แลกเปลี่ยนความคิดเห็น ครอบครัวที่มีปัญหา "กู้ซื้อบ้าน"

อยากมีบ้าน แพลนอนาคตลูกไว้ ช่วงนี้อายุ 29ปี ลูกคนเล็ก 3 ขวบ คนโต 8 ขวบ และเรายังมีเรี่ยวแรงพอที่จะสามารถกู้ซื้อบ้านและผ่อนได้ ในช่วงอายุเท่านี้ แต่กับสามี (จดทะเบียนสมรส) ไม่เห็นด้วย เขาบอกด้วยความไม่พร้อมหลายๆอย่าง แต่ถ้ามองความเป็นกลาง เรามีลูกด้วยกัน 1 คน และมีลูกติด 1 คน เดิมมีที่ที่บ้านอยู่แล้ว แต่ไม่สามารถเข้าอยู่ที่บ้านตัวเองได้ เพราะมีพี่อยู่ร่วมชายคาเดียวกัน (พี่คนละพ่อ มีปัญหาบาดหมาง และตัดขาดสายสัมพันธ์พี่น้องทางสายเลือด) เรารู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีหลักในชีวิต ไม่มีที่ให้ไป และไม่มีที่บ้านให้อยู่ ครั้นสามีให้ไปพักอาศัยบ้านสามี แม่สามีและพ่อสามีให้อยู่ถาวรหรือชั่วคราวก็ได้ (แต่เรากลับก็รู้สึกว่ามันไม่เหมือนบ้านเรา มันทำอะไรแล้วไม่สบายใจเหมือนอยู่กันตามประสาพ่อแม่ลูก) เลยตัดสินใจหาทางออกร่วมกับสามี และพี่สาวสามีว่า ขอย้ายออกมาหาบ้านอยู่ข้างนอก (เช่าเดือนละ 3,400฿ ไม่รวมน้ำไฟ) เพราะไม่อยากอยู่บ้านสามี ติดความเกรงใจ และอะไรหลายๆอย่าง กลัวอนาคตอาจจะมีปัญหากับทางบ้านเขา หรืออาจจะทะเลาะกับสามี (แต่ละบ้านต่างการเลี้ยงดู) และหากมองหน้ากันไม่ติด ก็ไม่มีที่จะให้ไป แม่กระทั่งที่ซุกหัวนอน เหมือนตัวคนเดียวกับลูกๆ ครั้งแพลนอยากมีบ้าน (กู้ซื้อบ้านเป็นของตัวเอง) เพียงเพราะเสียดายค่าเช่าที่จ่าบเขาไปเดือนๆ ทิ้งเปล่าๆแต่ไม่มีบ้านเป็นของตัวเองหรือสมบัติสักชิ้น และอาจจะเสียค่าซ่อมแซมบ้าน ค่าความสึกหร๋อของบ้านเช่า แต่เหตุผลของสามี บอกยังไม่พร้อม กลัวค่าใช้จ่ายที่มากเกินไป กลัวผ่อนไม่ไหว ไหนจะค่าเรียนลูกอีก และส่วนตัว เดิมที่ตัวเราทำงานสายงานออฟฟิศ วุฒิ ปวส. ฐานเงินเดือนน้อย (12,000฿) ช่วงจังหวะชีวิตนึงมีปัญหากระทบกระทั่งกับหัวหน้างาน เป็นเหตุให้เราได้ย้ายสายงาน (แต่ยังคงทำที่เดิม) หน้าที่การงานดีขึ้น เงินเดือนดีขึ้นจากเดิม 12,000 เป็นแตะ 18,xxx (รายได้สุทธิรวมและหักจิปะถะออกแล้วของที่ทำงาน) ลำพังตัวเองกู้คนเดียวไม่น่าจะรอดเพราะเงินเดือนน้อย อยากกู้ร่วมกับสามี (เงินเดือนสามีประมาณ 18,xxx) แต่เราทั้งสองไม่มีภาระหนี้สินอะไร แต่สามีก็ยังคงบอกเหมือนเดิมว่าไม่พร้อม จะรีบไปทำไม เช่าบ้านไปก่อนก็ได้ ยังไม่ลองเก็บเงินซ้อมผ่อนบ้านเลย T^T (เหมือนมันมีก้อนนึงมาจุกที่อก ทุกอย่างคือพัง ค่าจองมัดจำบ้าน 20,000฿ ที่เราคืดว่าเขาน่าจะคิดถึงอนาคตเราบ้าง หรือลูกก็ยังดี พังลง) เราเลยถามว่าจะเช่าเขาไปอีกเมื่อไหร่? อีกนานแค่ไหน ถึงจะมีบ้านเป็นของเราเอง (ถ้าในตามความเป็นจริงสามีไม่ต้องดิ้นรนที่อยู่ก็ได้ เขาก็มีบ้านของเขาเอง กลับเป็นเราที่ดิ้นรนขวนขวายเองคนเดียว และทำให้เขาเดือดร้อน) เราค่อนข้างคิดทบทวนซ้ำๆหลายๆรอบเรื่องบ้าน วางแผน แพลน และเตรียมเอกสารไว้เรียบร้อยพร้อมทำสัญญา และเล่าให้เขาฟังว่าเราไปดูบ้านมาแล้วนะ และตอนนี้ถึงขั้นตอนไหนบ้าง) แต่ คำตอบที่ได้ ทำเรารู้สึกผิดหวัง หมดหวัง เพียงเพราะ เรา(ครอบครัว) พึ่งย้ายออกมาอยู่ข้างนอกได้เดือนเดียวเอง เดี๋ยวค่าใช้จ่ายจะเยอะนะ จะผ่อนไม่ไหว เอกเบี้ยมันสูง กี่ปีถึงจะหมด รอไปก่อนไม่ได้หรอ เทอจะรีบทำไม ยังไม่ได้ศึกษาเลย ละต้องผ่อนกี่บาท บลาๆๆๆๆ ในทางกลับกัน เราเข้าใจเขานะ แต่ทำไม เรามองไม่เห็นทางออกที่ดีสำหรับเรื่องในครั้งนี้ รู้สึกทำไมเขาไม่มองเป็นเรื่องของอนาคต อย่างน้อย "บ้าน" ก็คือสมบัติของลูกไง กู้ซื้อบ้านมือสองไม่ได้แพงเลย (1,400,000฿ ผ่อนไม่เกิน 7,500฿ ช่วยกันคนละครึ่ง ก็ยังมีเงินเหลือ) ถ้ามีมากก็ช่วยกันโปะ ทำไมพอยิ่งอธิบาย เหมือนเขาไม่เคยจะรับฟังเราเลย รู้ว่าเรารู้สึกและอินมากเกินไปสำหรับเรื่องนี้ มองไม่เห็นอนาคตเลยค่ะ รู้สึกสิ้นหวัง และผิดหวัง