คือเรามีพี่ชายอยู่ 1คน. อายุอยู่ห่างจากเรา11ปี. แต่ช่วง 2-3ปีมานี้. แม่ให้ทุกอย่างกับพี่ชายจนหมด. มันทำให้เรารู้สึกเกียดพี่ชายเราขึ้นมา. ให้เงินพี่ชายเราเดือนเกือบ 20,000ทั้งๆที่พี่เราก็ทำงาน. ให้เราไปเรียนเดือนละ 4,000 พอช่วงหลังๆเริ่มหักเราเหลือเดือนละ3,000แล้วบอกให้เราประหยัด.
ตอนแรกเราก็ไม่รู้แต่มีคน แถวบ้านชอบโทรมาเล่าให้ฟัง. มันทำให้เราน้อยใจมากๆๆๆ. น้อยใจจนรู้สึกอยากให้มันตายไปจากโลกนี้. และเราก็ไม่อยากเป็นความหวังของใคร. เราเกียดที่เราเป็น. เขาบังคับเราทุกอย่างเขาอยากให้เรียนมหาลัยนี้ก็เรียน เขาอยากให้กลับบ้านก็กลับ. เขาไม่อยากให้กลับมหาลัยเราก็ไม่กลับ. มันทำให้รู้สึกเบื่อ. เบื่อที่จะต้องทำตามใจใคร.
แล้วมาวันนี้เขาไปรับลูกชายเขากลับมา พอเข้าได้ลูกชายเขากลับมา. เขาไม่แม้จะโทรหาเรา. เราโทรไปก็บอกไม่มีอะไรจะพูด. โคตน้อยใจ. แต่พูดไปเขาก็ไม่หัง. ไม่คิดจะฟัง บางครั้งเราคิดว่าการที่เรา
ไม่มีตัวตนมันดีกว่านี้😢
แม่เห็นพี่ชายดีกว่าเราทุกอย่าง?
ตอนแรกเราก็ไม่รู้แต่มีคน แถวบ้านชอบโทรมาเล่าให้ฟัง. มันทำให้เราน้อยใจมากๆๆๆ. น้อยใจจนรู้สึกอยากให้มันตายไปจากโลกนี้. และเราก็ไม่อยากเป็นความหวังของใคร. เราเกียดที่เราเป็น. เขาบังคับเราทุกอย่างเขาอยากให้เรียนมหาลัยนี้ก็เรียน เขาอยากให้กลับบ้านก็กลับ. เขาไม่อยากให้กลับมหาลัยเราก็ไม่กลับ. มันทำให้รู้สึกเบื่อ. เบื่อที่จะต้องทำตามใจใคร.
แล้วมาวันนี้เขาไปรับลูกชายเขากลับมา พอเข้าได้ลูกชายเขากลับมา. เขาไม่แม้จะโทรหาเรา. เราโทรไปก็บอกไม่มีอะไรจะพูด. โคตน้อยใจ. แต่พูดไปเขาก็ไม่หัง. ไม่คิดจะฟัง บางครั้งเราคิดว่าการที่เรา
ไม่มีตัวตนมันดีกว่านี้😢