บางทีก็ไม่อยากอยู่บนโลกนี้แล้วเหมือนกัน

ค่ะ เราเป็นลูกคนสุดท้องเรามีพี่สาว2คน พี่สาวคนโตเราออกไปทำงานตั้งแต่อายุ17ที่บ้านมีปัญหาเรื่องการเงินและปัญหาในครอบครัวเราจะเป็นคนที่โดนกระทำอยู่เสมอไม่ว่าจะเรื่องกาีทำร้ายด้านร่างกายหรือจิตใจ นับตั้ง14ปีที่เกิดมาเราไม่เคยอยู่บ้านแล้วมีความสุขเลยมีแต่เสียงด่าทอของพ่อและแม่อยู่ทุกวันแต่ตั้งเรายังเด็กจนเราก็นึกสงสัยว่าชาติที่แล้วเราไปทำเวรกรรมอะไรไว้ทำไมเกิดมาถึงได้ทรมานขนาดนี้ญาติก็เคยจะโพหน้าเข้ามาให้เห็นนอกจากจะยืมเงินเราอยู่แบบหลบซ้อนอยู่กับน้ำตา เห็นข่าวออกในโทรศัพท์บางที่ก็อยากให้เกิดกับตัวเองบาง ข่าวเด็กถูกรถชน ข่าวเด็กถูกลวงไปฆ่า ข่าวเด็กโดนทำร้ายร่างกายจนเสียชีวิต มันเหนื่อย มันท้อ ทำอะไรผิดไปหมด ไม่เคยทำอะไรดีในสายตาคนในบ้านเลยโดยเฉพาะพี่สาวคนกลางที่ผลักภาระทุกอย่างมาให้เราไม่ว่าจะงานบ้านหรือฃานส่วนตัวทุกครั้งที่เราตอบปฏิเสธไปเขาก็จะทำท่าไม่พอใจแล้วทำร้ายร่างกายเรา บางครั้งเราก็อยากจะไปตรวจเช็คสภาพจิตใจตัวเองอยู่เหมือนกันแต่พอเราขอไปเขากลับตอบมาว่าจะไปทำไมปัญญาอ่อนหรออย่ามาทำตัวเรียกร้องความสนใจไปหน่อยเลย

การที่มาพิมพ์กระทู้ครั้งนี้เราแค่อยากระบายเรื่องที่อัดอั้นอยู่ในใจออกมาให้หมด ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเรื่องราวของเรานะคะ ขอบคุณค่ะ