ปัญหาเกี่ยวกับแม่

สวัสดีค่ะคือมีเรื่องอยากมาเล่า เกี่ยวกับกับแม่ของเราค่ะ คือแม่เรามีลูกอยู่2คนซึ่งเราเป็นลูกคนที่สอง พี่กับเราห่างกัน7ปี แม่กับพ่อคือจะแบ่งกันชัดเจนว่าใครจะดูแลลูกคนไหน แม่ดูแลพี่ชายเรา ส่วนพ่อดูแลเรา ตั้งแต่เราจำความได้คือพี่ชายเราไปเรียนต่อในเมือง เราก็อยู่กับพ่อแม่ที่บ้าน แล้วคือพ่อแม่เรามักจะทิ้งเราไว้ที่บ้านคนเดียวหรือเอาไปฝากกับป้าเรา จนเราเป็นคนเงียบๆไปเลย เพราะไม่ค่อยมีเพื่อน จนขึ้นม.1เราเริ่มมีสังคมที่ใหญ่ขึ้นเราเริ่มที่จะพูดคำหยาบและติ่งเกาหลี เวลาแม่ได้ยินก็จะด่าเราแต่ไม่ค่อยมายุ่งกับการที่เราติ่ง ส่วนพ่อเวลาได้ยินคือจะด่าเพลงวงที่เราชอบอย่างนู้นอย่างนี้จนเรามีปัญหาคือไม่ค่อยคุยกัน คุยกันแทบนับคำได้ จนขึ้นม.4 เราเรียนสายวิทย์คณิต แม่เราคือกดดันเรามากเพราะว่าแม่เราทำงานที่โรงเรียนเก่าตอนเราประถมแล้วพวกครูที่นั่นชอบพูดว่าเราจะเรียนต่ออะไรยังไง แม่ก็จะเอาคำพูดนั้นมาบอกเราตอนที่เรากลับมาบ้านตลอด จนขึ้น ม.5 พี่เราก็กลับมาเรียนต่อแถวบ้านแล้วนางก็หยุดไปเพราะเราเรียนออนไลน์ด้วย พอมาม.6ก็เหมือนเดิมคือไปเอาคำพูดจากที่ทำงานมาพูดให้เรากับพี่ฟังจนเรากดดันมากๆ และร้องไห้ออกมาพูดกับนางว่า อย่าคำพูดมาพูดให้เราฟังเลยเราเหนื่อยนะ ทำไมแม่ไม่คิดถึงใจหนูเลยทั้งเอาคำพูดจากคนอื่นมาพูดทั้งด่าสารพัดหนูไม่โอเคมาก หนูขอร้องได้มั้ยอย่าคำพูดของคนอื่นมาเหล่าให้หนูฟังได้มั้ย แล้วยังมีเรื่องที่แม่ชอบเอาเรื่องของคนอื่นหรือลูกพี่ลูกน้องไปพูดแล้วเค้าโกรธ คนที่โดนด่าไม่ใช่แม่นะแต่มันคือหนูที่ต้องรับ ตอนนั้นคือเราระเบิดความในใจออกมาหมดเลย แม่ก็เงียบไปแล้วปรับตัวดีขึ้น พอมาเทอม2 เราก็เครียดมากเพราะมีทั้งสอบต่างๆนาๆมีทั้งโครงงานกลุ่มซึ่งมีคนในกลุ่มคนหนึ่งtoxic มากไม่ช่วยงานเลยถ้าไม่บอกคือไม่ทำ ซึ่งงานมันมากองอยู่ที่เราเพราะเรามีคอมช่วงนั้นคือเราทั้งนอนไม่พอ เครียดอีกแล้วแม่ก็มาถามเราว่าจะเข้าคณะอะไร เราตอบไปว่าวิทยาศาสตร์ แม่เราก็ตอบเรามาว่าครูที่โรงเรียนตอนประถมบอกว่าทำไมไม่ไปพยาบาลละดีนะ เราก็ตอบว่าเราไม่ค่อยชอบ พออีกวันมาแม่เราก็บอกว่าสมัครพยาบาลไว้นะมันดีเราก็ปฏิเสธทุกครั้ง จนเราเบื่อที่จะตอบปฏิเสธ จนเราโมโหมากแล้วระเบิดออกมาอีกครั้งว่าทำไมต้องฟังคนอื่นมากกว่าลูกตัวเองละ หนูไม่ได้อยากเรียนคณะนี้นะคนเรียนคือหนูไม่ใช่แม่นะทำไมต้องบังคับกันอย่างนี้ แล้วก็ทำไมเอาคะแนนสอบหนูไปพูดให้คนอื่นฟังด้วย ถ้าอยากพูดทำไมต้องเราเรื่องที่หนูผิดหวังให้คนอื่นฟังด้วย หนูก็อายเค้านะทำไมแม่ไม่คิดถึงใจหนูบ้าง  เราเสียใจมากที่แม่ฟังแต่คนอื่นแต่เลือกที่จะไม่ฟังเราเลย
 
     คือเราอยากจะขอคำแนะนำหน่อยค่ะว่าเราควรจัดการตัวเองยังไงดี