สวัสดีค่ะ เราอายุ 18 กำลังจะขึ้นมหาลัยที่อยู้ไกลบ้านมาก ๆ เหตุผลเพราะว่าเราไม่อยากอยู่ใกล้บ้าน ไม่อยากอยู่กับพ่อแม่ เพราะทะเลาะกันทุกวัน ช่วงปิดเทอมไม่มีวันไหนไม่เคยทะเลาะเลย เป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กแล้วค่ะทั้งโดนกดดันเรื่องเรียน อยากให้เข้าหมอต่าง ๆ พอเราไม่เรียนหมอเขาก็ชอบพูดแขวะ เขาอยากให้ครอบครัวมีหน้ามีตา เหตุผลที่เราไม่อยากอยู่บ้านนี้เริ่มมาจากเราเป็นลูกบุญธรรมค่ะ เขามีลูกชายแท้ ๆ สองคน คนกลางแต่งงานมีงานทำและย้ายออกไปอยู่กับครอบครัวแล้ว ส่วนคนโตมีปัญหาหนักมากทั้งติดยา ไม่เอางานมานอนอยู่บ้านเฉย ๆ พี่คนโตเคยทะเลาะกังเราหนักมากเพราะเรื่องงานบ้านค่ะ เขาโยนมาให้เราหมดเลย แล้วแม่ก็เข้าข้างพี่ค่ะ แม่เอาแต่พูดว่าเป็นงานของผู้หญิง เราทำได้ค่ะแต่เราก็เหนื่อยเป็น อีกคนนอนสบาย กินแล้วนอนไปวัน ๆ แม่ก็ไม่ว่าอะไร กับเราที่ทำผิดนิดหน่อยก็โดนด่าโดนว่า ปกติเราตื่นประมาณ9-10โมง เพราะเป็นช่วงปิดเทอม แม่ก็เอาแต่พูดว่าทำไมเราไม่นอนทั้งวันไปเลย ไม่ต้องมาช่วยอะไร ปกติเราตื่นมาเราก็มาทำกับข้าวให้พ่อแม่พี่ ล้างจาน ช่วยแม่ขายของ เราพยายามทำให้เยอะที่สุดแล้วค่ะ แต่เราก็ยังโดนว่า จนเราคิดว่าเราอยากยืนด้วยตัวเองแล้ว เขาชอบพูดว่าที่ต้องมาขายของ ลำบากก็เพราะเรา แต่เขาเป็นคนไปรับเรามาเลี้ยงเองนะคะ แล้วบ้านเราก็ไม่ได้ลำบากแต่แรก เป็นเพราะพ่อเราไปเป็นหนี้การพนันจนเสียเงินไปเยอะแยะ พี่คนโตก็เคยมีรถแต่ไม่ผ่อนจนโดนเขายึดไป เราเป็นคนเดียวที่ได้เรียนมหาลัยเราเลยคิดว่าเราทำให้เขาลำบากหรอ ทั้ง ๆ ที่เราไม่ได้ขอให้เขาเอามาเลี้ยง เราคิดอยู่บ่อย ๆ เลยว่าจะทำยังไงให้เรายืนด้วยตัวเองได้ ถ้าเราได้ไปเรียน เราก็ไม่อยากกลับมาที่บ้านอีกแล้ว
ทะเลาะกับพ่อแม่ อยากย้ายออกจากบ้าน