ตอนผมอายุ 20 มองคนอายุ40-50ว่าแก่ ว่ารุ่นลุง
ตอนนี้ผมจะ40แล้ว แต่รู้สึกว่ายังไม่แก่ ยังรู้สึกว่าเป็นวัยรุ่นอายุ20 แค่มีภาระเยอะกว่า ครอบครัว หนี้สิน และหน้าที่รับผิดชอบ
ตั้งคำถามกับตัวเองหลายอย่าง แล้วคิดได้ว่าคนรุ่นอายุ40-50ตอนนี้ หัวใจยังไม่แก่เลย จริงๆแล้วอายุรุ่นนี้ผ่านยุคเปลี่ยนแปลงมาก
ทันทุกสมัยทั้งlo tech จนhi techสมัยนี้
ทันตั้งแต่เล่นsocial mediaยุกแรก เพิรช์
ทั้นตั้งแต่แพ๊คลิงค์ pct จนถึงiphone14
ขึ้นรถไฟฟ้าตั้งแต่เพิ่งเริ่มใหม่ๆ
Famicom ถึง PS5
ศิลปินออกที่เป็นอัลบั้ม จนเหลือแค่ที่ละเพลง
Sony walkman ผ่านipad จนฟังได้จากโทรศัพท์
Joey boy, AA crew, eminem, silly fool bigass ที่ยังฟังกันอยู่จนถึงวันนี้
ตั้งแต่จีบสาวแล้วรออยู่ร้านโดนัทเป็นชั่วโมง
รอไปเรื่อยๆไม่รู้เมื่อไหร่จะมา โทรหาก็ไม่ได้ จนถึงยุคที่ส่งข้อความหากันได้ตลอด
แม้แต่ยุคที่เพลงเมทัลเพลงร็อคเฟื่องมาก จนเปิดฟังในรถแล้วลูกยังงงว่าพ่อฟังเพลงแบบนี้ด้วยเหรอ
ทุกวันนี้พยายามใช้ชีวิตแบบว่า ต่อให้หน้าแก่แต่ไม่ยอมให้ใจตัวเองแก่
พอหาเงินดูแลครอบครัว ดูแล้วตัวเองได้ ยิ่งรู้สึกว่าเราเป็นวัยรุ่นมากกว่าสมัยตอนเป็นวัยรุ่นจริงๆซ่ะอีก ได้ทำหลายอย่างที่อยากทำเมื่อก่อนแต่ไม่ได้ทำ
นึกมาอีกที เราก็ไม่ได้แก่ อายุมากขึ้น ความรับผิดชอบมากขึ้น แต่พออยู่กับตัวเอง สุดท้ายเราก็ยังเป็นตัวเราเองตอนอายุ20 ฟังเพลงเฮ้วๆเหมือนเดิม บ้าๆบ่อๆเหมือนเดิม
คิดไปว่าต่อให้อยู่ถึงอายุ70 แต่ก็ไม่ยอมให้ใจแก่ตาม
แต่สุดท้ายอยากจะพูดกับตังเองแล้วคนรุ่นเดียวกันว่าอย่าปล่อยให้เวลาลืมความเป็นตัวเราเอง
แล้วก็อยากจะบอกคนอายุน้อยกว่าที่มองเราเป็นลุงเป็นป้าว่ากุแค่อายุมากกว่านะเว้ย แต่ใจก็ยังเป็นวัยรุ่นเหมือนทุกคนนั้นแหละ.
อายุเริ่มมากขึ้นแล้ว แต่ก็ยังอยากเป็นตัวเองตอน20จะได้มั้ยใจ
ตอนนี้ผมจะ40แล้ว แต่รู้สึกว่ายังไม่แก่ ยังรู้สึกว่าเป็นวัยรุ่นอายุ20 แค่มีภาระเยอะกว่า ครอบครัว หนี้สิน และหน้าที่รับผิดชอบ
ตั้งคำถามกับตัวเองหลายอย่าง แล้วคิดได้ว่าคนรุ่นอายุ40-50ตอนนี้ หัวใจยังไม่แก่เลย จริงๆแล้วอายุรุ่นนี้ผ่านยุคเปลี่ยนแปลงมาก
ทันทุกสมัยทั้งlo tech จนhi techสมัยนี้
ทันตั้งแต่เล่นsocial mediaยุกแรก เพิรช์
ทั้นตั้งแต่แพ๊คลิงค์ pct จนถึงiphone14
ขึ้นรถไฟฟ้าตั้งแต่เพิ่งเริ่มใหม่ๆ
Famicom ถึง PS5
ศิลปินออกที่เป็นอัลบั้ม จนเหลือแค่ที่ละเพลง
Sony walkman ผ่านipad จนฟังได้จากโทรศัพท์
Joey boy, AA crew, eminem, silly fool bigass ที่ยังฟังกันอยู่จนถึงวันนี้
ตั้งแต่จีบสาวแล้วรออยู่ร้านโดนัทเป็นชั่วโมง
รอไปเรื่อยๆไม่รู้เมื่อไหร่จะมา โทรหาก็ไม่ได้ จนถึงยุคที่ส่งข้อความหากันได้ตลอด
แม้แต่ยุคที่เพลงเมทัลเพลงร็อคเฟื่องมาก จนเปิดฟังในรถแล้วลูกยังงงว่าพ่อฟังเพลงแบบนี้ด้วยเหรอ
ทุกวันนี้พยายามใช้ชีวิตแบบว่า ต่อให้หน้าแก่แต่ไม่ยอมให้ใจตัวเองแก่
พอหาเงินดูแลครอบครัว ดูแล้วตัวเองได้ ยิ่งรู้สึกว่าเราเป็นวัยรุ่นมากกว่าสมัยตอนเป็นวัยรุ่นจริงๆซ่ะอีก ได้ทำหลายอย่างที่อยากทำเมื่อก่อนแต่ไม่ได้ทำ
นึกมาอีกที เราก็ไม่ได้แก่ อายุมากขึ้น ความรับผิดชอบมากขึ้น แต่พออยู่กับตัวเอง สุดท้ายเราก็ยังเป็นตัวเราเองตอนอายุ20 ฟังเพลงเฮ้วๆเหมือนเดิม บ้าๆบ่อๆเหมือนเดิม
คิดไปว่าต่อให้อยู่ถึงอายุ70 แต่ก็ไม่ยอมให้ใจแก่ตาม
แต่สุดท้ายอยากจะพูดกับตังเองแล้วคนรุ่นเดียวกันว่าอย่าปล่อยให้เวลาลืมความเป็นตัวเราเอง
แล้วก็อยากจะบอกคนอายุน้อยกว่าที่มองเราเป็นลุงเป็นป้าว่ากุแค่อายุมากกว่านะเว้ย แต่ใจก็ยังเป็นวัยรุ่นเหมือนทุกคนนั้นแหละ.