ที่เราอยากจะระบายก็คือ (ขอใช้คำว่าระบายนะคะ อึดอัด ตันใจมาก😥) คือเราเป็นคนเล็กแม่มีลูก2คน พี่สาวห่างกับเรา6ปีเลยแหละค่ะ เรื่องมันมีอยู่ว่าครอบครัวเรายากจนค่ะ พ่อเเม่ก็จะไปหางานทำที่กทม.ตั้งเเต่เราป.2 คือพ่อเเม่เอาพี่ไปด้วย แต่เอาเราไว้ให้ญาติเลี้ยง(ขอเรียกว่าแม่หอมนะคะ) จำได้เลยว่าเราร้องไห้ วิ่งตามรถเเม่กับพ่อและพี่สาวจนแบบจะขาดใจเลยซึมอยู่หลายวัน หลังจากนั้นเราก็โทรคุยกับแม่ตลอดเลยค่ะ ส่งข้อความเเบบปุ่มกดอ่าค่ะ ทุกวันเเม่และทุกวันเกิดของหนู จนหนูขึ้นป.4 หนูได้เกรด4 ทุกวิชาเลยยยยค่ะ โทรไปบอกเเม่ว่า
แม่หนูได้เกรด4ทุกวิชาเลยยย แม่พูดแค่ว่า
อ่อดีแล้วหนิ ตอนนั้นทำตัวไม่ถูกจริงๆค่ะ เงียบเลย แล้วเเม่ก็ไปคุยเรื่องอื่น แต่ตอนนั้นเราเป็นคนคิดบวกมากกก ลั้ลาาาสุดๆ ก็เรียนดียันป.6 สอบโอเนทได้ที่2ของอำเภอด้วยค่ะ
(แต่แม่ไม่เคยสะทกอะไรเลย😥)พอจบป.6 ปึ้ปพ่อมาหาแล้วบอกว่า
หนูจะเรียนไหน หนูบอกว่าอยากไปอยู่กับพ่อเเม่ที่พัทยา พ่อทำท่าหนักใจว่าแน่ใจใช่มั้ย เราก็ตื่นเต้นใหญ่เลยย ละตอบไม่ลังเลเลยยย ว่า
ไปพ่อไปๆๆๆๆ พอไปอยู่ที่นั้นสมัครเรียนไรเสร็จหมด เราก็เริ่มปรับตัวเรามองรอบข้างมากขึ้น เราเห็นพี่สาวร้องไห้บ่อย (เรารักมากเลยนะพี่สาวเราอ่ะ ถึงจะแกล้งเราเเรงรึเขาบอกตลอดเลยว่าเกลียดเรา)
พี่เป็นอะไร ทะเลาะกับแม่หรอ พี่บอกว่า
กูอุตส่าเรียนจบม.6จะเอาวุฒิมาฝากแม่ แต่โทรไปดันด่ากูกลับมา งั้นก็ไม่ต้องเอา!! ด้วยความเราเองเป็นคนที่คนดีเกินต้าน เลยไปคุยกับฝั่งแม่ให้ว่าพี่สาวน้อยใจว่าเเม่อ่ะ ไม่สนใจเรื่องวุฒิที่จบมา และก็เล่าหมดอ่ะที่พี่สาวพูดมา แม่ก็แบบทำหน้าซึมๆแล้วพูดว่า
แม่อ่ะรักพี่สาวมากกว่าอยู่แล้ว เพราะแม่อ่าอยู่กับเขามามากกว่า หนูอ่ะมีคนรักเยอะอยู่แล้วว ทั้งแม่หอม บลาๆๆๆ จุก เราจุกมาก ในหัวเราคือทำไมแม่ไม่รักให้เท่ากันอ่ะความรักมันแบ่งกันได้แบบนี้เลยหรอ ทุกคนเชื่อมั้ยจากที่เราคิดว่าเราอยู่พัทยา เราได้อยู่กับพ่อเเม่ มีความสุข แแต่ไม่ใช่เลยเว้ย เเม่เราไม่ได้เหมือนคนในทรศ.ที่เราคุยอ่ะ เขาเป็นแบบโมโหร้ายอ่ะ เเค่เราเดินผ่านหน้าเค้า เค้าก็เอามือทุบหลังเราแล้วอ่ะ เชื่อปะตั้งเเต่นั้นมาเราเรียนได้เกรดต่ำกว่า3.20ตลอดเลยเว่ย มันเหม่อลอยยคิดเเต่เรื่องนั้นมันร้องไห้เองน้ำตาไหลเองอ่าา
พอขึ้นม.ปลายหนักเลย ช่วงหัวเรี้ยวหัวต่อ เราโดนบุลลี่มาแล้วเรานอนร้องไห้ แล้วเเม่ถามว่า
เป็นไร เราก็เล่าๆ เชื่อปะ แม่เปลี่ยนไปแบบคนละคน แม่เรียกเราว่าหนูจากที่พูกกูมาตลอดโทรไปบอกครูว่าเราโดนแกล้งหรอมีอะไรรึปล่าวสรุปครูก็มาถามตอนนั้นเราหงุดหงิดตัวเองจริงที่ไม่พูดออกไป เรานั่งนิ่งเงียบนั่งซึมอ่ะค่ะ นิ่งๆเหม่อๆซึมๆ ไม่พูดด้วยเเหละค่ะ พอกลับไปบ้าน แม่ก็เป็นแบบเดิมค่ะ แบบเดิมที่ว่าพูดเหมือนเดิม ทำกับหนูเหมือนเดิม ละบอกหนูว่า
รึอเปล่า ที่ไปทำเขาก่อนแล้วเขาจะเเกล้งทำไมล่ะ หนูแบบ ห้ะะะะะะะะ ชั่นโดนบุลลี่โดนแกล้งอ่า แบบโดนเเกล้งเเบบตบหน้าดึงผม ละเพื่อนมันสร้างเพจด้วยนะคะ เเล้วเอารูปเราที่โดนยีหัวฟูๆ หน้าที่โดนตบแดงๆ ละลงในเพจนั้นอ่าค่ะ ละเอาลงในเพจนั้น จนครูพูดขึ้นมาถึงจะหยุดแกล้งเรา เเต่ก็มองจิกบ้าง555 คือเเม่คุยดีกะหนูเเค่3วันละกลับมาด่าเหมือนเดิมมม ทุบกลางหลังเหมือนเดิมม แล้วพอขึ้นม.5เราเปลี่ยนตัวเองค่ะจากเด็กใสๆกลายเป็นคนที่เริ่มแต่งหน้าทาปาก เราตัดผมหน้าม้า แม่ก็บอกว่า
จะไปเป็นกรี่ที่ไหนก็เกิดการทะเลาะกันบ่อยจนเเม่ช่าง
หลังจากเรากล้าเปลี่ยนตัวเราเหมือนดูเเรงขึ้นอ่ะค่ะเพราะเราทาปากไม่ดูสีลิป 😅 มันแด๊งงงงงงงงงง ไม่มีใครมาเเกล้งรึทำไรเราเลยนะคะ เหมือนระดับเดียวกับพวกมันแล้วล่ะค่ะ55 ใช้ชีวิตไปป จนพี่สาวเรียนจบ พี่สาวมีเเฟนนค่ะ เเฟนเขามีเงินเก็บเยอะ เลยให้พี่สาวมาเป็นหมื่นเลยค่ะ จำได้เลยพี่สาวซื้อชุดให้สวยๆเเพงๆเยอะเลย เเละก็พาเเม่มาซื้อ เรา3คนเดินด้วยกันเเต่เเม่เดินไปกอดเเขนพี่สาวค่ะ เราเห็นเเบบนั้นเราดีด้ามากเลยย (หน้าเราเป็นเเบบนี้😆) เราเลยจะวิ่งเข้าไปจับมือเเม่ด้วยจะได้ดูเหมือนเเบบมีความสุข3แม่ลูกแต่กลับกลายเป็นว่า แม่สะบัดมือเราออกค่ะ เเล้วพูดว่า
แส่ม!(ภาษาเหนือค่ะ แปลว่า
!) ละเดิน/ปกับพี่สาว2คนเลือกร้านเสื้อเเบบสวยๆกัน เราเเบบช็อตฟีลมากค่ะไม่อยากเดินเเล้วห้างจะร้องไห้ ความรู้สึกเหมือนโดนทิ้งเมื่อตอนป.2เลยค่ะ😢 เรื่องสุดท้ายเเล้วฝังใจเลยไม่เคยลืม คือ วันนั้น วันนึง เเม่ตื่นมาตี5พร้อมพ่อ เขาคุยกันค่ะ หนูนอนอยู่เเต่ไม่หลับ แม่พูดกับพ่อว่า
เนี่ย มันจี้เกียจอีกละ ไม่ล้างจานกอง/ว้ให้ใครล้างวะ กูหรอ!! วันนั้นหนูลืมล้างจานค่ะ หนูง่วงมากกเลยนอนเเต่2-3ทุ่ม เพราะช่วงกีฬาสีด้วยมเพลียสุดๆ แล้วสุดท้ายพ่อที่ตามใจหนูน่ารักกับหนูมาตลอดตอบเเม่ไปว่า
มันไม่น่าเกิดเป็นลูกเราเลยเนาะ ด้วยความวัยรุ่น เป็นวัยต่อต้านหนูไม่คิดเลยว่าพ่อเเม่จะคิดเเละพูดกับหนูขนาดนี้ ตั้งเเต่นั้นมาหนูโกรธพ่อกับเเม่นะคะ เเต่หนูไม่ศรัทธาเรื่องความรักในครอบครัวอีกเเล้วเเหละค่ะ เพราเตอนนี้หนูได้จบออกมา เเละออกมาอยู่เองทำงานเอง พี่สาวหนูเขาขายออนไลน์ได้เงินดีส่งให้เเม่ บางทีพี่สาวก็ทักมาหาว่าเเม่ขอเงินชั้นไปเยอะเเล้วชั้นเกรงใจสามีชั้นมากกกเลย ที่เอาเงินไปลงฝั่งเเม่เราเยอะ เเม่กลัวน้อยหน้าว่าจะสร้างบ้านไม่เสร็จ เชื่อไหมคะพี่สาวเราไม่ได้เเต่งงานเเละมีลูกเลย เเม่สั่งทุกคนปิดปากว่าห้ามบอกใครรึโพสรูปหลานลงโซเชียล เพราะอายยย อายเพราะลูกไม่เเต่งงานเเต่ไม่อวดที่ลูกซื้อบ้าน ซื้อรถ ส่งเงินให้เป็นหมื่นๆ หนูละเชื่อเเม่ตัวเองเลออจนพ่อเราตายถึงความลับจะเปิดเพราะพี่สาวหนูอวบขึ้น กรรมเลยตกเป็นของหนู เพราะหนูพึ่งมีเเฟน เเล้วกำลังจะย้ายออกไปอยู่ด้วยกัน เเม่บอกต้องหมั้นก่อน หนูเเบบอะไรกับหนูเยอะแยะอ่าา ขนาดนี้พี่มีหลาน2คนขนาดนี้เเม่ไม่เห็นจะทวงค่าสินสอดมั้งอ่ะ เเค่ชั้นจะย้ายไปอยู่กะเเฟน เเม่กำหนดเอาๆ พี่สาวก็ทักมาขอโทษ พี่สาวบอกเเม่หมดเเล้วววว่าชั้นเคยมีเเฟนมากี่คนๆ บอกด้วยว่าชื่ออะไรๆๆ เราเเบบ เพื่อไรว่ะพี่ ละเเต่เราก็ทักด่ามารัวๆในไลน์ ละเเฟนคนนี้หนูดีมากเลยยช่วยกันคิด เเล้วเขาบอกว่าไม่เป็นยังไงเขาก็รักหนูไปแล้วค่อยๆช่วยกันหานะ ทอง1บาทกัยเงินสี่หมื่น สมัยนี้เเล้วววอ่ากว่าจะได้อยู่ด้วยเก็บเงินด้วยกัน เพราะเราสองคนเรียนอยู่ เเค่จะย้ายไปอยู่หอด้วยกันเอง ละทำไมเเม่พึ่งมาอะไรกะหนูตอนนี้ พี่สาวเหมือนดีนะ ความจริงเขาก็บอกเเม่ทุกอย่าง พยามให้เเม่มาเข่นหนูจนหนูทนอยู่บ้านนั้นไม่ได้เเล้วละค่ะ ตอนนี้หนูมาอยู่คนเดียวไร้เสียงคนในครอบครัว มันสบายใจมากจริงๆ แล้วเเต่ตนจะมองยังไงก็ช่างค่ะ มองว่าอกตัญญูก็ได้ แต่หนูรู้สึกดีที่อยู่คนเดียวมากกว่า มีแฟนมานอนด้วยบางวันค่ะไม่บ่อยกำลังใจที่ดึงเรามาจากเหวคือเเฟนเลยค่ะ บางทีอิจฉาเเฟนนะคะ เราเห็นเขาคุยกะเเม่ อิจฉามากๆ อิจฉาที่เเม่เขาเลี้ยงเขามาเป็นผช.ที่ดีขนาดนี้ ไมพูดคำหยาบสักคำ ใจเย็นมากก เเม่เขาความคิดดีมากๆเลยยละค่ะ ขอจบลงเพียงเท่านี้ค่าาา ขอบคุณค่ะ🙏🏻
แม่ของทุกคนรักลูกเท่ากันไหมคะ?
(แต่แม่ไม่เคยสะทกอะไรเลย😥)พอจบป.6 ปึ้ปพ่อมาหาแล้วบอกว่า หนูจะเรียนไหน หนูบอกว่าอยากไปอยู่กับพ่อเเม่ที่พัทยา พ่อทำท่าหนักใจว่าแน่ใจใช่มั้ย เราก็ตื่นเต้นใหญ่เลยย ละตอบไม่ลังเลเลยยย ว่า ไปพ่อไปๆๆๆๆ พอไปอยู่ที่นั้นสมัครเรียนไรเสร็จหมด เราก็เริ่มปรับตัวเรามองรอบข้างมากขึ้น เราเห็นพี่สาวร้องไห้บ่อย (เรารักมากเลยนะพี่สาวเราอ่ะ ถึงจะแกล้งเราเเรงรึเขาบอกตลอดเลยว่าเกลียดเรา) พี่เป็นอะไร ทะเลาะกับแม่หรอ พี่บอกว่ากูอุตส่าเรียนจบม.6จะเอาวุฒิมาฝากแม่ แต่โทรไปดันด่ากูกลับมา งั้นก็ไม่ต้องเอา!! ด้วยความเราเองเป็นคนที่คนดีเกินต้าน เลยไปคุยกับฝั่งแม่ให้ว่าพี่สาวน้อยใจว่าเเม่อ่ะ ไม่สนใจเรื่องวุฒิที่จบมา และก็เล่าหมดอ่ะที่พี่สาวพูดมา แม่ก็แบบทำหน้าซึมๆแล้วพูดว่า แม่อ่ะรักพี่สาวมากกว่าอยู่แล้ว เพราะแม่อ่าอยู่กับเขามามากกว่า หนูอ่ะมีคนรักเยอะอยู่แล้วว ทั้งแม่หอม บลาๆๆๆ จุก เราจุกมาก ในหัวเราคือทำไมแม่ไม่รักให้เท่ากันอ่ะความรักมันแบ่งกันได้แบบนี้เลยหรอ ทุกคนเชื่อมั้ยจากที่เราคิดว่าเราอยู่พัทยา เราได้อยู่กับพ่อเเม่ มีความสุข แแต่ไม่ใช่เลยเว้ย เเม่เราไม่ได้เหมือนคนในทรศ.ที่เราคุยอ่ะ เขาเป็นแบบโมโหร้ายอ่ะ เเค่เราเดินผ่านหน้าเค้า เค้าก็เอามือทุบหลังเราแล้วอ่ะ เชื่อปะตั้งเเต่นั้นมาเราเรียนได้เกรดต่ำกว่า3.20ตลอดเลยเว่ย มันเหม่อลอยยคิดเเต่เรื่องนั้นมันร้องไห้เองน้ำตาไหลเองอ่าา
พอขึ้นม.ปลายหนักเลย ช่วงหัวเรี้ยวหัวต่อ เราโดนบุลลี่มาแล้วเรานอนร้องไห้ แล้วเเม่ถามว่า เป็นไร เราก็เล่าๆ เชื่อปะ แม่เปลี่ยนไปแบบคนละคน แม่เรียกเราว่าหนูจากที่พูกกูมาตลอดโทรไปบอกครูว่าเราโดนแกล้งหรอมีอะไรรึปล่าวสรุปครูก็มาถามตอนนั้นเราหงุดหงิดตัวเองจริงที่ไม่พูดออกไป เรานั่งนิ่งเงียบนั่งซึมอ่ะค่ะ นิ่งๆเหม่อๆซึมๆ ไม่พูดด้วยเเหละค่ะ พอกลับไปบ้าน แม่ก็เป็นแบบเดิมค่ะ แบบเดิมที่ว่าพูดเหมือนเดิม ทำกับหนูเหมือนเดิม ละบอกหนูว่า รึอเปล่า ที่ไปทำเขาก่อนแล้วเขาจะเเกล้งทำไมล่ะ หนูแบบ ห้ะะะะะะะะ ชั่นโดนบุลลี่โดนแกล้งอ่า แบบโดนเเกล้งเเบบตบหน้าดึงผม ละเพื่อนมันสร้างเพจด้วยนะคะ เเล้วเอารูปเราที่โดนยีหัวฟูๆ หน้าที่โดนตบแดงๆ ละลงในเพจนั้นอ่าค่ะ ละเอาลงในเพจนั้น จนครูพูดขึ้นมาถึงจะหยุดแกล้งเรา เเต่ก็มองจิกบ้าง555 คือเเม่คุยดีกะหนูเเค่3วันละกลับมาด่าเหมือนเดิมมม ทุบกลางหลังเหมือนเดิมม แล้วพอขึ้นม.5เราเปลี่ยนตัวเองค่ะจากเด็กใสๆกลายเป็นคนที่เริ่มแต่งหน้าทาปาก เราตัดผมหน้าม้า แม่ก็บอกว่า จะไปเป็นกรี่ที่ไหนก็เกิดการทะเลาะกันบ่อยจนเเม่ช่าง