เรื่องของผม...

ซีเกมส์คราวนี้ เห็นทีมวอลเล์ย์สาวไทย ไว้ผมค่อนข้างยาวหลายคนและเสียแต้มจากการฟาล์ว เพราะผมไปโดนnetค่อนข้างบ่อย(หลายท่านคงอาจสังเกตเหมือนกัน) ไม่แน่ใจว่าทางโค้ชหรือผู้บริหารสมาคมได้ให้ความสำคัญตรงจุดนี้ด้วยการบอกกล่าวนักกีฬาด้วยหรือไม่ เพราะดูแล้วเป็นการเสียแต้มโดยใช่เหตุ ถึงแม้บางครั้งปลายผมโดนนิดๆ ก็อาจไม่เสียฟาล์ว(อย่างกรณีปลายผมของน้องเพียวโดนก็ไม่เสียแต้ม) แต่ถ้าผมโดนเต็มๆยังไงก็เสียตามที่ดูถ่ายทอด(อย่างเช่นแต้มที่ 14 เซ็ตที่ 4 ของเวียดนามได้จากการฟาล์วเพราะผมของสิริมาโดนnetเต็มๆ ไทยขอชาเล้นจ์แล้วเป็นลูก Net Touch ไทยเสียแต้ม)    นี่ก็คงเป็นหนึ่งในสาเหตุที่ทีมวอลเล่ย์หญิงญี่ปุ่นตัดผมสั้นกันยกทีม หรือถ้าจะไว้ผมยาวก็มัดรวบตึงให้แน่นเป็นก้อนไม่ให้สะบัด(อย่างน้องดาริน ปิ่นสุวรรณในนัดชิงกะเวียดนาม เห็นน้องคนเดียวเลยที่มัดแบบนี้) หรือเรื่องของ"ผม" ในกีฬาวอลเล่ย์ไม่ใช่เรื่องสำคัญขนาดนั้น คนดูก็เชียร์ไปจะมาติอะไรแค่เรื่องผมของนักกีฬา

เรื่องของ"ผม"ซมซานมานแล้ว
รักก็แห้วเงินก็หดสลดเหลือ
ตอนมีเงินเพลินนักรักจุนเจือ
แต่ยามเมื่อเงินขาดอนาถใจ

เพราะรักเมินเกินขม"ผม"เจ็บปวด
ทุกอย่างชวดพาจนสุดทนไหว
ช่วยบอก"ผม"สักนิดผิดอะไร
หรือมีใครปลอบขวัญวันระทม

ผ้าเช็ดหน้าสักผืนคอยยื่นซับ
เผื่อรองรับน้ำตาคราขื่นขม
หรือเอ่ยคำหวานหวานปลอบซานซม
คนละ"ผม"แล้วหนอ...ขอลาเอย ฯ

กวีวอลเล่ย์