สวัสดีค่ะ เราเป็นเด็กคนนึง ที่อยู่มัธยมแล้วเริ่มเป็นวัยรุ่น ฮอร์โมนกำลังพลุ่งพล่านเลย555555 คือที่บ้านของเราค่อนข้างเป็นห่วงแล้วก็หวงเรามากๆ มากแบบมากจริงๆ ขนาดเราแค่ขอไปกินหมูกระทะกับเพื่อน ที่ร้านตั้งอยู่หลังหมู่บ้านซึ่งไม่ไกลมาก ยังไม่ให้เราไปเลย เราบอกตรงๆว่าเราอิจฉาเพื่อนคนอื่นมาก ที่บ้านเขาเข้าใจลูก สอนลูกแบบใหม่ ให้ลูกได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นของตัวเอง ใช้ชีวิตวัยมัธยมกับเพื่อนๆไปเที่ยวด้วยกัน กินอะไรด้วยกัน แต่พอมองกลับมาที่ครอบครัวของเรา ตรงกันข้ามหมดเลยอ่ะ555 เราน้อยใจมากๆเลยนะ เราทำทุกอย่างไม่ว่าเขาจะกดดันเราเรื่องเรียนมากแค่ไหน เผื่อสักวันเขาจะเห็นถึงความพยายามของเราบ้าง  คืออยากจะมาถามความคิดเห็นจากทุกคนค่ะว่าที่ครอบครัวทำแบบนี้คือถูกแล้วหรือว่ายังไงคะ แล้วพอจะมีวิธีการยังไงให้เขาเข้าใจในมุมลูกบ้าง ขอบพระคุณล่วงหน้านะคะ