เวลาไปเจรจาต่อรอง ก็จำเตรียมแผน เตรียมคำพูด
แต่พอเจออีกฝั่งพูดจายั่วโมโห พูดจาอะไรก็ได้ที่ทำให้ฟังแล้วรู้สึกไม่ดี รู้สึกแย่
แม่จะลืมความใจเย็น แล้วเอาทุกอย่างที่คิดในใจ มาพูดใส่ เอามาต่อรองแบบโชว์ความเหนือแข็งๆ สู้เลย
คือจะไม่พยายามหาหนทางประนีประนอมจนถึงที่สุด ถ้าอีกฝ่ายประกาศเป็นศัตรูคือ ไม่คิดอะไรแล้วด่าใส่ทันที
ถ้าคุยด้วยอารมณ์ปกติก็จะพูดตามแผนที่คิดไว้
ถ้าโดนพูดไม่ดี จะเปลี่ยนเป็นต่อรองด้วยความแข็งกร้าว โชว์ความเหนือใส่ แบบตรงๆไปเลย
โดยไม่มีสติคิดประเมินว่า ถ้าไปแลกจะเจ็บตัวหนักกว่าเดิม เขาเหนือกว่าแต่แรกอะไรแบบนี้
ฟิวขาดเมื่อไหร่ ใส่หมดหน้าตัก ทั้งๆที่รู่ว่าเสียเปรียบ
แบบนี้เรียกว่าเจรจาต่อรองไม่เป็นหรือเปล่า มีคำแนะนำที่จะช่วยแนะนำแม่ได้บ้างไหม
ปล.ยกเว้นที่รู้แต่แรกนะครับว่าอีกฝ่ายจะไม่เป็นมิตรแต่แรก แต่ถ้ามาคุยโดยไมไ่ด้คิด ไม่รู้ว่าเขาคิดยังไง แม่จะสู้ทันที
โดยไม่พยายามผ่อนหนัก ผ่อนเบา ลูกล่อลูกชน
แม่ผมมีนิสัยเวลาโมโห แล้วจะคุมสติไม่ได้ และ พูดเชิงเจรจาต่อรองไม่เป็น
แต่พอเจออีกฝั่งพูดจายั่วโมโห พูดจาอะไรก็ได้ที่ทำให้ฟังแล้วรู้สึกไม่ดี รู้สึกแย่
แม่จะลืมความใจเย็น แล้วเอาทุกอย่างที่คิดในใจ มาพูดใส่ เอามาต่อรองแบบโชว์ความเหนือแข็งๆ สู้เลย
คือจะไม่พยายามหาหนทางประนีประนอมจนถึงที่สุด ถ้าอีกฝ่ายประกาศเป็นศัตรูคือ ไม่คิดอะไรแล้วด่าใส่ทันที
ถ้าคุยด้วยอารมณ์ปกติก็จะพูดตามแผนที่คิดไว้
ถ้าโดนพูดไม่ดี จะเปลี่ยนเป็นต่อรองด้วยความแข็งกร้าว โชว์ความเหนือใส่ แบบตรงๆไปเลย
โดยไม่มีสติคิดประเมินว่า ถ้าไปแลกจะเจ็บตัวหนักกว่าเดิม เขาเหนือกว่าแต่แรกอะไรแบบนี้
ฟิวขาดเมื่อไหร่ ใส่หมดหน้าตัก ทั้งๆที่รู่ว่าเสียเปรียบ
แบบนี้เรียกว่าเจรจาต่อรองไม่เป็นหรือเปล่า มีคำแนะนำที่จะช่วยแนะนำแม่ได้บ้างไหม
ปล.ยกเว้นที่รู้แต่แรกนะครับว่าอีกฝ่ายจะไม่เป็นมิตรแต่แรก แต่ถ้ามาคุยโดยไมไ่ด้คิด ไม่รู้ว่าเขาคิดยังไง แม่จะสู้ทันที
โดยไม่พยายามผ่อนหนัก ผ่อนเบา ลูกล่อลูกชน