ทำไมคนในครอบครัวบอกว่าเพราะเราเป็นแบบนี้ๆถึงนู่นนั่นนี่ทั้งๆที่เราพยายามแล้ว

ขอพื้นที่ระบายนะคะ 

คือเริ่มเลยคือตอนนี้เรากำลังจะขึ้นมหาลัยก่อนจะขึ้นนั้น เราทำคะแนนสอบได้ไม่ดี ทำให้ยื่นแพทย์ไม่ได้ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้อยากเป็นอยู่แล้ว เราอยากเข้ารังสีเทคนิค พอไปมาเรายื่นโควต้าติดเป็นคณะการท่องเที่ยว พี่สาว1กับแม่ก็บังคับให้เราเอาเลย เพราะคิดว่าจะยื่นอะไรไม่ได้อีกทั้งๆที่ยื่นได้ เราอธิบายแล้วแต่ไม่คิดที่จะฟังเลย พอพี่สาววางสายไป แม่ก็ด่าเรารัวๆเลยค่ะ ว่าเราโง่ ไม่มีสมอง ไม่เจริญหรอกคนอย่างอะ แล้วก็หัวเราะยิ้มไปด้วย เราเสียใจมากๆ จนไปนั่งร้องไห้ในห้องตัวเอง ไม่คิดว่าจะต้องมาเจอแบบนี้ จากนั้นพี่สาว1ก็จัดการเรื่องหอเรื่องเกี่ยวกับมหาลัยให้ แล้วพี่สาว2ก็โทรมาคุยกับแม่ เราน้อยใจมากทั้งๆที่เราอยู่กับแกทุกวันแท้ๆ555555555แต่พอแม่ได้คุยกับพี่สาว2ก็ยิ้มมีความสุขนั่งร้องไห้บอกรักพี่สาวเราใหญ่เลยค่ะ บอกว่าภูมิใจในตัวพี่ ทั้งๆที่เวลาแกป่วยเราเป็นคนขี่รถรีบพาแกไปหาหมอแท้ๆ แล้วพี่ก็คุยกับแม่เรื่องการเข้ามหาลัยของเราค่ะ พี่พูดประมาณว่าที่ไม่อยากช่วยเพราะเราเป็นแบบนี้ ฟังแต่พี่สาว1ไม่ยอมฟังตัวเองบ้าง แต่จริงๆเราพยายามบอกแล้วว่าโดนบังคับ แต่แม่ก็พูดแก้ตัวเอาผิดมาให้เรา แล้วก็คุยกันต่อ พอต่อมาเรื่องนี้เรามีส่วนผิดอยู่ค่ะ พี่สาวโทรมาว่าเราว่าทำไมยังเลี้ยงแมวอยู่อีก ทำไมไม่ให้อยู่นอกบ้านเพราะจะทำให้คนในบ้านป่วย ส่วนเราก็พยายามหาบ้านให้แมวอยู่ค่ะ เราไม่กล้าพูดอะไรมากเพราะกลัวจะโดนด่า เราเลยได้แต่เออออย้อนไปช่วงโควิดค่ะโทรศัพท์เราพัง ต้องใช้เรียนออนไลน์ แต่พี่สาว1ไม่ซื้อให้ พี่สาว2เลยซื้อให้แทน พอต่อมาโทรศัพท์น้องชายพังพี่สาว1รีบซื้อให้อย่างไวเลยค่ะ น้องชายเราขออะไรก็ได้หมด ต่างจากเราที่คอยช่วยแม่ทำงานตลอดแต่ไม่เคยได้อะไร เราน้อยใจมากๆเลยค่ะ แล้วก็คิดว่าเราทำอะไรผิดนักหนา5555555  กลับมาตอนคุยโทรศัพท์ค่ะ พี่บอกว่า เพราะเราเป็นแบบนี้เราถึงไม่ได้อะไรเลย เพราะเป็นแบบนี้ถึงไม่อยากให้อะไรเลย ความคิดส่วนตัว เราพยายามช่วยพี่ตลอดนะคะ ไม่รู้ว่าเป็นความพยายามช่วยรึเปล่า หลายครั้งที่พี่ทั้ง2โอนเงินมาให้แม่เราแล้วแม่จัดสรรเงินๆม่เป็นค่ะ เอาไปซื้อของมาทำบ้านทั้งๆที่ไม่ค่อยจำเป็นหรืออาจจะเหลือไว้ซื้อกินทั้งเดือนบ้างก็ได้ แต่แกไม่เอาไว้เลยค่ะ ทีนี้พอแกโทรไปขอเงินพี่ เราสงสารพี่มากค่ะ เพราะพี่ก็ไม่มีมาให้ขนาดนั้น ตอนโอนมาทุกสิ้นเดือนเงินก็เยอะมากๆนะคะ เราเลยไม่อยากให้ไปกวนพี่ เราเลยตัดสินใจโดยการหาข้ออ้างให้แม่ไม่โทรไปขอเงินพี่เพิ่มค่ะ เราไม่รู้ว่าเราทำถูกมั้ย แต่เป็นแค่การตัดสินใจของเราในวัย15-18 ปีค่ะ แต่ก็ไม่เคยมีอะไรดีในสายตาพวกเขาเลย ยอมรับว่าน้อยใจมากๆค่ะ น้อยใจในสิ่งที่ไม่ควร แต่ทำไมเราต้องเป็นคนคอยรับอะไรตลอดเลยคะ เราแค่ไม่รู้ว่าควรทำยังไง ควรตอบโต้ยังไง ควรอธิบายยังไง เราผิดมากเลยหรอ ถ้าใครอ่านเรื่องของเรามาจนจบตอนนี้ ขอบคุณมากๆเลยนะคะที่รับฟัง^~^ เราจะพยายามยิ้มให้เยอะที่สุดและจะพยายามทำให้ตัวเองมีความสุขที่สุดเลยค่ะ