขาอยากให้เป็นงานอดิเรกมากกว่า เรารู้สึกว่าเราไม่น่าพูดออกไปมันดูไม่ควร เราเอาไปปรึกษาคนสนิทหลายคนค่ะว่ากูอยากเป

เรารักเขาแต่มันเหนื่อยมากๆ เรามีหลายๆอย่างที่เข้ากันไม่ได้เลย เขาไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่ ขนาดเราร้องไห้จะเพราะเขาหนักมาก เชายังไม่ใส่ใจ ตอนคบกันแรกๆใส่ใจ พอคบไปเรื่อยๆไม่เป็นแบบแรกแล้ว พยายามปล่อย พยายาม