ชีวิตคนตรงกลาง

ใครเป็นแบบผมบ้างครับ คือมักจะอยู่ตรงกลางของสังคมตลอดไม่ว่าเหิดเรื่องอะไรเราก็ต้องเป็นคนกลางๆและต้องเป็นที่ปรึกษาตลอดแต่พอเรื่องเริ่มบานปลายก็จะโกรธตัวเองนะที่ช่วยไม่ได้ บางที่ก็สับสนว่าที่ทำมันถูกไหม กลัวว่าจะทำพลาดแล้วต้องเสียทุกอย่างไป ทั้งๆที่การที่เราทำแบบนี้ก็แค่ อยากอยู่สงบๆอยากช่วยคนอื่นแต่ว่ากลับต้องมาลำบากใจและกังวลเอาเอง ผมเคยพูดออกไปว่า ขอร้องสันติภาพได้ไหม ไม่ทะเลาะกันได้ไหม ผมเหนื่อยนะ แต่ก็โดนโต้กลับมาแบบ รุนแรง ผมเลยเริ่มหมดกำลังลง จะหนีก็ไม่ได้จะเดินต่อก็ไม่ไหว ทนเอาๆ แทบจะบ้าตายแต่ทำอะไรไม่ได้เลย ยิ้มสู้ทั้งๆที่ไม่ไหวแล้ว ผมสับสน กังวล และ โกรธตัวเองมาก มากพอที่จะขาดใจ รู้สึกแย่กับทุกอย่างที่ต้องเจอตลอดมาเลย ไม่กล้าบอกใคร ทำได้แต่ ทนอยู่เอา