ผมเคยร้องให้จากเรื่อง ครอบครัวและความรัก จนมาถึงจุดๆหนึ่งที่มันชินไปเองและกลายเป็นคนร้องให้หรือเสียใจอยากมาก เหมือนจิตมันไม่ตอบสนองกับเรื่องร้ายที่ทำเราเสียใจ เรื่องที่ควรร้องให้เรื่องที่ควรเสียใจทำไหมมันรู้สึกว่างเปล่า แปลกนะครับพอเป็นแบบนี้อยากร้องให้ออกมายังดีกว่าไม่รู้สึกอะไรเลย แต่ยังมีความสุขกับเรื่องดีๆในชีวิต รักพ่อแม่ยิ้มได้ เป็นแบบนี้มา 10 กว่าปี ตอนนี้อายุ 23-24 ปี รู้สึกอยากตายจากไปแต่อยากไปแบบที่เป็นประโยชน์กับโลกใบนี้ แต่อยู่ๆร่างกายก็ร้องให้ออกมา ทั้งๆที่เคยอยากร้องให้แต่ร้องไม่ออก จนทำให้รู้ว่าร่างกายก็มีความรู้สึก ทำไหมผมถึงคิดที่จะตายไม่สนใจร่างกายตัวเองเลย เลยมีความคิดว่าจะมีชีวิตต่อไปและรักร่างกายตัวเองจนกว่าร่างกายไม่ไหวและตายไปเอง
อยากรู้ว่าผมปวยรึป่าวต้องไปหาหมอไหมทำไหมจิตใจมันวางเปล่าแบบนี้เวลาเจอเรื่องไม่ดีที่ทำร้ายจิตใจวางเปล่าจนคิดได้เองว่ามันแปลก
ปลงจนคิดอยากตาย
อยากรู้ว่าผมปวยรึป่าวต้องไปหาหมอไหมทำไหมจิตใจมันวางเปล่าแบบนี้เวลาเจอเรื่องไม่ดีที่ทำร้ายจิตใจวางเปล่าจนคิดได้เองว่ามันแปลก