เราแนะนำคนอื่น ผิดมั้ยคะ

เวลาเราจะพูดอะไรหรือพิมพ์อะไรไปทุกคนมักจะเมินคำถามเราหรือไม่ก็คำพูดเรา จนทำให้ต้องกลับมาร้องไห้คนเดียวคนคิดว่าตัวเองเป็นซึมเศร้าหรือป่าว หรือจริงๆแล้วเราแค่น้อยใจเพื่อน เขาเมินเราจำบ้างครั้งเราคิดว่าไ

ก่อนอื่นต้องบอกว่าเป็นครั้งแรกที่ตั้งกระทู้ขึ้นมาไม่รู้ว่าจะมีคนเข้ามาอ่านบ้างไหม - ที่เราตั้งคำถามแบบนี้เพราะเรางงกับตัวเองเรื่องของอารมณ์ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความงี่เง่าหรืออะไรกันแน่ 1. คือเวลาเราโกร

เป็นเพื่อนในกลุ่มนี้ละครับ(ไม่รู้จะเรียกว่าตัวเองอยู่ในกลุ่มได้ไหมนะเพราะเราเหมือนเป็นคนนอก)มีเหตุการณ์หลายๆอย่างทำให้เราคิดหรือน้อยใจ เช่น มีแชทกลุ่มแต่ไม่มีเรา,ไปไหนไม่เคยชวน,ตอนเห็นมีประโยชน์ก็ใช้ค

​ คือเราพึ่งมาคิดมากเพราะว่าตอนนั้นเราทำมีดตก(อันนี้เราไม่ได้ตั้งใจ)แล้วแม่พูดกับเราว่าเอะอีนี่//เอะเองนี่(เราไม่รู้ว่าพูดยังไงเพราะว่าได้ยินไม่ชัด)แล้วทีนี้มีพี่ที่เป็นลูกของพี่พ่อเรา เค้าอายุเยอะกว่

เรามีเพื่อน ผช. คนหนึ่งสนิทกัน ตอนม.ต้นเราอยู่ ร.ร เดียวกัน แต่พอต่อ สายอาชีพอยู่คนละ ร.ร กัน (ขอย้อนไป ม.ต้นน่ะ เพื่อน ผช. คนนี้เคยชอบเรามาก่อนเคยให้ตุ๊กตาตอนวันเกิดเรา) เพื่อน ผช.คนนี้เขามีแฟนเราเป็

ทำไมเวลาทำอะไรถึงรู้สึกกลัวที่คนอื่นมองไปหมดค่ะ ไม่ว่าจะพูดอะไรก็คิดมากออกความเห็นหรออื่นๆกลัวเค้านินทากลัวนู้นกลัวนี่ไม่มีสาเหตุเช่นมีคนมาพิมถามอีกคนในแชทกลุ่มแล้วเราตอบแทนก็กลัวว่าจะเสล่อ บางครั้งก็

ไม่รู้ว่าหนูคิดมากไปเองหรือเปล่า แต่หนูรู้สึกว่า หนูแทบจะเป็นที่ 1 ให้ใครไม่ได้เลย พอเกิดเรื่อง หนูมักเป็นคนสุดท้ายที่รู้ หนูแค่อยากเป็นเพื่อนดี แต่ทุกคนดูเหมือนเกลียดหนู หนูก็คล้ายกับคนติดเพื่อนนี่แห

​สวัสดีค่ะ ....เราเป็นคนที่โตมาแบบพ่อแม่แยกทางกัน ซึ่งดตมากับทางย่ากับพ่อ พ่อไม่ค่อยอยู่บ้านค่ะ พ่อเที่ยวบ้าง ทำงานบ้าง เราก็เลยอยู่กับย่าซะส่วนใหญ่ ย่าเรากินยาของผู้ป่วยจิตเวช และแน่นอนเราก็โดนย่าด่า

ความฝังใจของเราคือตอนประถมเราไม่มีเพื่อน เราโดนแกล้งหนักมากๆถึงขั้นต้องไปพบจิตแพทย์ ป่วยเป็นปี พอเรามูฟมาได้ ได้ขึ้นมัธยมมาแล้ว เราก็คิดว่าคงเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้แล้ว เราก็พยายามเข้าหาเพื่อนในห้องมากขึ