อยากรู้ว่าเราเรียกร้องมาขนาดนั้นเลยเหรอ
เราคบกับแฟนมา5-6ปีแล้วค่ะ แฟนจะออกไปทำงานกลับมา4ทุ่มของทุกวัน เขากลับมาก็จะเล่นมือถือ ดูการ์ตูน แค่ด้วยความเหงาของเรา เราพยายามพูดกับเขา อยากให้เขาเล่าวันนี้ทำงานเป็นไง เหนื่อยมั้ย พูดอะไรกับเราก็ได้ เขาบอกว่าเหนื่อยอยู่ เราก็รอให้เขาได้กินข้าว ได้พัก ค่อยคุยก็ได้ พอผ่านไปอีกสักพักเขากินข้าวเสร็จก็ขึ้นมานอน เรานอนด้วยกัน ใกล้มากน่ะ เราหันไปถามเขาพรุ่งนี้อยากกินอะไรเหรอ จะได้เตรียมใส่กล่องไว้ให้ เขาไม่ตอบกลับมา เราเรียกเขาซ้ำๆ เราเรียกเขาแต่ละครั้ง4-5รอบ ทั้งทีเขายังไม่หลับ เขาไม่ตอบเรา พอเราถาม เขาบอกเหนื่อย เราเลยโกรธ ถามเขาไปว่า แค่ตอบว่ากินอะไร มันยากขนาดนั้นเลยเหรอ แค่คำถามเดียว แล้วเขาก็เงียบ หันหลังให้เรา เราร้องไห้เลยค่ะ เขาได้ยินเสียงร้องของเราน่ะ แต่กลับเฉยทุกครั้งที่เราร้องไห้ เราก็เลยคิดตอนนั้นว่าเออ ให้เขาพักไปเถอะ แล้วมันก็เป็นแบบนี้วนไปทุกๆวัน เราพูดกันน้อยลงมาก ส่วนเราก็ทำหน้าที่ของตัวเองไป จนล่าสุดเขากลับบ้าน เราไม่เคยตามเขาเลย ไม่โทรไม่อะไรทั้งนั้น ถ้ามีเรื่องคุยก็ทักเขาไป เขาจะตอบตอนไหนก็เรื่องของเขา เราเลยถามเขาไป ว่าคิดถึงเราบ้างมั้ย หายไปสี่วันแล้ว บอกคิดถึงหน่อยสิ เขาอ่าน แต่เลือกจะไม่พูด เปลี่ยนไปคุยอย่างอื่นแทน เราเฟลนิดๆ เลยตอบเขาไปสั้นคือ อือ เขาก็อ่านอีก เราเลยถามเขาไปว่าคำนี้มันพูดยากขนาดนั้นเลยเหรอ แค่เขาพูดกับเราแค่นี้ เราก็รู้สึกดีแล้ว แต่ทำไมพูดไม่ได้ เขาบอกหยอกเล่นไม่ได้เลยเหรอ แต่ความรู้สึกเรามันไม่ใช่แล้ว เราไม่อยากเจอหรือคบเขาแล้ว เพราะความเหินห่างที่มันมีมานาน มันทำให้เราเหนื่อยกับความสัมพันธ์นี้ เราเลยพูดไปตรงๆ ว่าเราตามเธอจนเหนื่อยแล้วน่ะ ต่อไปเราจะไม่ตามอีกแล้ว เรายอมรับไปตรงๆว่า เรารักเขาน้อยลงจริงๆ เราโครตเหนื่อยที่ต้องแบกความรู้สึกพวกนี้ไว้ เราควรจะพูดบอกเลิกเขายังไงดี หรือยังจะมห้โอกาสเขาแก้ตัวดู
เรางี่เง่ารึเปล่า
เราคบกับแฟนมา5-6ปีแล้วค่ะ แฟนจะออกไปทำงานกลับมา4ทุ่มของทุกวัน เขากลับมาก็จะเล่นมือถือ ดูการ์ตูน แค่ด้วยความเหงาของเรา เราพยายามพูดกับเขา อยากให้เขาเล่าวันนี้ทำงานเป็นไง เหนื่อยมั้ย พูดอะไรกับเราก็ได้ เขาบอกว่าเหนื่อยอยู่ เราก็รอให้เขาได้กินข้าว ได้พัก ค่อยคุยก็ได้ พอผ่านไปอีกสักพักเขากินข้าวเสร็จก็ขึ้นมานอน เรานอนด้วยกัน ใกล้มากน่ะ เราหันไปถามเขาพรุ่งนี้อยากกินอะไรเหรอ จะได้เตรียมใส่กล่องไว้ให้ เขาไม่ตอบกลับมา เราเรียกเขาซ้ำๆ เราเรียกเขาแต่ละครั้ง4-5รอบ ทั้งทีเขายังไม่หลับ เขาไม่ตอบเรา พอเราถาม เขาบอกเหนื่อย เราเลยโกรธ ถามเขาไปว่า แค่ตอบว่ากินอะไร มันยากขนาดนั้นเลยเหรอ แค่คำถามเดียว แล้วเขาก็เงียบ หันหลังให้เรา เราร้องไห้เลยค่ะ เขาได้ยินเสียงร้องของเราน่ะ แต่กลับเฉยทุกครั้งที่เราร้องไห้ เราก็เลยคิดตอนนั้นว่าเออ ให้เขาพักไปเถอะ แล้วมันก็เป็นแบบนี้วนไปทุกๆวัน เราพูดกันน้อยลงมาก ส่วนเราก็ทำหน้าที่ของตัวเองไป จนล่าสุดเขากลับบ้าน เราไม่เคยตามเขาเลย ไม่โทรไม่อะไรทั้งนั้น ถ้ามีเรื่องคุยก็ทักเขาไป เขาจะตอบตอนไหนก็เรื่องของเขา เราเลยถามเขาไป ว่าคิดถึงเราบ้างมั้ย หายไปสี่วันแล้ว บอกคิดถึงหน่อยสิ เขาอ่าน แต่เลือกจะไม่พูด เปลี่ยนไปคุยอย่างอื่นแทน เราเฟลนิดๆ เลยตอบเขาไปสั้นคือ อือ เขาก็อ่านอีก เราเลยถามเขาไปว่าคำนี้มันพูดยากขนาดนั้นเลยเหรอ แค่เขาพูดกับเราแค่นี้ เราก็รู้สึกดีแล้ว แต่ทำไมพูดไม่ได้ เขาบอกหยอกเล่นไม่ได้เลยเหรอ แต่ความรู้สึกเรามันไม่ใช่แล้ว เราไม่อยากเจอหรือคบเขาแล้ว เพราะความเหินห่างที่มันมีมานาน มันทำให้เราเหนื่อยกับความสัมพันธ์นี้ เราเลยพูดไปตรงๆ ว่าเราตามเธอจนเหนื่อยแล้วน่ะ ต่อไปเราจะไม่ตามอีกแล้ว เรายอมรับไปตรงๆว่า เรารักเขาน้อยลงจริงๆ เราโครตเหนื่อยที่ต้องแบกความรู้สึกพวกนี้ไว้ เราควรจะพูดบอกเลิกเขายังไงดี หรือยังจะมห้โอกาสเขาแก้ตัวดู