อาชีพครูต้องเสียสละเวลาส่วนตัวขนาดไหน ถึงจะเรียกว่าเป็นครูที่ดี

ถ้าจะให้เล่าถึงปัญหาการทำงานของครู ผมว่าปัญหาพวกต้องทำเอกสารกองโต การต้องเป็นเจ้าหน้าที่ฝ่ายต่าง ๆ ที่จะต้องบดบังเวลาการสอน เช่น เจ้าหน้าที่พัสดุ เจ้าหน้าที่การเงิน ผมว่าปัญหาเหล่านี้พอจะผ่านหูผ่านตาของผู้อ่านมาเป็นเวลานานแล้ว แต่ตอนนี้ปัญหาเดิม ๆ ยังแก้ไม่ได้ แล้วยังจะมีปัญหามาเพิ่มอีกเรื่อย ๆ ล่าสุดสังกัดผมได้ทำระบบเกี่ยวกับทะเบียนนักเรียน เอกสารปพ.ต่าง ๆ ถ้าจะให้เข้าใจมากขึ้นก็คือพวกใบบันทึกคะแนน ใบเกรด สมุดพก และเอกสารที่เกี่ยวข้องกับนักเรียนทั้งหมด ซึ่งในตอนแรกนั้นครูคิดในใจว่าเราน่าจะทำงานได้คล่องตัวขึ้น ไม่ต้องมานั่งเขียนมือกันแล้ว ให้กรอกในระบบแทน แต่ดีใจได้ไม่นาน พอเริ่มเข้าระบบจริง ๆ พบว่าระบบไม่ได้ออกแบบมาให้เป็นมิตรกับผู้ใช้งาน การจะกรอกข้อมูลอะไรสักอย่างคือออกแบบมาให้กรอกยาก เสียเวลามากกว่าเขียนมือ ครูให้ข้อมูลย้อนกลับถึงปัญหาไปก็ไม่ได้รับการตอบสนอง ระบบยังคงมีปัญหามาอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ปีที่แล้วจนถึงปัจจุบัน ปัญหาข้างต้นนี้เป็นแค่ส่วนเล็ก ๆ ตอนนี้มีปัญหาใหญ่กว่านั้นคือเป็นช่วงที่ต้องกรอกคะแนน เพื่อทำรายงานผลการเรียน แต่ในช่วงเวลาที่ครูจะเข้าไปกรอกข้อมูลกันก็คือช่วง 08.00 - 17.00 น. (มันก็คือเวลางาน ที่ควรจะได้ทำงาน) ระบบใช้งานแทบไม่ได้ครับ ทั้งเด้งออก ทั้งหมุน สุดท้ายก็ERROR ได้มีการรายงานปัญหาไปถึงระดับผู้บริหารผู้มีอำนาจ แรก ๆ ทำเป็นนิ่งเฉย แต่พอหนักเข้ากลับบอกว่า ครูต้องเสียสละเวลาทำนอกเวลาที่คนเข้าใช้งานเยอะ ๆ คำพูดคำจาเต็มไปด้วยความประชดประชัน ยาวไปเรื่อยจนไปพูดถึงเรื่องจรรยาบรรณวีชาชีพ แต่ไม่พูดถึงการแก้ไขปัญหานี้สักคำ ได้มีเพื่อนครูหลายคนลองเข้าใช้ระบบพบว่า 5 ทุ่มก็ยังหมุนติ้ว แสดงว่าเวลานั้นครูก็ยังพยายามจะเข้าไปทำงานอยู่ ทั้ง ๆ ที่ควรเป็นเวลานอนพักผ่อน ส่วนเมื่อเช้าผมตื่นตี 5 ลองเข้าใช้งานดูพบว่าใช้งานได้ปกติ แต่ก็ไม่ได้มีเวลานั่งทำงาน เพราะต้องทำกับข้าว เตรียมตัวให้ลูกไปโรงเรียน ถ้าจะเรียกร้องให้ครูเสียสละเวลาส่วนตัวเพื่อมานั่งทำงาน ผมว่าแบบนี้มันก็เกินไป เพราะชีวิตในแต่ละวันไม่ได้มีแค่งาน มันต้องมีอะไรอีกมากให้ทำและรับผิดชอบ ทั้งตัวผู้บริหารและระบบราชการไม่เคารพเวลาส่วนตัวกันเลย อันนี้ไม่นับรวมถึงเกิดเหตุฉุกเฉินกับนักเรียนนอกเวลาราชการนะครับ กับนักเรียนผมเต็มที่มาก นักเรียนเกิดอุบัติเหตุ ผู้ปกครองไม่มีรถ ผมก็เคยพาไปโรงพยาบาล ตัวผมเองไม่นานผมก็จะหลุดพ้นจากระบบงานและค่านิยมแบบบิดเบี้ยวแบบนี้แล้ว เพราะวันที่ 31 มีนาคมนี้ ใบลาออกของผมก็จะทำหน้าที่ของมันโดยสมบูรณ์ ด้วยอายุราชการ 6 ปี แต่สงสารเพื่อนร่วมวิชาชีพที่บางคนไม่ได้มีทางเลือกในชีวิตมากมาย ก็จะต้องทนทุกข์แบบนี้ไปเรื่อย ๆ จนสุดท้ายก็เฉาและหมดไฟไปในที่สุด

ปัญหาที่เกิดขึ้นไม่ใช่ครูไม่สะท้อนปัญหากลับไปนะครับ ได้ทำกันทุกอย่างแล้วเพื่อให้ผู้มีอำนาจมองเห็นปัญหา แต่คนที่commentไปเยอะ ๆ กลับโดนหมายหัวว่าไม่เคารพผู้บังคับบัญชา หัวดื้อ สุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้นะครับ เพราะถ้าจะแก้ปัญหากันจริง ๆ ผมว่าการทำงานคงจะดีขึ้นนานแล้ว กว่า 1 สัปดาห์แล้วที่ผมไม่ได้สอนนักเรียน ทำได้แค่แจกใบงานให้เด็กนั่งทำ เพราะต้องนั่งทำเอกสารกองมหึมาที่กองอยู่ที่โต๊ะทำงาน ที่มีแต่เรื่องด่วนที่สุด มันน่าละอายใจนะครับเพราะเป็นการเอาเปรียบนักเรียน แต่มันก็ไม่มีทางเลือกอะไรให้เลือกเลย นอกจากต้องนั่งทำให้เสร็จ จนความเครียดมันสะสม บางวันกลับไปถึงบ้านนอนแบบทิ้งตัวไปเลยจนแฟนต้องปลุกมากินข้าว ตอนนี้อายุ 32 แต่ต้องย้อมผมหงอกแล้วครับ