หนูอายุ16ปีหนูเป็นคนร่าเริงสดใสเป็นกันเองคุยกับใครก็ได้สนิทกับคนง่ายพูดเยอะเป็นที่รักของทุกคน.
ทุกคนต่างก็ชื่นชมในตัวหนูกันทั้งนั้นแต่ทำไมลึกๆแล้วหนูก็รู้สึกว่างเปล่ารู้สึกว่าตัวเองช่างแตกต่างจากคนอื่นๆถึงหนูจะมีเพื่อนมากมายแต่ก็ยังรู้สึกว่าตัวเองโดดเดี่ยวเหลือเกินในทุกๆวันจะมีคนเข้ามาชื่นชมว่าหนูโชคดีและมีความสามารถมากแค่ไหนคนอ่านคงคิดว่ามันก็ดีแล้วนี่?.....ใช่ถูกแล้วมันก็ดีแล้วนี่เนอะแต่ทำไมหนูต้องร้องไห้ทุกคืนร้องไห้ทุกครั้งที่อยู่คนเดียวเมื่อได้อยู่สถานที่เงียบสนิทน้ำตาก็ไหลโดยไม่รู้ตัว....หรือว่าเป็นเพราะจิตสำนึกลึกๆของหนูมันกำลังรับรู้อะไรบางอย่างจากคนอื่นเลยทำให้เป็นแบบนี้หนูคิดว่าตัวเองผิดปกติเลยไปปรึกษาหมอและไปหาซื้อหนังสือเกี่ยวกับจิตวิทยามาอ่านดูหนูไม่มีอาการอื่นนอกจากเสียใจร้องไห้แต่ก็ยังไม่แน่ใจว่าเสียใจเรื่องอะไร
คนอ่านคิดว่าหนูผิดปกติรึเปล่าคะ?
เราผิดปกติรึเปล่าคะที่ร้องไห้ทุกคืน?
ทุกคนต่างก็ชื่นชมในตัวหนูกันทั้งนั้นแต่ทำไมลึกๆแล้วหนูก็รู้สึกว่างเปล่ารู้สึกว่าตัวเองช่างแตกต่างจากคนอื่นๆถึงหนูจะมีเพื่อนมากมายแต่ก็ยังรู้สึกว่าตัวเองโดดเดี่ยวเหลือเกินในทุกๆวันจะมีคนเข้ามาชื่นชมว่าหนูโชคดีและมีความสามารถมากแค่ไหนคนอ่านคงคิดว่ามันก็ดีแล้วนี่?.....ใช่ถูกแล้วมันก็ดีแล้วนี่เนอะแต่ทำไมหนูต้องร้องไห้ทุกคืนร้องไห้ทุกครั้งที่อยู่คนเดียวเมื่อได้อยู่สถานที่เงียบสนิทน้ำตาก็ไหลโดยไม่รู้ตัว....หรือว่าเป็นเพราะจิตสำนึกลึกๆของหนูมันกำลังรับรู้อะไรบางอย่างจากคนอื่นเลยทำให้เป็นแบบนี้หนูคิดว่าตัวเองผิดปกติเลยไปปรึกษาหมอและไปหาซื้อหนังสือเกี่ยวกับจิตวิทยามาอ่านดูหนูไม่มีอาการอื่นนอกจากเสียใจร้องไห้แต่ก็ยังไม่แน่ใจว่าเสียใจเรื่องอะไร
คนอ่านคิดว่าหนูผิดปกติรึเปล่าคะ?