ภาคต่อของกระทู้ "เงินเดือน 9000 กับเศรษฐกิจช่วงนี้ ? - Pantip"
สวัสดีทุกคน
เมื่อ 2 วันก่อนเราได้ตั้งกระทู้เพื่อขอกำลังใจจากหลาย ๆ ท่านที่ทำงานไปเรียนไป ทำให้เราแอบนึกถึงกระทู้เก่าของตัวเองเมื่อปีที่แล้ว ซึ่งบอกตามตรงเลยว่าเราไม่คิดว่ากระทู้นั้นของเราจะมีคนเข้ามาให้กำลังใจทั้งผ่านกระทู้ และช่องทางอินบล็อกเยอะมากขนาดนี้ ขอขอบคุณสำหรับหลายคำแนะนำที่ทุกคนให้มา และแน่นอนค่ะเราไม่ได้แค่อ่านคำแนะนำของทุกคนอย่างเดียว เรานำหลาย ๆ อย่างที่ทุกคนแนะนำไปปรับใช้ มาวันนี้เราเลยอยากจะมาอัปเดต ชีวิตใน 1 ปีที่ผ่านมาของเราให้ทุกคนอีกครั้ง
ผ่านมาปีกว่าตัวของเราก็ยังเป็นพนักงานพาร์ทไทม์เหมือนเดิม แต่เพิ่มเติมคือรู้สึกว่างานใหม่ที่ทำตอบสนองต่อความต้องการในหลาย ๆ ด้านของเรา (ตรงสายที่กำลังเรียนในม.)
ตอนนี้เราทั้งเริ่มเรียนต่อในมหาวิทยาลัยเปิดที่หนึ่ง (เดาว่าถ้าพูดชื่อทุกคนต้องรู้จักแน่นอน) ได้เรียนในคณะที่ชอบ ได้ทำงานที่รู้สึกว่าเหมาะกับตัวเองมาก และที่ทำงานของเราก็เข้าใจเราในด้านการเรียนด้วยทำให้ไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องการลางานเพื่อไปสอบ
วันนี้ที่อยากจะมาเขียนเพื่อบอกเล่าให้ทุกคนได้อ่านอีกครั้ง อยากจะใช้การแบ่งปันเรื่องราวนี้เป็นกำลังใจ และแนวทางในการใช้ชีวิตของวัยรุ่น วัยผู้ใหญ่หรือใครก็ตามที่ตอนนี้กำลังทำตามความฝันของตัวเองอยู่ และยังรู้สึกท้อรู้เหนื่อย
อยากให้อ่านประโยคนี้นะคะ "ต้นชีวิตของแต่ละคนไม่เท่ากัน ความเหนื่อยของแต่ละคนก็ไม่เท่ากัน เพราะฉะนั้นอย่ากดดันตัวเองมากเกินไป ใช้ชีวิตให้พอดี"
ถึงแม้ว่าเราจะมีประสบการณ์ในการใช้ชีวิตไม่มาก แต่ก็เชื่อว่าข้อความที่กำลังจะเริ่มแบ่งปันนี้จะช่วยหลาย ๆ ท่านได้ค่ะ
เริ่มต้นก็คือตอนนี้เราก็ยังใช้ชีวิตอยู่ด้วยตัวเอง ไม่ได้พึ่งพาที่บ้านเหมือนเดิม
เอาละขอเริ่มแจกแจงรายละเอียดการใช้จ่ายใน 1 เดือนของเรากับเงินเดือนเฉลี่ย 12500 บาท มาดูการใช้ชีวิตในแต่ละดือนให้อยู่รอดของเรากันค่ะ
ค่าใช้จ่ายรายเดือน
1. ค่าห้อง 2000 บาทรวมน้ำไฟ (ได้ห้องที่ไม่ใกล้ไม่ไกลที่ทำงาน)
2. ค่าเดินทาง 1000 บาท (รถเมล์เป็นหลัก)
3. ค่าทำฟัน 1000 บาท **แน่นอนว่าหลายท่านเคยแจ้งไว้ในกระทู้เก่าว่าค่าใช้จ่ายตัวนี้ยังไม่จำเป็น แต่เราไม่สามารถหยุดทำได้จริง ๆ ค่ะ เนื่องจากคำนวนหลาย ๆ อย่างค่าใช้จ่ายในการทำหากไปเริ่มต้นใหม่จะเยอะกว่าเดิมแน่นอน
4. ค่าอินเตอร์เน็ต 426 บาท (มาลงตัวกับของค่ายเขียวน่าจะโปร Fixxie มั้งนะคะ)
5. ค่าอาหาร + ค่าของใช้จำเป็น 3000 บาท (ใช้วิธีซื้อของสดทำอาหารไว้ทานที่บ้าน และที่ทำงาน)
6. เก็บค่าเทอม และจิปาถะในการเรียน 3500 บาท
คงเหลือเลขกลม ๆ 1500 บาท ยอดตรงส่วนนี้มีคิดไว้ว่าจะเก็บไว้ฉุกเฉิน + ค่าเรียนภาษาเพิ่มเติมค่ะ
ซึ่งรายละเอียดที่แจกแจงมาทั้งหมดบางเดือนอาจจะใช้ไม่ถึงนะคะ เพราะส่วนมากค่าอาหาร + ค่าของใช้จำเป็น บางทีเราซื้อไว้เคยใช้ได้นานสูงสุดเกือบ 3 เดือนเลยค่ะ (เว้นพวกของใช้ประจำเดือน สบู่,ยาสีฟัน,แชมพูครีมนวด และผ้าอนามัย)
ถามว่าเศรษฐกิจแบบนี้กับเงินเท่านี้อยู่ได้ไหม อยู่ได้ค่ะแต่คุณภาพการใช้ชีวิตก็ไม่ได้ดี ไม่ได้แย่มากค่ะ ส่วนนึงน่าจะเพราะเราไม่ได้มีภาระหนี้สินอะไร แถมค่าเทอมมหาวิทยาลัยก็ไม่ได้แพงมาก
แต่อยากจะบอกหลาย ๆ ท่านนะคะว่าอย่าใช้ชีวิตเครียดมาก เหนื่อยท้อก็หาอะไรที่ทำแล้วฮีลใจเราบ้าง บางทีเราเหนื่อยหลังเลิกงาน แอบนอยด์กับชีวิตก็ใช้วิธีเดินคิดไปเรื่อยเปื่อยไปเดินเล่นตากแอร์เย็น ๆ ในห้าง หาที่ใหม่ในการอ่านหนังสือบ้าง เพระาเคยใช้ชีวิตเครียดกินแบบปีที่แล้วก็แอบเกือบจะใช้ชีวิตไม่รอดเหมือนกันค่ะ
แปะเพลงให้กำลังใจนะคะ "MUSKETEERS - นิทาน (Official MV) " ไปเจอน้าแน็กร้องในรายการนึงมา เราฟังเองแล้วก็มีกำลังใจเหมือนกันค่ะ
เงินเดือน 12500 บาทกับการเก็บเงินไว้ใช้ในการเรียน (เล่าต่อจากกระทู้เงินเดือน 9000 บาท)
สวัสดีทุกคน
เมื่อ 2 วันก่อนเราได้ตั้งกระทู้เพื่อขอกำลังใจจากหลาย ๆ ท่านที่ทำงานไปเรียนไป ทำให้เราแอบนึกถึงกระทู้เก่าของตัวเองเมื่อปีที่แล้ว ซึ่งบอกตามตรงเลยว่าเราไม่คิดว่ากระทู้นั้นของเราจะมีคนเข้ามาให้กำลังใจทั้งผ่านกระทู้ และช่องทางอินบล็อกเยอะมากขนาดนี้ ขอขอบคุณสำหรับหลายคำแนะนำที่ทุกคนให้มา และแน่นอนค่ะเราไม่ได้แค่อ่านคำแนะนำของทุกคนอย่างเดียว เรานำหลาย ๆ อย่างที่ทุกคนแนะนำไปปรับใช้ มาวันนี้เราเลยอยากจะมาอัปเดต ชีวิตใน 1 ปีที่ผ่านมาของเราให้ทุกคนอีกครั้ง
ผ่านมาปีกว่าตัวของเราก็ยังเป็นพนักงานพาร์ทไทม์เหมือนเดิม แต่เพิ่มเติมคือรู้สึกว่างานใหม่ที่ทำตอบสนองต่อความต้องการในหลาย ๆ ด้านของเรา (ตรงสายที่กำลังเรียนในม.)
ตอนนี้เราทั้งเริ่มเรียนต่อในมหาวิทยาลัยเปิดที่หนึ่ง (เดาว่าถ้าพูดชื่อทุกคนต้องรู้จักแน่นอน) ได้เรียนในคณะที่ชอบ ได้ทำงานที่รู้สึกว่าเหมาะกับตัวเองมาก และที่ทำงานของเราก็เข้าใจเราในด้านการเรียนด้วยทำให้ไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องการลางานเพื่อไปสอบ
วันนี้ที่อยากจะมาเขียนเพื่อบอกเล่าให้ทุกคนได้อ่านอีกครั้ง อยากจะใช้การแบ่งปันเรื่องราวนี้เป็นกำลังใจ และแนวทางในการใช้ชีวิตของวัยรุ่น วัยผู้ใหญ่หรือใครก็ตามที่ตอนนี้กำลังทำตามความฝันของตัวเองอยู่ และยังรู้สึกท้อรู้เหนื่อย
อยากให้อ่านประโยคนี้นะคะ "ต้นชีวิตของแต่ละคนไม่เท่ากัน ความเหนื่อยของแต่ละคนก็ไม่เท่ากัน เพราะฉะนั้นอย่ากดดันตัวเองมากเกินไป ใช้ชีวิตให้พอดี"
ถึงแม้ว่าเราจะมีประสบการณ์ในการใช้ชีวิตไม่มาก แต่ก็เชื่อว่าข้อความที่กำลังจะเริ่มแบ่งปันนี้จะช่วยหลาย ๆ ท่านได้ค่ะ
เริ่มต้นก็คือตอนนี้เราก็ยังใช้ชีวิตอยู่ด้วยตัวเอง ไม่ได้พึ่งพาที่บ้านเหมือนเดิม
เอาละขอเริ่มแจกแจงรายละเอียดการใช้จ่ายใน 1 เดือนของเรากับเงินเดือนเฉลี่ย 12500 บาท มาดูการใช้ชีวิตในแต่ละดือนให้อยู่รอดของเรากันค่ะ
ค่าใช้จ่ายรายเดือน
1. ค่าห้อง 2000 บาทรวมน้ำไฟ (ได้ห้องที่ไม่ใกล้ไม่ไกลที่ทำงาน)
2. ค่าเดินทาง 1000 บาท (รถเมล์เป็นหลัก)
3. ค่าทำฟัน 1000 บาท **แน่นอนว่าหลายท่านเคยแจ้งไว้ในกระทู้เก่าว่าค่าใช้จ่ายตัวนี้ยังไม่จำเป็น แต่เราไม่สามารถหยุดทำได้จริง ๆ ค่ะ เนื่องจากคำนวนหลาย ๆ อย่างค่าใช้จ่ายในการทำหากไปเริ่มต้นใหม่จะเยอะกว่าเดิมแน่นอน
4. ค่าอินเตอร์เน็ต 426 บาท (มาลงตัวกับของค่ายเขียวน่าจะโปร Fixxie มั้งนะคะ)
5. ค่าอาหาร + ค่าของใช้จำเป็น 3000 บาท (ใช้วิธีซื้อของสดทำอาหารไว้ทานที่บ้าน และที่ทำงาน)
6. เก็บค่าเทอม และจิปาถะในการเรียน 3500 บาท
คงเหลือเลขกลม ๆ 1500 บาท ยอดตรงส่วนนี้มีคิดไว้ว่าจะเก็บไว้ฉุกเฉิน + ค่าเรียนภาษาเพิ่มเติมค่ะ
ซึ่งรายละเอียดที่แจกแจงมาทั้งหมดบางเดือนอาจจะใช้ไม่ถึงนะคะ เพราะส่วนมากค่าอาหาร + ค่าของใช้จำเป็น บางทีเราซื้อไว้เคยใช้ได้นานสูงสุดเกือบ 3 เดือนเลยค่ะ (เว้นพวกของใช้ประจำเดือน สบู่,ยาสีฟัน,แชมพูครีมนวด และผ้าอนามัย)
ถามว่าเศรษฐกิจแบบนี้กับเงินเท่านี้อยู่ได้ไหม อยู่ได้ค่ะแต่คุณภาพการใช้ชีวิตก็ไม่ได้ดี ไม่ได้แย่มากค่ะ ส่วนนึงน่าจะเพราะเราไม่ได้มีภาระหนี้สินอะไร แถมค่าเทอมมหาวิทยาลัยก็ไม่ได้แพงมาก
แต่อยากจะบอกหลาย ๆ ท่านนะคะว่าอย่าใช้ชีวิตเครียดมาก เหนื่อยท้อก็หาอะไรที่ทำแล้วฮีลใจเราบ้าง บางทีเราเหนื่อยหลังเลิกงาน แอบนอยด์กับชีวิตก็ใช้วิธีเดินคิดไปเรื่อยเปื่อยไปเดินเล่นตากแอร์เย็น ๆ ในห้าง หาที่ใหม่ในการอ่านหนังสือบ้าง เพระาเคยใช้ชีวิตเครียดกินแบบปีที่แล้วก็แอบเกือบจะใช้ชีวิตไม่รอดเหมือนกันค่ะ
แปะเพลงให้กำลังใจนะคะ "MUSKETEERS - นิทาน (Official MV) " ไปเจอน้าแน็กร้องในรายการนึงมา เราฟังเองแล้วก็มีกำลังใจเหมือนกันค่ะ